Garip

3.9K 280 20
                                    

    Uyandığımda yataktaydım. Son hatırladığım Aren'le sahilde yürüdükten sonra eve dönmek için arabaya bindiğimizdi. Elimle etrafı yokladım. Tanıdık gelen koku ve sol tarafımdaki ahşap komodin ve üzerindeki babamın saati odamda olduğumu anlamamı sağladı. Yatakta doğruldum. Elimle yoklayarak telefonu aradım ama etrafımda yoktu. Yataktan çıktım. Banyoda işlerimi hallettikten sonra odadan çıktım. Aşağıdan sesler geliyordu. Tartışma sesleri. Merdivenlerden inerken Nur'un ağlayan sesiyle duraksadım. 

Nur "Allah seni kahretsin. İğrençsin." diye bağırdı. 

"Sessiz ol biraz." Aren'in sesi sertti.

"Çocuklar sakin olun biraz." Annemin de sesi endişeliydi.

Merdivenlerden inip salona yöneldim. Nur hıçkırarak ağlıyordu. Bir şeyin kırılma sesi geldi.

"Nur saçmalama."

"Kim? O orospu kim?"

Kendimi çok kötü hissediyordum. Duymaya daha fazla dayanamadım. Tam geri dönecekken kafama gelen darbeyle olduğum yerde kaldım. Kafama çarpan şey yere düştüğünde cam kırılma sesi geldi.

"Mavi!" dedi annem panikle.

Annemden önce elimi kavrayan el beni kendine doğru çekti.

"Hay sikeyim kanıyor." dedi Aren. Sesi çok sinirli geliyordu. Kafama bir şeyle baskı yaptı. 

"Nur git hemen yoksa fena olacak." dedi Aren dişlerinin arasından. 

"Bence de Nur. Sakinleşince konuşun." Annemin sesi soğuk çıktı.

"Mavi ben çok özür dilerim."

Nur'un sesi çok yakından geliyordu.

"Sorun değil."

"Nasıl sorun değil, açılmış. Gel hastaneye gidiyoruz."

Adım atmaya yeltenince Aren beni kucağına aldı.

"Cam kırığı her yer. Basma." Aren hala sinirliydi.

"Aren sakin ol lütfen." dedim.

Beni çıkışa kadar kucağında taşıdı. İndirdi. Annem başıma baskı yapıyordu.

"Bekle arabayı alıp geleceğim."

Kafamı salladım. 

"Çok özür dilerim Mavi." Nur'un sesi ağlamaklı geliyordu.

"Kendimi kaybettim. Sizden de özür dilerim Hanife hanım."

"Evet kendini kaybettin." Annem soğuk konuşuyordu.

"Ama Aren öyle söyleyince gözüm kimseyi görmedi."

"Ne dedi Aren?" dedim.

"Abi demiyor musun artık?" Nur imalı sormuştu.

Gerildim.

"Demiyor. Hadi Mavi." Aren kolumdan tutup çekti. Nur'u arkada bırakıp hastaneye gittik. Kafama dikiş atılırken annem elimi tuttu.

"Abartma anne." dedim.

"Ah güzel çocuğum."

"Acımıyor bile."

Aren dönüş yolunda sessiz kaldı. Eve dönünce direkt odama geçtim. Aklım Nur'daydı. Kapım çaldı.

"Gelebilirsin."

"Mavi'm." Aren yanıma gelip yatağa oturdu. Alnımı öptü.

"Acıyor mu?"

Başımı iki yana salladım.

"Nur neden o kadar sinirlendi Aren?"

"Sen düşünme bunları."

"Aren!"

"Dün gece Melisa story paylaşmış. Nur görünce Melisa'yı kıskanmış. Tüm gece aradı durdu."

"Hiç söylemedin."

"Huzursuz olma diye."

"Açmadın diye mi bu kadar kızmış?"

"Evet. Gece aramaya devam edince açtım bende. Çok üzerime gelince ona başka birini sevdiğimi söyledim."

"Ne?"

"Sakin ol seni söylemedim tabii ki."

"Söylemeseydin keşke."

"Sarkıtma dudaklarını hemen. Mecbur kaldım. Ayrılmamızı kabullenmesi gerekiyordu."

"Bu kabullenmiş hali yani."

Elimi tuttu.

"Biraz sabredeceğiz canım."

"Ama Nur abla hiç iyi değil. Çok üzüldüm bugün. Onun yerinde olduğumu düşündüm bugün. Bana gelip başka birini sevdiğini söyleseydin ne yapardım?"

"Asla. Seni çok seviyorum. Sevilebilecek her şeyden daha çok seviyorum seni."

Yüzümü okşayıp dudaklarımızı birleştirdi. 

"Üzme böyle kendini. Kıyamam sana." Sarıldı. 

Kapının açılmasıyla hemen Aren'i ittim.

"Nasıl oldun oğlum? Aren abin çağırmaya geldi. İnmeyince merak ettim." 

"Konuşuyorduk."

"Nur hakkında mı?"

Kafamı salladım.

"Aren beni yanlış anlama burası senin evin ama ben bir daha böyle bir şeye şahit olmak istemiyorum."

"Merak etmeyin. Bu mesele kapandı artık. Ben çıkayım Mavi dinlensin."

Aren çıkınca yerine annem oturdu. 

"Aren de çok ilgilendi seninle."

"Evet."

"Birden böyle değişmesine anlam veremiyorum. Bakışları bile değişti."

"Bilmiyorum anne bizi tanıdıkça sevmiştir."

"Ama bu kadar endişelenmesi garip. Çok korktu sana bir şey olacak diye."

Annemin sorgulaması, anlam veremediği içindi ama kalbime korku düştü.

"İyi anlaşıyoruz anne. Onun yüzünden bana bir şey olur diye suçluluk duymuştur."

"Belki de. Neyse gel bir şeyler ye de ağrı kesicini vereyim."

Annemin konuyu kapatması rahatlattı. Ama anneme Aren'le olan ilişkimi anlatmak çok zor olacaktı. 

MaviHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin