Mavi

Kimse Alamaz

Kalbimde ki tuhaflık yol boyu sürdü. Ben olanları anlamaya çalışırken çoktan gelmiştik.

"Geldik."

Kafamı salladım. Kapıyı açınca beni durdurdu.

"Hava buz gibi."

Önce atkımı takıp montumun fermuarını sonuna kadar çekti. Sonra beremi taktı. En son eldivenlerimi de takınca güldüm.

"Birde mantolama yap hiç üşümem o zaman."

"Çok konuşma kedicik." Sesinde neşe vardı.

Arabadan inince birinin üzerime atlamasıyla sendeledim.

"Mavişim." Gizem'in sesi her zamankinden heyecanlıydı.

"Yavaş kızım."

Yanağımdan öptü.

"Aren'in geleceğini söyleseydin ya."

"Benimde haberim yoktu."

"Gel Mavi."

Aren'in sesine doğru ilerledim. Kolunu omzuma attı.

"Bakalım bu kadar veletle ne yapacağım?" dedi.

"Aren abi!"

"Tamam kedicik kızma."

Birlikte kalabalık grubun sesine doğru ilerledik.

"Ooo Aren bey. Hoşgeldiniz." Okul müdürünün sesini ilk kez böyle duyuyordum.

"Utanmasa elini öpecek Aren'in" dedi Gizem kulağıma sessizce. Güldüm.

"Aynen. Ee ne bekliyoruz?" Aren'in sesi bıkkın geliyordu.

"Çocuklar odalarına yerleşsin sonra sucuk ekmek yemeğe gideceğiz."

Sonra bir kargaşa başladı.

"Umut geliyor. Bende Nuray'ın yanına gideyim. Yemekte görüşürüz."

Gizem omzumu hafifçe sıkıp ayrıldı.

"Gel Mavi bizde odaya geçelim."

Umut'un sesi heyecanlı geliyordu.

"Valizim arabada."

"Ben alıp....

"Kalsın Umut'cum. Biz burada kalmayacağız." dedi Aren.

"Ne?" Umut ile aynı anda sormuştuk.

"Burası dolu olunca bende başka otelde yer ayırttım. Bir tanecik kardeşimi de öyle herkese emanet edemem."

Omzumu daha sıkı tuttu.

"Ben öyle herkes değilim." dedi Umut.

"Öyle mi? Sen kimsin peki?"

"Mavi'in arkadaşıyım. Senin aksine onu çok önceden tanıyorum."

Umut'un sesi sert çıkmıştı. Neden bu kadar gerildiklerine anlam veremiyordum.

Aren alayla güldü.

"Onu zerre kadar tanımadığına o kadar eminim ki. Neyse hava soğuk üşümeyelim biz. Haydi Mavi."

"Seninle canı sıkılır. Bırak onu anlayan yaşıtlarıyla kalsın. Gel Mavi." dedi Umut.

Görmesem bile ortamın gerildiğini hissedebiliyordum. Kalbim Umut'la git derken aklım Aren ile kal diyordu. Sonunda aklım kazandı.

"Ben Aren abiyle gitsem iyi olacak Umut. Seninle yemekte görüşürüz."

"Görüşürüz." Umut sesinden bozulduğunu anladım ama bu kez kalbimi korumalıydım.