Mavi

Suçluluk

"Günaydın sevgilim."

Aren kollarını daha sıkı doladı belime. Çenesine bir öpücük kondurdum.

"Aren uyan artık."

Bu kez boynunu öptüm.

"Hadi kalk artık."

"Aren hadi ama annem gelecek şimdi."

"Gelsin." sesi boğuktu.

Ellerimi yüzünde gezdirdim. Kaşlarını, dudaklarını okşadım.

"Yakışıklı mıyım?" dedi uykulu sesiyle.

"Bilmem sen söyle yakışıklı mısın?"

Güldü.

"Hem de çok."

"Beni kandırmıyorsun değil mi?" dedim gülerek.

Boynumu kokladı.

"Çok iyiymiş be."

"Ne?"

"Seninle uyanmak. O tatlı sesinle güne başlamak."

Kızaran yüzümü boynuna sakladım. Yanağımı ısırdı.

"Acıdı."

"Kurban olurum sana, özür dilerim. Ama sende çok tatlısın."

Isırdığı yeri öptü.

"Hadi kalk artık. Alarm çalalı yirmi dakika oldu. Annem gelir şimdi."

"Seni alıp benim eve götürsem olmaz mı?"

"Olmaz. Annemden ayrılmam ben."

"Nasıl yani? Hep mi?"

Güldüm.

"Bırakmazdım zaten. Üniversiteye geçince birlikte yaşarız. Hem o zaman daha çok yalnız kalmamız gerekecek."

"O nedenmiş?"

"Söylemem." sesi keyifli çıkıyordu.

"Aren!"

"Zamanı gelince anlayacaksın bir tanem. Sen anlayacaksın da ben o zamana kadar nasıl dayanacağım?"

"Aren ne diyorsun ya?"

Güldü.

"Ben odama geçeyim. Kahvaltıda görüşürüz."

"Tamam."

Dudaklarıma ıslak bir öpücük bırakıp çıktı. Tam zamanında gitmişti çünkü hemen ardından annem kapımı çalmadan içeri girdi.

"Uyandın mı oğlum?"

Yanıma gelip saçlarımı okşadı.

"Nasılsın?"

Dün ki halim yüzünden merak ediyordu.

"Çok iyiyim annecim." dedim neşeyle.

"İyi çabuk toparlamışsın. Yoksa gelinimle konuştun mu?"

"Sayılır. Ama merak etme kötü günler geride kaldı." dedim elini sıkarak.

"İyi o zaman. Anlat diye sıkmıyorum seni ama hazır olduğunda mutlaka anlat."

"Anlatacağım merak etme."

"Peki hazırlan o zaman. Okula geç kalma."

"Tamam."

Kahvaltıya indiğimde Aren beni yanına oturmam için çağırdı. Elime reçelli ekmek tutuşturdu.

"Ye." dedi otoriter bir sesle. Kafamı salladım.