Mavi

Bekleyemem

Uyandığımda hala Mavi'nin yatağındaydım. Yatakta doğrulup boş odaya baktım. Mavi'ye ait hiçbir şey yoktu. Tek bir hatıra bile yoktu. Odadan çıkıp aşağıya indim. Kahvaltı için bahçedelerdi.

"Günaydın aslanım." dedi babam neşeyle.

"Günaydın."

"Bugün şirkete gitmeyeceğim. Tekneyle açılalım diyorum. Sen seversin."

"Baba?"

"Söyle aslanım."

"Benim sizinle konuşmak istediğim bir şey var."

Derin bir nefes alıp babama baktım. Meraklı gözlerle bana bakıyordu. Onun gözlerinde hayal kırıklığı görmek istemiyordum ama Mavi ile olmak istiyorsam kimseden saklanmamamız gerekiyordu artık. Onun elini tutarak aldığım cesareti ona geri verecektim.

"Söyle oğlum." dedi babam merakla.

"Siz içeri geçin." dedi Hanife hanım çalışanlara. Anlamıştı. Ne söyleyeceğimi biliyordu.

Çalışanlar içeri girdi.

"Sen biliyor musun Hanife?"

"Tahmin ediyorum." dedi.

Ellerimi masaya koyup destek aldım.

"Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum baba." dedim.

Babam endişelenmeye başlamıştı. Boğazım kurudu. Bir yudum su aldım.

"Son beş yıldır İstanbul'a hiç gelmememin bir nedeni vardı."

Yutkundum. Babam sessizce dinliyordu.

"Birinden kaçıyordum, yani duygusal anlamda. Bir kalp kırıklığından kaçıyordum."

Babam anlayışla başını salladı.

"Nur ile ayrıldığımda başka biri var demiştim." dedim.

"Tahmin ettim. Oğlum bu kadar üzme kendini." Omzumu şefkatle okşadı.

"Kim olduğunu da söylemedin? Bir çaresi bulunur aslanım."

"Onu tanıyorsun baba." dedim.

"Kim?" dedi merakla. Derin bir nefes aldım. Gözlerimi kaçırmadan gözlerine baktım.

"Mavi." dedim tek seferde.

Gözleri şaşkınlıkla açıldı. Birkaç kez konuşmak için ağzını açtı ama konuşmadı.

"Şaka...

"Değil." dedim hemen.

Babam öğrendiğini sindirmeye çalışıyordu sanki. Bir süre kimse konuşmadı.

"Yani sen şeysin." dedi. Telaffuz bile etmekte zorlanıyordu.

Kafamı salladım.

"Öyleyim herhalde. Yani sadece Mavi için böyle hissettim."

Babam tekrar sessizliğe gömüldü.

"Olmaz, mümkün değil." dedi kendi kendine. Derin düşüncelere dalmıştı.

"Baba." konuşunca bana döndü.

"Bunu sana söylemek benim için çok zordu ama senden saklamak istemedim. Hayatımda ki tek ailemden saklamak istemedim. Seni hayal kırıklığına uğratmak istemezdim ama ben böyle hissediyorum baba."

Babamın gözleri dolunca benim de doldu. Babam sertçe yutkundu.

"Bana biraz izin ver." dedi.

Kafamı salladım. Hızla gözlerimi sildim. Masadan kalkıp odama geçtim. Sonunda söylediğim için bir rahatlama hissediyordum. Sırada Mavi'nin nerede olduğunu öğrenmem vardı. Telefonu alıp Melisa'yı aradım. Bir keresinde Gizem'le hala görüştüklerini söylemişti. Ona olanları kısaca anlattıktan sonra numarasını vermek için Gizem'den izin alması gerektiğini söyledi. Telefonu kapatıp beklemeye başladım. Melisa bir saat sonunda numarayı gönderdiğinde Gizem'i ikna etmek için uğraştığını anladım. Tam aramak üzereyken kapım çaldı.