Mavi

Kalbime Zararsın

Zamana dair en ufak bir fikrim yoktu ama uzun bir süredir aynı yerdeydim. Etrafta hiç ses yoktu. Ne bir insan ne bir hayvan sesi yoktu. Sadece sessizlik. Artık ağlayacak gücüm kalmamıştı. Havanın soğuk olması ve yorgunluk başka bir şey yapmama engel oluyordu. Sadece düşünüyordum. Ne kadar aptal olduğumu. Annemin ne kadar endişelendiğini düşünüyordum. Dizlerime sarılıp başımı dizlerime koydum.

"Mavi!"

Aren'in endişeli sesiyle kafamı kaldırdım. Sesi uzaktan geliyordu.

"Aren abi." diye bağırdım.

"Mavi nerdesin?"

"Bilmiyorum." dedim ağlamaklı bir sesle.

"Tamam korkma. Benimle konuşmaya devam et."

"Aren abi çok korkuyorum"

Az sonra bana doğru koşan ayak seslerini duydum. Ve hemen ayağa kalktım. Sevinçten dizimin acısını bile hissetmiyordum. Bana doğru gelen seslere doğru yürüdüm ama iki adım atamadan beni saran bedenle durduruldum.

"Hay sikeyim. Ödüm koptu lan."

Aren'in sesi rahatlamış gibi geliyordu. Bende rahatlamıştım ve bu ağlama isteği uyandırıyordu. Ve boğazımı acıtan hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Aren daha sıkı sarılıp sırtımı sıvazladı.

"Şişt ağlama artık. Ben buradayım."

"Çok korktum."

"Biliyorum canım ama geçti bak şimdi." Sesi çok yumuşak geliyordu.

"Aslında geri dönecektim ama düştüm. Yönümü kaybettim. Daha çok kaybolurum diye....

"Tamam ağlama artık." Aren konuşurken saçlarımı okşuyordu. Beni nazikçe bıraktı. Az sonra dizime dokunmasıyla acıyla geri çekildim.

"Acıttım mı? Özür dilerim."

Gözyaşlarımı silen elleri sıcaktı. Sonra iki eliyle yanaklarımı kavradı.

"Üşümüşsün."

Ellerini yüzümden ayırdı. Sonra onun kokusunun olduğu paltoyu omuzlarıma doladı.

"Kar yağdı." dedim. Nazikçe yüzümü okşadı.

"Tamam gel hadi. Araba sıcak. "

"Annem?"

"Merak etti tabi."

Gözlerim tekrar doldu.

"Yapma ama kedicik."

"Sen haklısın Aren abi. Ben çok aptalım." Boğazımdan kaçan hıçkırık sözümü kesti. Aren hala yüzümü okşuyordu.

"Ben tek başıma başarmak istedim. Annemsizde normal hayata karışmak istedim. Ama şu halime bak ne kadar zavallıyım."

"Hayır hayır. Zavallı falan değilsin. Nur'un söyledikleri için mi böyle yatın?"

Kafamı salladım.

"Sen ona bakma Mavi. Hayatı boyunca tek bir zorluk yaşamamış biri o. Onu ciddiye alma."

"Haklı ama."

"Hayır canım, sadece saçmalıyor."

"Ben sadece kendim başarmak istedim."

"Biliyorum Mavi. Ama evde konuşalım olur mu? Çok üşümüşsün."

Kafamı salladım.

"Tamam sen bekle ben arabayı getireyim."

Hızla elini tuttum.