Mavi

Silmem

"Çok sıcak."

Üzerimdeki ağırlığa anlam veremiyordum. Sıcak beni bunaltıyordu. Uyku halinden kurtulamıyordum. Ağırlıktan uzaklaşmak için kaydığımda bir el beni kendine çekti.

"Susadım."

El belimi sıkıca kavrayınca kendime geldim. Elimi belimi saran elin üzerine koydum.

"Aren abi?"

"Hmm?"

Sesi uykulu geliyordu. Onunla nasıl bu hale gelmiştik.

"Burada mı uyudun?"

Bana sarılmaya devam ettiği için ona doğru dönemiyordum.

"Evet uyuya kalmışım. Rahatsız mı oldun?" sesi boğuk çıkıyordu.

"Olmadım."

Onun birden bu kadar samimi olacağını düşünmemiştim ama bu halleri hoşuma gidiyordu. Aren beni bırakıp doğruldu. Saçlarımı hafifçe okşadı. Sonra beni doğrultup elime bir bardak tutuşturdu.

"Bu ne?"

"Susadım dedin."

Onun alakası gülümsememe neden oluyordu. Gamzemi okşayınca şaşırdım.

"Annen hep gamzeni seviyor. Merak ediyordum." dedi.

"Gamzem anneme çeken tek özelliğim. O yüzden sever."

"Babana mı benziyorsun?"

"Öyleymişim."

Aren yüzümü okşadı.

"Bu küçük burun, bu güzel gözler, kaşların, kirpiklerin... Sanki hepsi sadece sende olabilirmiş gibi."

Söyledikleri utandırmıştı. Aren iç çekip yanağımı okşadı.

"Haydi kedicik, kahvaltımızı yapalım."

"Tamam."

Aren odadan çıkınca hala gülümsüyordum. Sonunda gerçek bir aile gibi olmuştuk.

Hazırlanıp aşağıya indiğimde herkes salondaydı. Herzaman ki yerime oturduğumda bu kez yanıma annem oturmadı. Aren'in parfüm kokusunu aldım.

"Arencim oraya ben otursaydım canım." dedi annem.

"Merak etmeyin Hanife hanım ben Mavi ile ilgileneceğim."

"Aren abi...

"Yok Aren abi falan. Ne verirsem yiyeceksin."

"Ama...

"Kollarımın arasında kaybolup gidiyorsun. Biraz kilo alman lazım."

Kulağıma yaklaşıp fısıldadığında irkildim. Sonra söylediği şey komik gelince kıkırdadım.

"Neden güldün?"

Elime bir parça ekmek tutuşturdu.

"Hansel'de ki kötü cadı gibisin. O da çocukları yemeden önce kilo aldırmaya çalışıyordu." dedim.

Kolunu omzuma atıp kulağıma yaklaştı.

"Bende yemeden önce hazırlıyorum seni. Ama emin ol benim yanımda o cadı insaflı kalır."

"Ne?"

Aren kahkaha attı.

"Daha çok yolumuz var kedicik." dedi neşeyle.

Ekmeğe sürdüğü fıstık ezmesi ve reçeli yerken aklımda Aren abinin davranışları vardı. Davranışları bir abininkine göre fazla mı samimiydi?