Mavi

Tek Dileğim

İçimde korku ve hüzünle geldiğim yolları, içim huzur dolu dönüyordum. Dönüp yanımda uyuyan Mavi'ye baktım. Huzurla uyuyordu. Yüzünü okşayınca rahatsızca kıpırdadı. Arkada topuyla oynayan Ursula'ya baktım. Mavi'ye bu kadar sırnaşmasa tatlı köpekti aslında. Küçük sevimli ailem gülümsememe neden oldu.

"Neden gülüyorsun?" Mavi'nin uykulu gözlerine baktım. Yanağını okşadım.

"Çok sevimlisiniz çünkü." dedim.

Doğrulup koltuğunu düzeltti. Ursula'yı kucağına aldı. Bir elimle bacağını tuttum. Şortu kısa olduğu için elim çıplak, pürüzsüz bacağındaydı. Hafifçe okşadım.

"Ben çok sıkıldım Aren." dedi.

"Az kaldı bebeğim."

Radyodan bir şarkı açıp hafifçe eşlik etmeye başladı. Arada bana bakıp söylüyordu.

Eve vardığımızda annesi ve babam sıcak bir karşılama sundu. Hala nasıl davranmaları gerektiğini kestiremiyorlardı ama bizi kıracak bir şeyde yapmadılar. Akşam yemeğinden sonra Mavi telefonla konuşmak için yanımızdan ayrıldığında Hanife hanım yanıma geldi.

"Mavi çok mutlu." dedi iç çekerek.

"Yıllar sonra ilk kez gözlerinin içi gülüyor."

"Ben de çok mutluyum."

Hanife hanım elimi tuttu.

"Benim için bu konuşmayı yapmak kolay değil ama oğlumu ilk kez bu kadar mutlu görüyorum. O yüzden böyle devam edin. Mavi hep başkalarını kendinin önüne koydu. Çocukluğundan beri böyleydi. Düşse bile ağlamazdı ben üzülmeyeyim diye. İlk kez onu kendi için bir şey isterken görüyorum. Benimle konuştuğunda senin için herkesi karşısına alacağını anladım. Ve bu Mavi için çok büyük bir olay."

"Ona layık olacağım."

Gülümsedi.

"Ona bu cesareti veren sensin. Bu yüzden bunu ancak senden rica edebilirim. Onu sana emanet ediyorum Aren. Onun mutluluğunu sana emanet ediyorum."

Elini sıktım.

"Gözün arkada kalmasın Hanife abla. Aslında sana da büyük bir özür borçluyum. Ön yargılarım yüzünden sana karşı hep mesafeliydim ama bunu hiç bana karşı kullanmadın ve babamı çok mutlu ettin. İyi ki hayatımıza girdiniz."

Saçlarımı okşadı. Gözlerinde ki anne şefkatine özlemle baktım. Bana sarılıp sırtımı sıvazladı.

"Kıskanırım ama."

Mavi sevgiyle bize bakıyordu.

"Alışsan iyi edersin Maviş. Damadımla böyleyiz bundan sonra."

Kısa bir sessizliğin ardından Hanife abla kahkaha attı.

"Hep sevimli bir gelinim olacağını düşünmüştüm. Böyle büyük sakallı bir şey hiç hayal etmemiştim." dedi gülerek. Bizde güldük. Mavi aramıza oturup annesine sarıldı.

"Aren'le idare edeceğiz artık anne." dedi alayla.

"Bak sen." Gıdıklayınca ufak bir çığlık attı.

"Anne." dedi şikayet ederek.

"Hak ettin ama." dedi Hanife abla.

"Bana da yer açın."

Babam elinde dondurma kaseleriyle yanımıza geldi. Koca evde hepimiz bir koltuğa sığışıp dondurmamızı yedik. Çocukluğumdan beri ilk kez aile gibi hissediyordum. Ve hepsini borçlu olduğum adama baktım. Gülümseyerek bana bakıyordu. Neşeli geçen gecenin sonunda herkes odalarına geçti. Gizlice odasına girdiğimde Ursula'yla uyuyordu.