Mavi

Affedebilir Miyiz?

Kapıyı çalarken ellerim titriyordu. Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım ama mümkün olmuyordu. Kapıyı açan yüze baktım. Şaşkınca bana bakıyordu. Kendimi sakinleştirmeye çalıştım ama pek mümkün değildi. Öfkem giderek büyüyordu.

"Aren!" dedi Nur şaşkınca.

Derin bir nefes aldım.

"İçeri gelsene." dedi gülümseyerek.

"İğreniyorum senden." dedim. Yüzü düştü.

"Sesinden, gülüşünden iğreniyorum."

"Ne diyorsun Aren?"

"İnsanların hayatını cehenneme çevirdikten sonra nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun? Hep mi böyleydin yoksa ben mi göremedim? Ne zaman bu kadar iğrenç biri oldun sen?"

Bu kez öfkeyle bakıyordu bana.

"Kendine gel." dedi öfkeyle.

"Kendimdeyim ben. Emin ol hiç olmadığım kadar kendimdeyim. Bu yüzden yaptıklarını yanına bırakmayacağım. Mavi'me yaptıkların için af dileneceksin. Kimse bakmayacak yüzüne. Sahip olduğun ne varsa kaybedeceksin?"

Sinirle güldü.

"Ben seni kurtardım aptal. Ben olmasaydım Mavi ile birlikte sen de girecektin o çukura. İnsanlar senden de nefret edecekti."

Hızla kapıya vurdum. Nur çığlık attı.

"Kadın olmasaydın bu yumruk ve daha fazlası yüzüne gelirdi. Ama bu öylece izleyeceğim anlamına gelmeyecek. Çok pişman olacaksın." dedim.

Arkamı döndüğümde koluma yapıştı.

"Lütfen Aren. Lütfen gitme." dedi ağlayarak. İğrenerek kolumu çektim.

"Onunla mutlu olamazsın sen. O benim gibi mutlu edemez seni." dedi.

"Bir daha dokunma bana. Ayrıca senin benim mutluluğumdan daha çok endişelenecek şeylerin var. Mesela Mavi'nin özel hayatını yaydığın ve halkın öfkesini ona yönelttiğin için epey yüklü bir tazminat davası gibi. Meslekte yaptığın usulsüzlükler için yargılanman gibi. Ailenin bilmediği kirli işlerinin ortaya dökülmesi gibi. Bakalım o zaman kim iş verecek sana. O çok kıymet verdiğin arkadaşların benim karşımda olduğunu anlayınca yüzüne bakacak mı? Yapayalnız kalacaksın. Hak ettiğin gibi."

Bana öfkeyle bakıyordu.

"Yapamazsın. Herkese söylerim. Senin de ibne olduğunu söylerim."

"Hiç durma." dedim.

"Senin yüzünden. Senin yüzünden böyle biri oldum ben. Senin için yaptım her şeyi." dedi.

"Benim yaptıklarım için beni cezalandırmalıydın. Gerçi yaptın da. Son beş yılımı cehenneme çevirdin. Ama Mavi'ye dokunmayacaktın."

Nur yere çökerek ağlamaya başladı. Onu geride bırakarak binadan çıktım.

....

Arabayı mümkün olduğunca hızlı kullandım. Aklımda Mavi'yi görünce söylemek istediklerim dönüp duruyordu. Ama bir türlü nereden başlayacağımı bilemiyordum. Navigasyon adrese ulaştığımı bildirdiğinde arabayı durdurup etrafa baktım. Muğla'nın bir köyündeydim. Köyün epey dışına çıkmıştım. Etrafta ağaçlar ve tek bir ev dışında hiçbir şey yoktu. Eve doğru yürüdüm. Işıkları yanmıyordu. Bahçeden içeri baktım. Bir köpek elindeki topla oynuyordu. Kapıya vurunca köpek başını kaldırıp bana baktı. Ama hiç umursamadan oyuncağına döndü. İçeride hiçbir hareketlilik olmayınca bahçe kapısından içeri girdim. Tek katlı bir köy eviydi. Evin kapısını çaldım. Bu kez bir odanın ışığı yandı. Kalbim heyecanla çarptı.