Mavi

Kardeş

Aren'in bugün yaptığı hiçbir şeyi anlayamıyordum ama bu hali hoşuma gidiyordu. Artık bana ve anneme güveniyor olmalıydı. Bende ona güveniyordum.

Eve vardığımızda herkes beni bahçede karşıladı. Annemi sakinleştirmek kolay olmadı. Ama bir süre sonra Baran abinin desteği ile sakinleşebildi. Önce sıcak bir çorba, sonra sıcak bir duş derken kendime gelmiştim. Sonunda yatağıma uzandığımda yanımda Gizem vardı.

"Ne gündü be?"

Gizem cevap vermedi.

"Gizem!"

"Çok korktum Maviş." sesi çatallı çıkıyordu.

"Gel buraya şapşal. Ağlama bak buradayım."

Gizem yanıma gelip sıkıca sarıldı.

"Bir daha sakın böyle bir şey yapma."

"Yapmam."

"Çok korkunçtu. Annen sana ulaşmayınca beni aradı. Mesajını geç görmüş. Okula gidince de seni bulamamış. Sesi çok korkmuş geliyordu."

"Ben taksici evi biliyorum diyince bulurum sandım."

"Şerefsiz köpek."

Onun siniri beni güldürüyordu.

"Neyseki layığını buldu."

"Ne oldu ki?"

"Aren anlatmadı mı?"

"Şikayet ettik dedi."

Gizem güldü.

"Aynen canım ağzını burnunu şikayet etti."

"Ne? Gizem şunu adam akıllı anlatsana."

"Bak şimdi Mavişim. Annen beni aradıktan sonra bende okula geldim. Baktım Aren abi kameraları izliyor ana bir yandan da müdire saydırıyor. 'Öğrencinizden nasıl haberiniz olmaz, ona bir şey olursa bu okulu size dar ederim'"

Gizem'in Aren'i taklit etmesi beni güldürdü.

"O kadar kızdı mı?"

"Evet. Hatta bizim terminatör müdür Twety oldu. Sesini çıkaramadı."

"Orada olmak isterdim." Müdürü hiç birimiz sevmiyorduk.

"Sen orada olmadığın için kıyamet koptu ya. Sonra senin taksiye bindiğini gördük. Plakasını alıp taksi durağını aradık. Onlarda adama ulaştı. Aren o kadar sinirliydi ki bizi beklemeden fırladı. Ben durur muyum?"

"Asla."

Gizem güldü.

"Bende gittim durağa. Ama durak karışmıştı. Aren abi bir tane adamın yakasına yapışmış diğerleri onları ayırmaya çalışıyor. Adam yalvarıyor. İşte seni evinin sokağına bırakmışta, peşinden bir süre bakmışta."

"Yalan."

"Yalan tabi Aren yer mi bunları? Adam daha cümlesini tamamlamadan bir yumruk patlattı. Adam o an diz çöktü tövbe etti."

"Gizem Aren abiye olan hayranlığın olayları abartmana neden olmuyor değil mi?"

"Belki biraz."

Güldüm.

"Neyse vurmadı ama sarstı biraz. Sonra onu tehtid etti. Neyle ettiğini bilmiyorum ama adama anında dile geldi. Seni bıraktığı yeri söyleyince işte o zaman Aren'i kimse tutamadı."

"Nasıl yani?"

"Adamı bildiğin hastanelik etti. Hatta adamı döverken elleri parçalandı. Kimsede karışmadı. Adam en sonunda yere yığılınca bıraktı. Sonra da seni aramaya çıktı."

"Yuh neler olmuş?"

"Tabi oğlum. Aren'imiz seksi kahramanımız."

"Gizem adamın nişanlısı var."

"Uğursuzluk getirecek kişilerden bahsetme Mavişim. Ama Aren'e şaşırmadım diyemem. Seni bu kadar merak etmesi tuhaf değil mi?"

"Bence onun zannettiği gibi kişiler olmadığımızı anladı. Ve bizi aileden sayıyor artık."

"Ne oldu bilmiyorum ama iyi bir şeyler olmuş."

Gizem gidince odadan çıktım. Duvarlara dokunarak karşı odanın kapısını buldum. Kapıyı hafifçe tıklattım.

"Evet."

"Aren abi."

"Mavi!" sesi şaşırmış gibi geliyordu.

"İçeri geleyim mi?"

Cevap beklerken odanın kapısı açıldı.

"Gel tabi."

İçeri doğru adım atınca kolumdan tuttu.

"Gel, takılma bir yere."

Beni yatağa oturttu. Sonra da yanıma oturdu.

"Bir sorun mu var?" Sesi yumuşak geliyordu.

"Rahatsız etmedim değil mi?"

"Hayır, uyumaya hazırlanıyordum."

Yavaşça elimi ona doğru uzattım. Önce koluna dokundum. Ardından parmaklarımla koluna dokunarak eline ulaştım. Aren kasılmıştı. Derin bir nefes aldı. Elini tutunca üstünü yavaşça okşadım. Elime gelen pürüzlerle yaralarının boyutunu anlamaya çalışıyordum.

"Gizem anlattı. Taksiciyi şikayet etmemişsin."

Aren tekrar kasıldı ama elini çekmedi.

"Neden yaptın bunu?"

Hala elini okşuyordum.

"Çok öfkelenedim."

"Neden bu kadar öfkelendin?"

Aren iç çekti.

"Beni çok zorluyorsun kedicik."

Elimi yavaşça çektim. Belkide kabul etmek istemiyordu.

"Acıyor mu?" dedim sessizce.

"Hayır. Kavga ettiğim için kızdın mı?"

Kafamı iki yana salladım.

"Sadece yaralandığın için üzüldüm."

Aren yanağımı okşadığı için irkildim.

"Hiç acımadı ama."

"Aren abi?"

"Hmm?"

"Ben beni kardeşin gibi görüp sevdiğin için çok mutluyum."

Aren hızla elini çekti.

"Bizi kabul ettiğin için teşekkür ederim."

"Mavi..."

Aren sıkıntıyla nefes verdi.

"Hadi uyuda dinlen." dedi.

"Tamam. İyi geceler abi."

"İyi geceler." sesi durgun geliyordu. Yorulmuş olmalıydı.