Unwanted Wife

CHAPTER 6

Chapter 6

"Ang kapal talaga ng mukha mo noh?" nangingilid na naman ang luha ko.

"saan ako kukuha ng pera ha?" hindi ko alam kung saan ko nahugot ang lakas ng loob at sinabi iyon sa kaniya.

"Sinabi ko sayong magtatrabaho ako pero hindi mo ako pinayagan, at sinabi mo sakin na ang pagiging katulong sa bahay na ito ang trabaho ko"

He slapped me hard. So fucking hard na hindi ko na maramdaman ang sakit.

"How dare you say that? Parang pinapahirapan kita sa paghahanap ng pera ah?"

Reality slaps me, ako itong pinapalamon niya pero asawa niya ako! Legal iyon.

"ba-" sinampal na naman niya ako sa kabila kong pisngi.

Now, I totally can't feel myself anymore.

"Don't you dare to open your mouth, Bitch" at tsaka tinalikuran ako.

Ako na naman itong umiiyak. 

Nothing hurts more than realizing he meant everything to me and I meant nothing to him.

Ilang beses ko pa bang dapat ito maranasan? Ang sakit mo naman mahalin, Tiongson.

Hinayaan ko na lang ang nangyare at tsaka nilikom ang mga pagkain na hinain ko para sana sa kaniya.

Sinubukan kong buhatin ang kahon ngunit kahit anong gawin ko'y hindi ko ito maiangat. Balak ko sanang itulak kaso may two steps pang hagdan.

Kaya hinayaan ko na lang muna ito sa labas, wala namamg kukuha diyan.

Bukas ko na lang siguro aayusin iyon.

Umakyat na ako at pinili ng matulog.

MAAGA akong nagising at ginawa ang mga dapat gawin, nagluto muna ako ng breakfast niya at pagkatapos ay inasikaso ko na ang kahon na nasa labas.

Binuhat ko ito, namumula na ako sa kabubuhat pero hindi parin ito umaangat kaya naman ang ginawa ko ay tinumba ko ito at itinayo muli sa kabilang side.

Ganon parin ang ginawa ko hanggang sa malapit na sa kusina. Kahit mabigat eh kailangan kong alalayan ang kahon sa pagbagsak.

Naramdaman kong may bumaba galing hagdan at mukhang napatigil ito ng makita ang ginawa ko.

Ha! Anong akala niya? Hindi ko na kailangan ng lalaki sa buhay noh!

Makabuntis lang siguro ang hindi ko kayang gawin.

Hindi ko siya pinansin, ganon din naman siya. Nagtungo nga siya sa kusina eh at nilampasan lang ako, aba't hindi talaga ako tinulungan eh.

Hmph, mabilaukan ka sana Jay Wonu

Nang dahan-dahan kong ibaba ito ay naiwan ang isa kong daliri sa ilalim ng kahon dahilan ng pagaray ko.

"Aw aw, ang sakit" hinila ko ang daliri ko.

Putangina, parang na lang ding pinutol ang aking daliri.

Sinipsip ko ang daliri ko sa kadahilanang baka mawawala ang sakit nito.

Nakita kong may tumabig sa akin at kinuha ang kahon at walang kahirap-hirap na binuhat iyon.

"Bubuhatin din naman pala, kailangan pa akong awayin" mahinang bulong ko sa sarili ko.

" Anong sabi mo babae?" Nagpantig siguro ang tenga niya.

" Wala po sir" sarkastikong sagot ko sa kaniya.

Hindi na siya umimik at ibinaba na lang ang kahon. Nagsimula naman akong ilagay ang mga laman noon sa cabinet.

Hindi din nagtagal eh umalis na si Wonu nang wala man lang pasabi.

Bumuntong hinga ako.

Gustong-gusto ko talaga magtrabaho, ayokong gumamit ng pera niya dahil kada na lang gagamitin ko ang black card niya eh laging may sumbat.

Ayaw niya naman ako pagtrabahuhin, ewan ko ba sa lalaking iyon. Malakas saltik non eh.

Halos tatlong taon ng paikot-ikot ang buhay ko.

Gising-Luto-Linis-Kain-Tulog.

Bonus na nga lang yung maisama ako minsan pag may family gathering sila. Kapag naman may business vacation sila or anniversary ng kompanya ay never niya akong isinama. Hindi ko alam kung sino ang sinasama niyang partner.

Pero alam naman ng mga kasosyo niya ay kasal siya sa akin, siguro sawang-sawa na si Wonu sa mga tanong nila kung bakit hindi niya kasama ako. Ano kayang dinadahilan niya?

Nagawa ko na ang madalas kong gawin sa araw-araw at eto ako ngayon nanonood ng TV.

Nang may tumawag sa cellphone ko.

*unknown number*

Sinagot ko na lang.

"Hello, Avisa Ysabelle speaking. Who's this?"

"Hoy bakla" nangunot ang noo ko ng marinig ko ang boses niya. Familiar yung boses niya kasi eh.

"Sino ba to?"

"Parang tanga, kinasal ka lang binaon mo na sa Lupa ang pagkakaibigan natin"

"OEMJI, Nathan?????" Napabalikwas ako sa surpresa.

"Maka-nathan ka diyan. It's Nathalie duh" umirap ako sa pagiging boses bakla niya.

"Oh bakit ka naman napatawag ha?"

"So ayaw mo ako kausap? Sige babye" akmang ieend niya siguro ang call eh pinigilan ko ito.

"Para kang gaga, kamalayan ko ba kung bakit nga"

Mahaba ang pagiging usapan naming dalawa. He's my gay bestfriend, Nathalie. Matagal ko itong naging kaibigan pero umalis ito nung nagsimula na siyang magwork as engineer sa ibang bansa.

For real, naging crush ko siya kaso hindi kami talo dahil hotdog din pala ang bet niya. Biro pa nito ay hotdog na naguumapaw sa cheese at naghahabaang matataba.

Nabanggit niya din sa akin na umuwi siya sa Pinas for the project, at sa kompanya pala ni Wonu siya may gawa. Hindi niya nga daw sana tanggapin kasi nga asawa kong gago iyon kaso opportunity din daw na makasama ako.

Sinabi pa niya na samahan ko daw siya sa office dahil baka hindi ito makapagpigil na suntukin ang asawa ko.

Hindi sana ako papayag kaso gusto ko din naman makaalis sa bahay. Kaya naman heto ako ngayon nasa passenger seat ng bmw ni Nathan.

"Ang tanga mo naman, nagdala ka pa talaga ng lunch ng asawa mo noh? "

" Hayaan muna may ginawa naman siyang mabuti kanina" ang pagbuhat niya ng kahon ay mabuti na sa akin.

" Tsk, tingnan mo itatapon niya lang yan" hindi na ako umimik sa kaniya hanggang sa makarating kami sa kompanya.

" Ay beh hotdog na malaki, naiwan ko pala ang documents ko sa condo. Balikan natin?"

" Ang hule mo talaga, mauna na ako sayo. Ibibigay ko ito kay Wonu. Ikaw na lang bumalik" hindi pa siya sumasangayon ng umalis na ako ng kotse niya.