TÖREM

32.Bölüm

Şarkıyı dinlemeyi unutmayın°
Barış akarsu-ıslak ıslak

Dünyanın belkide en güzel yerindeydim,onun kollarında..
Sevdiğim adamın kolları.Gözlerindeki orman yeşili içimde oksijene dönüşüp nefes almamı sağlayan yeşili.

Dudaklarımı bir kez daha öptükten sonra üstümden kalktı.

"İstanbul nasıl hem bu kadar acı hemde bu kadar mutluluk veriyor bana anlamıyorum"

Gözleri ile beni süzerken konuşmasına devam etti.

"Bir gün çok mutlu olacağız inanıyorum sevgilim"

"Umarım Maran"

"Bu arada seni deniz tutuyordu değil mi?"

Dediği cümle ile geçmişe döndüm bir an için.Deniz değildi,bebeğimdi.Tecavüz sonucu oluşan bebeğim.Haberim dahi olmayan bebeğim..

"Zerda?"

Bana seslenmesi ile düşüncelerimden arınıp yüzüne baktım.

"Gidelim mi artık?"

"Gidelim sevgilim"

İkimiz de arabaya bindik ve eve geçtik.

"Zerda güzelim senin neyin var biraz durgun gibisin?"

Durgunluktan çok endişe vardı içimde.Babamin ve dedemin yapabilecekleri şeyler aklıma geldikçe korkuyordum.Bana yapamadıklarını anneme yapacaklardı,sürekli eli silahlı adamları ile Konağa gidip tehditler edeceklerdi,biliyordum.

"Ben,korkuyorum"

Maran yanıma oturup ellerimi avuçları arasına aldı.

"Neyden?"

"Olacaklardan Maran,babamın ve dedim yapacaklarından."

"Şşşt,bu tarz şeyler düşünme artık."

Maran gözlerime bakarken telefon çaldı.

"Kim arıyor?"

"Mustafa"

Maran ayağa kalktı ve telefonu açtı.

"Noldu Mustafa?"

"Maran beyim,durumlar iyi değil.Korkut ağa sizin istanbulda olduğunuzun haberini almıştır.Adamlarini göndermiştir.Ve son emri de Zerda hanımımım canını alın demek olmuş."

"Sen ne diyorsun Mustafa!"

Maranın sesi endişeli bir şekilde yükseldiğinde panik ile ayağa kalktım.

"Maran noluyor"

"Tamam mustafa,sen dedeme haber et iyiyiz biz"

Telefonu kapatıp bana baktı.

"Noldu?"

"Dedenler İstanbula adam göndermiş.Senin canını almak için"

Damarlarımda ki kan iliklerime kadar çekilmişti.Ellerim titremeye başlamıştı.

"Ma-ma Maran"
Korku ile gözlerine baktım.

"Sakin ol Zerda,seni benden ölüm bile alamaz"

Beni kollarının arasına aldı.

"Ben kısa bir görüşme yapacağım.Bekle burda"

Maran odanın dışına çıkıp iki dakika sonra geri geldi.

"Kimle konuştun"

"Boşver kimle konuştuğumu,gel yanıma"

Beni tekrardan kollarına aldığında tek güvende hissettiğim yerin o olduğu aklıma geldi bir anda.