53.Bölüm

716 20 5
                                    

İçi beyaz mobilyalarla döşenmiş olan yatak odasına girdiğimde yanıma almış olduğum birkaç kıyafeti yatağın üstüne bıraktım ve yatağın üstüne oturdum.Derin bir nefes aldım ve sessizlikle olanları kafamda geçirmeye başladım.

Bunca zaman hep bir tarafım eksik yaşamıştım.Hep tek bir isteğim olmuştu oda Baranın yaşamasıydı.Şimdi yaşadığını gözlerimle görmeme rağmen neden mutlu olamıyordum?Yada neden hâla bir yanım eksikmiş gibi hissediyordum ki?Onun hakkındaki düşüncelerim fazlasıyla çoktu.17 yaşımdaki ben şimdi burada olsa hâla Baran'ı ister miydi mesela?4 sene boyunca aralıksız onu düşünüyordum.Maranla evliyken bile özlem vardı içimde Baran'a karşı.Peki Şimdi niye mutlu olamıyordum.Ben yokken evlenmiş hatta çocuk yapmıştı.Gözümün önüne geldiklerinde düşüncelerimden ayrılıp yanlarına gitmeye karar vermiştim.

Üstüme geceliklerimi geçirip,saçlarımı ensemde toplamıştım.Derin bir nefes aldım ve odadan çıktım.Hâla ismini bilmediğim kadın ve çocuğu için ayrılmış odaya doğru ilerledim.Kapıyı iki kere tıklatıp içeriye yavaşça girdim.

"Girebilir miyim?"

Oturduğu yataktan önüne çökmüş kızının saçlarını tararken beni gördü ve hafifçe toparlanıp başıyla içeri girmemi onaylayacak bir harekette bulundu.

"Rahatsız ettiysem özür dilerim,sadece konuşmak istiyordum"

"Yok sorun değil rahatsız olmadık,değil mi Mirza "

Kızına döndü ve soru yöneltti.

"Ha-yır sorun değil anneciğim"

Küçük kız tatlı tatlı gülümserken daha yeni çıkmaya başlamış dişleriyle çok tatlı görünüyordu.

"Adın Mirza mı bakalım senin?"

Küçük kızın önüne çömeldiğimde sarıya yakın kumral saçlarını elleriyle düzeltti.Saçlarından esen dalin kokusu yüzüme çarparken o buna aldırış etmeden mutlulukla başını salladı.

"Evet Mirza,biliyor musun adımı annem koymuş"

"Çok güzel bir ismin var güzelim"

Yanaklarını sıktığımda hafifçe gülümsedi.Annesi saçlarını Küçük tokalarla bağladı ve yatağa yatması için işaret etti.

"Hadi Mirza uyku vakti"

"Ama anne ben evde uyumak istiyorum"

"Bunu konuştuk Mirza bu gece burada kalacağız canım"

"Uyumak istemiyorum ben"

"Mirza lütfen her gece aynı şeyleri söyletme bana"

"Anne masal oku o zaman!"

"Mirza kızım kitabın şuan yanımızda değil ama"

"Banane ben masal istiyorum!"

Annesi kızından bıkmış gibi bir oflama çektiğinde gözlerim dolmuştu aynı zamanda elim karnımın üstüne gitmişti.
Bizde böyle olabilecek miydik?

"Mirza lütfen yapma böyle"

Annesi hâla yalvarırken yavaşça konuşmalarını böldüm.

"Sana masal anlatmamı ister misin Mirza"

"Ama ben kendi masalımı istiyorum"

"Annen yanına almamış kitabını şuan burada yok ama benim anlatacağım masalı heryere götürebilirsin çünkü bu masal sihirli bir masal"

Ellerimi Ağzımın kenarına kapatıp fısıldamıştım.

"Gerçekten miiii"

"Gerçekten,Ama bir şartla anlatırım çünkü çok gizli"

TÖREMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin