TÖREM

40.Bölüm

Ben..."
Herkes suskunlukla beni bekliyordu,elim gelinligimin üstünden karnıma varmıştı...

Bu işin bir geri dönüşü olamazdı.

•selda bağcan -dam üstüne çul serer
Dinleyin lütfen ♥︎

Sessizlik nikah memurunun aynı soruyu ikinci kez sorması ile bozuldu.

"Siz Zerda sökmenli alp kuşatanı eş olarak kabul ediyor musunuz?"

Gözlerim dolmuştu..
Aynı ortamda ikinci kez duruyordum,tek farkı sevdiğim adam değildi yanımda ki,tek farkı yine aldatılmamış oluşumdu..Öfkem beni alıp götürmek için hazırlanırken içimde yanan umutlarım artık dayanamıyordu
Yıkılmıştım.

"Ediyorum!"

Büyük bir alkış sesi yükselirken gözümden bir damla yaş yanağıma süzüldü.Duvağımın altında görünmesede Nikah memurunun sözü ile bütün kanım çekilmişti.

"Gelini öpebilirsiniz,mutluluklar dilerim"

Herkes ayaklanırken Alp beni elimden tutup kendine döndürdü.Ben 20 yaşında bir genç kızdım,evlilik neydi?
İlkini zorunlu sevgi olarak alıp aşık olup kalbime mühürlemiştim,Üzgünüm alp ama kalbimde senin için bir yer olduğunu düşünmüyorum...

"Sakin ol zerda hersey bitti,artık benim devrim başlıyor"

Kulağıma fısıldadı ve duvağımı eliyle kaldırıp anlımla birleştirdi dudağını.
Alkış eşliğinde çalan davulla salondan yavaş yavaş çıkmaya başladık,ağır gelen gelinliğimin verdiği rahatsız edici hisle zor bela yürürken ağaçların arkasındaki bir çift yeşil göz gözüme değdi..

Bu gözler,hiç yabancı olmayan bu gözler.Dolu dolu baktı,sanki sanki bana gitme dercesine baktı.Ama ben kaybetmedim sen kaybettin sen beni bizi Ve haberin bile olmayan bebeğimizi kaybettin Maran.

"Zerda aşkım"

Gözlerine mühürlü duran gözlerimi ondan çekmeden kulaklarıma dolan Alp'in sesi ile olduğum yerde durdum.

"Artık herşey bitti,evimize gidiyoruz"

Gözlerim hâla ormanımda gezinirken Alp kafasını baktığım yöne çevirdi.
Ve aynı anda kolumda hissettiğim el ile hızla döndürüldüm.

"Bana bak Zerda biz artık evliyiz,O senin canını yaktı,o seni sevmedi,sana haksızlık yaptı.Şimdi yoluna bakmaktan başka hiçbirşey yapamazsın.Eger sevseydi aldatmazdı seni"

Diyemedim,o benim ormanım nefesim diyemedim,gerçi desem ne yazardı ki o orman çoktan ateşe verilmiş hatta küle dönmüştü.Dağlarından ırmaklarına dökülen kanlı gözyaşlarının biriktigi mardin.Artık mutlu olmak istiyorum.

Alp bir eli belimde diğer eli arabanın kapısında binmeme yardım ediyordu.
Binmeden son kez gözlerinin içine baktım.Öfkesini burdan hissedebiliyordum.

"Bitti artık herşey,kimse seni üzemeyecek"

Araba çalıştı ve ilerledi,bedenim burda olsa da kalbimi oraya bırakmıştım.Belki bir umut sahip çıkar diye..
*******

Evin kapısı açıldı ve içeriye girdik.Büyük sayılacak derecede bir konaktı,birsürü insan ile yaşamaya alışmıştım ama artık öyle olmayacaktı.Alp huzur istiyordu sanırım.En azından belalı bir kayınvalidem yoktu.Birde onla uğraşamazdım.Alp in sadece amcası ve amcasının eşi vardı.

Kapıdan zorla girdiğim gelinliğimin eteklerini kaldırdım ve içeri geçtim.

İçerisi güzel döşenmişti alaturka denilen ve birçok abajurun olduğu ve eski tarz bir vitrinin olduğu küçük bir evdi.

Etrafı incelerken arkamda hissettiğim nefes ile hafifçe titreyip yavaşça yüzümü döndüm.

"Belki sana istediğin geleceği sunamam benden bunu bekleme ama huzurlu yaşamanı sağlarım Zerda,çünkü bunu sana borçluyum "

"Borç derken?"

Yavaşça yaklaştı yüzüme.
Bir elini yüzüme düşen saçıma getirdi ve yavaşça kulağımın arkasına koydu.

"Artık benim namusumsun"

Fısıltısı kulaklarıma dolarken yukarı çıkmamı işaret etti.Dediğini yapıp yukarı çıktım.Yatağın üstüne serilmiş kırmızı bir gecelik vardı.Kafamı daha çeviremeden arkamdan belime bir kol sarıldı.

"Bütün bunlar,senin için Zerdam"

Zerdam...

Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı.

Yüzünü yüzüme döndürdü ellerini belime iyice sardı diğer eli ise yüzümde duruyordu.

Gözlerime anlamlı anlamlı bakarken aniden dudaklarımda bir sıcaklık hissettim.Daha ne olduğunu anlamadan dudakları boynuma getirdi.Dudakları boynumu kazırcasına hareket ederken bedenimin itilmesi ile yatağa uzanır pozisyonda düştüm.Gelinliğimin kollarını bir anda çekti.

"Dur!"

Ani bir hareketle ellerini göğüslerimden çekti.

"Napiyorsun sen ya!"

"Zerda ben.."

"Sus!"
Hızlıca gelinligimin kollarını tutarak ellerimi göğüslerimi kapatacak derecede birleştirdim ve yataktan doğruldum.

"Zerda cidden amacım seni r-"

"Sus!Bana bir daha sakın dokunma!"

Kalp atışlarım düzensiz ve nefes atışlarım hızlanmıştı.

"Zaman tanımalıydım ben..özür dilerim"

"Lütfen lütfen çık"

Elimle gitmesini işaret ettiğimde yüzü düşmüş bir biçimde odadan çıktı.

Hızlıca kapıya doğru gittim ve kilitledim.Bu kadar uzun boylu değildi.

Üstümdeki gelinliği çıkarıp gardopta dizili olan elbiselerden rastgele bir tanesini çektim.Uzun balon kollu yünlü gri boğazlı kazağın altına siyah deri pantolonu geçirdim.

Aynadan son kez kendime bakıp saçımda duran süs maksatlı koyulmuş çiçekleri çekip fırlattım.Elim yine yerini almışçasına karnımın üstünde geçinmeye başladı.Bir anlığına telaşa kapıldım.Büyümeye başlayacaktı,henüz bir aylıktı fakat zaman geçtikçe büyüyecekti ve ben bunu nasıl gizleyecektim.Ve Alp ona yalan mı söyleyecektim...

Yaklaşık on beş dakika odada durduktan sonra aşsağı inmemin doğru olduğunu düşünüp yavaşça Merdivenlerden indim.

"Zerda"

Utanç bir ifade ile yüzüme bakarken gergin olduğunu hissedebiliyordum.

"Demin olanlar için gerçekten özür dilerim ben böyle olacağını düşünmemiştim.Ve sanırım bencillik yaptım yani se-"

Lafını araya girerek böldüm.

"Sorun yok Alp bende hatalıyım sana fazla bağırdım ama gerçekten olmaz,zamana ihtiyacım var ve bu kadar erken olmaz yapamam lütfen anla"

"Anlıyorum tabikide sorun yok,sen nasıl rahat edeceksen öyle olsun"

Yüzüme tebessüm yerleştirdiğimde iki dakika yüzüme baktı ve sonra ağzını oynattı.

"Seversin diye pizza söyleyecektim,ister misin?"

"Olur"

"Peki o halde bu gece pizza gecesi olsun"
Gözünü kırpıp gülümserken gözlerimin önüne Maranla yemek yaptığımız sahne gelmişti.Aşkımızın en dolu zamanlarıydı keşke keşke bana bize bunu yasatmasaydın Maran keşke...

● oy yorum unutmuyoruz
★★★