TÖREM

38.Bölüm

Gecenin bir yarısı kendimi yataktan aşşağı zorla attığımda,bütün midem içimden çıkmışçasına kusmuştum.

Neler olduğunu anlamadığımda midem daha da bulanıyordu.

Yediğim yemekler aşırı yağlı ve sarımsaklıydı,yemeklerden olmuştu büyük ihtimalle.

Kusmam bittikten sonra üşümeye başladım ve hızla yorganın dibine girdim.

Titriyordum.Elimi telefonuma götürdüm.

Kimi arayacaktım ki?
İki günlük tanıdığım insanı mı uykusundan uyandıracaktım yoksa beni aldatmış olan Maranı mı?

Telefonu yerine geri bıraktığımda,çoktan gözlerim kapanmıştı.

Sabahın aydınlığı gözlerimin aralanmasına sebep olurken elimi karnımın üstüne götürdüm.

Çok ağrıyordu...

Henüz saat erkendi,kimse uyanık değildir bu saatte,bunu fırsat bilerek yataktan zorla da olsa kalkıp hazırlandım ve hastaneye gitmek için evden çıktım.

Bir taksi çağırdım ve hastaneye gittim.

"15.sıra Zerda sökmenli"

İçeri girdiğimde doktor beni sedyeye yatırdı.

"Zerda hanım şikayetiniz nedir?"

"Dün gece aniden midem bulandı ve kustum,bunun yanı sıra çok üşüyorum hatta titriyordum,sabah kalktığımda ise karnım ağrıyordu.Bi sebep bulamadım"

"Dün fazla yemek yediniz mi?"

"Yani aslında fazla yemedim ama yağlıydı"

"Gıda zehirlenmesi olabilir,Ama önce midenize bakalım"

Ultrasyon aletini midemin üstünde gezdirdi.

"Mideniz gayet temiz,gıda zehirlenmesi olduğunu sanmıyorum üşütmüş olabilirsin"

"Ateşim vardı ve karnımın ağrıyordu"

"Birde karnınıza bakalım"

Ultrasyonu karnımda gezdirdi.

"Kaç yaşındaydınız"

"19 ama 20 ye girmeme 2 aydan az kaldı"

"Evli değilsiniz değil mi?"

"Evliydim ama ayrıldık"

"Çocuğunuz var mı?"

"Olmuyordu,yani doktor daha teşhis koymamıştı ama stresten uzak kalın falan demişti,ya sonuç olarak çocuğum yok benim"

"Zerda hanım"

"Evet"

"Hamilesiniz"

Duyduğum şeyle beynime kan sıçramıştı .

"Ne!"

"Tebrik ederim,hemde bir aydan fazla"

"Nasıl nasıl olabilir?"

"Bence babasına haber verseniz iyi olur"

Sedyeden gözlerim dolmuş bir şekilde kalktım.

"Gebelik sürecinde bu tarz mide bulantısı olacaktır,ateş ve karın ağrısı da buna bağlı gelişir,bünyenin ol-...."

Kadının konusmasi bir müddet sonra kulaklarıma boğuk bir sesle dolmaya başladı.

Nasıl olabilirdi bu?Ne yapacaktım ben şimdi.Çok istediğim bu bebek..Marandan olan bu bebek...
Haberi olmalı mıydı?

Hastaneden çıkmıştım.Elim karnımın üstünde...

Bir elimde telefon...

Maranı aramalı mıydım?
Hayır hayır bilmeye hakkı yoktu.Bana yaptığı şeyler az değildi o beni aldatmıştı.

Gözlerim kızarık bir biçimde çalan telefonuma baktım.

"Zerda nerdesin?"

"Ben...hiç öyle hava almaya çıktım"

"Ben şimdi dayımla birlikte sizinkilerle şu evlilik konusunu biraz daha uzata-"

"Hayır,vazgeçtim evlenelim alp"

Aniden dediğim şeyle bende şoke olmuştum.

"Ne-Nasıl yani sen ve ben biz.. "

"Evet hatta mümkünse en yakın zamanda evlenelim"

"Ben yani şuan çok şaşkınım"

"Alp Kapatmam lazım şimdi,sen bizimkilere hicbirsey söyleme lütfen"

"Peki peki söylemem güzelim"

Çağrı sonlandı

Sonunda dediği şey ile elim karnımın üstüne gitti,daha kaç kere daha mahfolacaktı bu kalbim?

Güzelim...dediği kelime ile yerin dibine girdim.Birtek hayatım boyunca birtek Maranın bana guzelim diyeceğini düşünüyordum..

Yavaşça elimin tersi ile gözümden düşen bir damla yaşı sildim.Maran ne beni nede karnımdaki bebeği hak ediyordu.

O bebek benimdi bebeğimi ona vermeyecektim,ona güzel bir hayat sunmaktan ve onu gizlemekten başka çarem yoktu,artık birtek bebeğim için savaşmalıydım.

Babam dedem ve abim bunu bilmemeliydi çok fazla zamanım yoktu karnım büyümeye başlayacaktı.Onlar bebeğin Marandan olduğunu öğrenirlerse bebeği öldürürlerdi.
Ben bi bebeğimi kaybettim,bir daha bir daha dayanamazdım aynı acıya..

Bana doğru yaklaşan taksi yavaşladı ve durdu.

Ne acımasızdı bu hayat öyle,bir rüzgar gibi eserdi boyunca bense bir inci tanesi gibi sürüklenirdim ordan oraya.
Yalandı hersey ne aşk vardı nede başka bişey.Tek gerçek hiçbir zaman yanında birinin olmadığı ve her zaman tek olduğundu en azından benim için...

Oy yorum unutmuyoruz★★★