TÖREM

35.Bölüm

Annem odadan çıkalı neredeyse yarım saat olmuştu,bir başıma yatağımın kenarına oturmuş kafamı tavana çevirmiş etrafa bakıyordum.

Ne kadar garipti öyle,hayatımı karartan beni mahveden,mutluluğumu her defasında alan bu ev..
Ne olacaktı peki,o adam kimdi mesela yüzünü bile görmediğim bir adam..

Yine kimi verecekleri beni...
Gözlerimden yaşlar inmeye başladı yüzüme.Faha fazla kendimi havada tutamadığım da yatağımın kenarından doğrulup yatağıma geçtim,Karanlık odamı esir aldığında onsuz geçen gecelerim aklıma geldi,Hemen sonrasında ise bana yaşattıkları..

Ellerimi açtım ve gözlerimi kapattım.

"Ey allahım,yanımda bi sen kaldın.Bir doğru yolu bana gösterip beni o yola sağ salim döndürecek tek kişi sen kaldın allahım.Ne kadar acı çektim,hiç suçum günahım yokken..Senden geleni bir kere bile sorgulamadım ama yoruldum allahim gücüm kalmadı,hep canımın yanmasından her defasında gözyaşı dökmekten yoruldum.Beni hayata tutunduracak bir neden ver,karşıma iyi insanlar çıkar allahım,Herşeyin en hayırlısını nasip et,Her gecenin sonunda bir gündüz vardır,her karanlığın ardından bir güneş mutlaka doğar,Beni de sevdiklerimi de o güneşe sağ salim mutlu huzurlu bakmayı nasip et artık..amin"

Ellerimi yüzüme götürdüm ve yatakta sıcak bir pozisyon alıp gözlerimi karanlığa diktim.

Acaba ne yapıyordu..

Gözlerimi kapattım ve uykuya daldım.

*********
Güneş hepimizi kandırmış gibi bütün yıldızları ışığı ile söndürüp beni uykumun ortasından kaldırmaya yetmişti.
Gözlerimi daha açamadan odama giren kişilere döndüm hızla yüzümü.

"Hanımım,ağamın emri vardır hemen hamama gidip yikanmalısınız"

"Mercan,bahar ne oluyor burda?"

"Bugün sizi istemeye geleceklermiş zerda hanımım"

Yüzümde büyük bir iğrenme yataktan kalktım.

"Daha kaç cehenneme savrulacağım,ben yanmaktan kül oldum,onlar beni itemekten yorulmadılar"

Mercan ve bahar odadan çıkarken gözlerimden süzülen yaşlar ile etrafa bakınıyordum.
Üstüme ince bir bluz giyinip hamama doğru gözü yaşlı yürüdüm.

*****************
****************
MARANIN AĞZINDAN..

Sarhoşluk başıma vurmuştu,Zerdasız ikinci günümdü...
Kendimi yatağımın üstünden kaldırıp çalan telefonuma götürdüm,sabahın bu saatinde Şilan arıyordu..

"Efendim abim?"

"Abi nasılsın?"

"Ne kadar iyi olabilirsen öyleyim işte,sen nasılsın güzelim.Mardine gittin mi?"

"Evet gittim,dün geldim "

"Bende geleceğim çok yakında"

"Hayır abi,dedemin talimatı var sen mardine gelirsen eğer bu-"

"Geleceğim dedim en fazla iki gün daha dayanabilirim"

"Abiii"

"Beni anlamıyorsunuz,Zerdasız yapamam"

"Anlayamam,evet ama mardine gelemez-"

"Şilan kapatıyorum"

"Dur!"

"Noldu?"

"Madem zaten geleceksin,sanırım sonra söylesem de bi işe yaramayacak"

"Neyi söylemesen?"