කස්තුරි සුවඳ ✓

12 වන පරිච්ඡේදය

ඉතින් බස් එකට යනකල් මනරු හිනා වුනා. කුඹුරෙ මගක් දුර යද්දි මාණික්‍ය හැදුවෙම එයාව කුඹුරට තල්ලු කරන්න ඒත් පිටි පස්සේන් මී හරකෙක් ආපු නිසා ඒකත් මග හිටියා. නැත්තන් එයාට මීහරකට බිල්ලට දෙන්න කෙනෙක් නැති වෙනවනේ. හැබෙයි දෙහි ගෙඩියක් ගන්නකල් මනරුට කනක් ඇහිලා ඉන්න දුන්නේ නෑ.

"ඒ බං දෑන් slow එකක් කියමු මචංලා කාපු ඒවා උගුරෙන් එයි"

බස් එකට නගින ගමන් පබසර ඒ කියද්දි අනිත් අයත් ඒකට එකග වුනේ හැමෝම හිටියේ දැන් කොසොල් රජතුමා දවල්ට කාලා වගේ නිසා. ඉතින් මාණික්‍ය තවත් මනරුගේ අතින් සම්ච්චලේට බාජනේ වෙන්න බෑරි නිසාම එයාට කලින් බස් එකට නැගලා එයාගේ සීට් එකට යන්න ගියාම මනරුත් දුවන් ඇවිල්ලා නැග්ගේ මහ කපටි හිනාවක් එක්ක.

බස් එක එල්ලවන මිනිහත් කොල්ලොන්ගෙම ජාතියේ එකක්. ඉතින් අන්තිමට නැග්ග මනරු අඩිය තියනවා එක්කම බස් එක අද්දලා යද්දි එයා අන්තිමට විසිවෙලා ගිහින් නකර වුනේ මාණික්‍යගේ ඇගේ.

"කට විතරයි බැලුවොත් වැනෙනවා"

කලින් වුන අවනම්බුව කැපිලා යන්නම තමයි මාණික්‍ය ඒ කිව්වේ.. නිකන් නෙමෙයි වැටෙන්න ගිය මනරුවත් අල්ලගෙන කිව්වේ.. හැබෙයි මනරුට ආවේ මහ කපටි හිනාවක්..

"ඒකටනේ ඔයා ඉන්නේ.. මං වැනෙද්දි ඔයා අල්ල ගන්න"

අද දවසෙ වෙච්ච සමහර දේවලුත් මාණික්‍යට මතක් කරලා දෙන්න මනරුගේ වචන වලට ගියේ තත්පරයයි දෙයකයි. ඉතින් කොල්ලා කරන්ට් වැදුනා වගේ මනරුවත් අත ඇරලා ගිහින් සිට් එකේ ඉඳගෙන ජනේලයෙන් එලිය බලාගත්තේ ආයෙ නම් ඒ මූන දිහා හැරිලාවත් බලන්නේ නෑ හිතලා.

"මනරු සිංදුවක් කියමු? "

"එල! මොකක්ද කියන්නේ? slow එකක් කියමු"

ඒ කියාගෙන එයා ඊට ඉස්සරහින් තිබ්බ සීට් එකේ පැත්ත හැරිලම ඉදගත්තේ මාණික්‍ය දිහා බලාගෙන.. ඒත් තාමත් මාණික්‍ය නම් රවා ගත්ත වතින් පහුවෙනි කුඹුරු දිහාවට ඇස් යවාගෙන හිටියා.. ඒ දකිද්දි තරහක් එනවා වෙනුවට මනරුගේ තොල් අගට ආවේ ලා හිනාවක්.. ඉතින් කිසිම සද්දයක් නැති බස් එක යන සද්දේ මැද ළමයි එකා දෙකා තම තමන්ගේ තැන් වල ඉඳගෙන හරි හිටගෙන හරි ඉද්දි බස් එක පුරාවටම පැතිරෙන්න ගත්තේ හරි ලස්සන කටහඩක්.. එක gutair එකක් එලියට අරන් නවීඳු තනු අල්ලද්දි බොංගෝ එකේ සද්දෙත් ඒ හා සමාන කනට මිහිරි තාලෙට ඇහෙනකොට ඉතින් මාණික්‍යගේ කන් දෙක ඒ කටහඩ වැලදගන්න පොඩ්ඩක්වත් පැකිලුනේ නෑ..