"න්. නන්දන?"
කන ලගින්න ඇහුන සද්දෙට මාණික්ය උඩ ගිහින් ඇහැරුන එකට මුකුත් කියන්න බෑ මොකද කෑගහපු එකා ගිරිය යටින්ම කෑගැහුවා.
"ආහ්!! මොකාද මේ!! මාව අත අරිනවා!!"
"හ්ම් හ්ම් මොනාද බලන් ඉන්නේ අල්ලලා බඳිනවා ඉක්මනට!! ආහ් ඊට කලින් ඔය ඇදුම් ටික ගලවනවා!"
ඉතින් ඇදේ කෙලින් වුන ගමන්ම කවුද මන්දා උගුර යටින් කතා කරන කෙනෙක්ගේ විධානයකට හතර පස් දෙනෙක්ම එතකු වෙලා මේ කලුවරේ මාණික්යගේ ඇදුම් ගලවන්න හදනවා ඒ අස්සේ කොල්ලා දගලනවා. හැබෙයි එතන මනරු නෑ කියන්න නම් මාණික්යට හොඳටම විශ්වාසයි.
"එපා!! මොකද්ද කරන්නේ ආහ්හ්හ්!! එපා යකෝ!! මං නඩු දානවා!!"
"හහ් නඩු? ආහ් යමං එහෙනම් අපි යන්නෙත් ඉහල උසාවියට තමයි"
මේ තනිකරම ඉන්නේ එයාගෙම ඉස්කෝලේ කොල්ලො කියලා මාණික්යට හොයා ගන්න ගියේ ටික වෙලාවයි.. මොකද.,
"කොට්ටෝරුවෝ ඔය පන්දම් පත්තු කර ගනින්!"
"කොට්ටෝරුවා??"
ඇදන් ඉන්න යට කලිසම ඇරුනම මාණික්යගේ ඇගේ නූල් පොටක් නෑ. හැබෙයි දැන් එයාට තිබ්බ ලොකුම ප්රශ්නේ කොට්ටෝරුවා හොයන එක. ඊටත් පන්දම්? මේ කොහෙද ඉන්නේ නුවර නෙවෙයිද? හිතන වීකාර වලට බනින්නත් බෑ මොකද මෙච්චර වෙලා කලුවරේ තිබ්බ කාමරේ ඇතුලේ එක පාරටම neon light stick ටිකක් පිත්තු වෙද්දි මාණික්ය තව බය වුනා මේ ඉන්නේ වෙන ග්රහලෝකෙක කියලා.
"කවුද මේ!! ඇයි මාව බඳින්නේ!! ආහ්හ්හ් අත අරිනවා!! කොහෙද මාව ඇදන් යන්නේ!!! ආහ්හ්හ්!!!!"
ඉතින් උපන් ඇදුමට උඩින් සන්හතියටම කියලා ජොකෙක් විතරක් ඉතුරු වෙලා තියෙද්දි හතර පස් දෙනා එකතු වෙලා කොල්ලව එලියට ඇදන් ගියේ යන්න බෑමයි කියලා මාණික්ය මෙතන පරසක්වල ගහද්දි. ඒ යනකොට තමයි දැක්කේ ඇදන් යන මිනිස්සුන්ගේ ඔලු වලත් ජොක්කු කියලා.
" මේ මොක්කුද!??"
නෑ නෑ ඒ අය විතරක් නෙවෙයි ඇදන් යන පාර දිගටම ඉන්න කොල්ලන්ගේ ඔලු වලත් පාට පාට යට කලිසම් නිකන් වෙනම ග්රහලෝකෙකට ගිහින් වගේ, නැත්තන් පමුණුව ජොක්කු කඩයක් බිඳලා වගේ, ඊට වඩා මාණික්යට බය එයාටත් එකක් ඔලුවට දාගන්න වෙයි කියලා.. ඒ මොකක් නිසාවත් නෙවෙයි මොකද දැන් එයාට සන්හතියටම කියලා ඇගේ තියෙන්නෙත් එච්චරයි.
YOU ARE READING
කස්තුරි සුවඳ ✓
Non-FictionNon fiction BL මට පෙන්නන්න බැරි දේවල් තමයි වැඩියෙන්ම ඕනේ.