කස්තුරි සුවඳ ✓

54 වන පරිච්ඡේදය

ඒ අගෝස්තු මාසය පටන් ගත්ත ඉගිය දෙන්න ස්වභාව ධර්මයෙන්ම නිර්මාණය කරපු හුලගටද එහෙමත් නැත්තන් දැන් එතනින් හැටට හැටේ පාගලා ගිය කලු පාට Range Rover රතයේ වේගයටද කියලා හිතා ගන්න බැරුව කොළඹ තාර පාර ඉබගන්න ලං වෙන්න වෙර දරන නා ගහක අත්තක් හතර අතේ නලියන හුලං ධාරාවට නටන්න ගත්තා.

"මම නැති වුනේ මාස දෙකයි! Two moths මානි two moths! කට්ටිය මැච් දිනලා කප් ගහලා ඒක සමරන්න ට්‍රිපුත් ගිහිල්ලා! How dare you..! කොහොමද ඔයාලා මාව හලලා ට්‍රිප් ගියේ ආහ්? අර ලොකු අයියා ජීවිතේට මාව ඔහොම ට්‍රිප් එක්කන් ගිහින් තියෙනවද බබා මං අහන්නේ?!"

"පොඩි අයියා are you jealous?"

අතොරක් නැතුව ඇහෙන රක්ෂිත ගේ කියවිල්ල අහන් ඉඳලා අන්තිමට මාණික්‍ය කට ඇරියේ පේන මානයේ පහු වෙන උස ගස් දිහා බලන් කට කොනට ගත්ත හිනාවක් එක්ක. ඇත්තටම එයා ඒ කටහඩ අහන්නෙත් මාස දෙකකට පස්සේ තමයි..

"jealous? Who? Me? හහ් මං මොකට jealous වෙන්නද තව මාස ටිකයි මං මගේ නෝනවත් අරගෙන යනවා ලංකාව වටේ!"

කලින් වඩා රක්ෂිත ගේ කොන්ඩේ ටිකක් බෙල්ල ලගට වැවිලා ඒ පෙනුම දුන්නේ ඉස්සරට වඩා අමුතු ලස්සනක්.. ඒ එක්කම අමතක නොකරන Ray-Ban අවුකන්නාඩිය කැපිලා පේන හැඩ මුහුණත් එක්ක රක්ෂිතගේ වයසට වඩා තරුණ පෙනුමක් ඒ රූපේ කොයි වෙලත් රැදිලා තිබ්බේ.. ඉතින් උදේ වරුවේ කාර්යබහුල අතින් වැඩි මුණිදාස මාවතේ සුදු ඇදුමින් එහා මෙහා යන ළමයි ගැවසෙන කොළඹ හතට අයිති සුපුරුදු පිරිමි පාසලේ ගේට්ටුව ඉස්සරහා රක්ෂිත වාහනේ නවත්තපු ගමන් මාණික්‍ය ඔඩොක්කුව උඩ තියාගෙන හිටපු බෑග් එක තනි අතට එල්ලගෙන වාහනේ දොර ඇරියා.

"finally මට අක්කා කෙනෙක් හම්බවෙනවා!"

"yeah and තව කෙනෙක් අක්කාව බලන්න කියලා දුකට අඩාගෙන හොර ගමන් යන්නත් පටන් ගන්නවා"

මාණික්‍යගේ කතාවට රක්ෂිත උත්තර දුන්නේ මුහුනේ රදවගත්ත සරදම් හිනාවක් එක්ක.. ඒ කියද්දි එයාගේ ඇගිලි ඇහෙන්නේ නැති තාලයකට සුක්කානම උඩ තට්ටු වෙන්න ගත්තේ ඒ කියපු කතාව අස්සේ හැංගුන විනෝදබර හැගීම පිටට දාන්න.. ඉතින් මාණික්‍ය..