කස්තුරි සුවඳ ✓

46 වන පරිච්ඡේදය

පබසර කියෙව්වේ බඩත් අත ගගා. හැබෙයි මනරුට යාලුවා දැක්ක ගමන් බකස් ගාලා හිනාවක් ගියා.

"ඇයි උබ මොකෝ හිනා වෙන්නේ!"

"නෑ ඉතින් නිකමට හිතපං එකක් ඉඳලා මෙහෙම නම් තව උබ වගේම කොපියක් ආවොත් කොහොමට තියෙයිද කියලා!.. ඒ හිතද්දි මයිල් කෙලින් වෙනවා"

මනරු ඒ කියලා බොරුවට බයෙන් ඇග වෙව්ලනවා වගේ රගපෑවත් එක්ක.

"අනේ උබලගේ පෑලියාව! ආ එහෙනම් බලපං උබලා දෙන්නා වගේ දෙන්නෙක් ආවොත් කොහොමට තියෙයිද කියලා!"

දැන් ළමයි ගැන ලොකූ සංවාදයක්. මාණික්‍ය නම් කරේ යාලුවෝ දෙන්නා දෙපැත්තට බෙදිලා මේ කියවගන්න දිහා හරි විනෝදාස්වාදයකින් බලන් හිටපු එක.

"ආයේ මොනා හිතන්නද උන් දෙන්නටම නටන්නත් පුලුවන් ක්‍රිකට් ගහන්නත් පුලුවන් එල මොඩ්ල් දෙකක්!"

මනරු ඒක කිව්ව විදිහට මාණික්‍යට නිනක් රතු වෙලා ගිය හිනාවක් ආවා.. පබසරයි මනරුයි කොයි වෙලෙත් කතා කරන්නේ රෙදි නැතුව වගේ වුනත් මාණික්‍යව නම් ඔය වගේ කතා ඉස්සරහා කොයි වෙලෙත් රතු වෙනවා..

ඉතින් පබසර කන අස්සට ඇගිලි ගහගෙන ඔය කියන මූකූත් ඇහෙන්නේ නැති වෙන්න මෝටරේ වගේ ඇගිලි හොලවද්දි ආ.. කියලා කෑගහනකොට මනරුගේ අම්මා වහපු කාමරේට ඇවිත් එබුනා.

"පබසර පුතා ඔයා එද්දි සපත්තු එලියේ ගලවලද ආවේ? අන්න අක්කා කූමාරිව අරින්න හදන්නේ පොඩ්ඩක් බලන්න හොදේ"

"ආහ් හරි නෑන්දේ"

ඒ කියලා අම්මා නම් ආයේ ගීයා.. කොහොම හරි කියලා කට ගන්න හම්බටන නෑ කුමාරිගේ ඇස් වහක් කට වහක් වැදුනේ නැති මහ ගෝසාවෙන් මුලු ලේන් එකම පිරිලා යන්න ගත්තේ පොඩි වෙලාවයි. ඉතින් පබසරගේ ඔලූව මනරු ගේ පැත්තට හැරුනේ හරියට චෙන්නයි එක්ස්ප්‍රස් එක යන වේගෙන්.

"මගේ මිරිවැඩි සඟලට ඌ අත තියලා තිබ්බොත් උබේ හුකන්‍යා ලගදිම වල් බල්ලෙක්ගෙන් බඩ වෙනවා! එච්චරයි..!"

පබසර සිගිති පාතාලේ වගේ තර්ජනේ කරේ. ඒ අනිත් පැත්තට මනරු දුන්නෙත් දිව එලියට දාපු ඇදකිරිල්ලක්. ඉතින් කොල්ලා එයාගේ මිරිවැඩි සඟල බේරගන්න සීයට පාලගලා එලියට ගියා මොකද අද එයාලට ක්‍රිකට් ප්‍රැක්ටිස්.. ඒක නිසා දෙන්නම ඇවිත් තිබ්බේ ප්‍රැක්ටිස් කිට් එක පිටින්.