"මට සතුටු හිතෙන විදිහක් නෙවෙයි නිර්මල ඔයා සතුටු වෙන කෙනෙක් බලන්න"
නිර්මලගේ උත්කරයත් එක්ක නාථ කතා කරේ හිතට ආපු තෙතමනයක් එක්ක.. අනිත් දෙන්නම සද්ද නෑ.. මාණික්‍ය රක්ෂිතගේ අත් ගොබයකට කම්මුල ගහගෙන තාත්තා දිහත් එයාගේ ලොකු අයියා දිහත් බලන් ඉද්දි රක්ෂිතගේ කල්පනා මනසට ප්‍රතිචාර විදිහට එයාගේ ඇහි බැමි ලාවට රැලි වුනා. ඒත් එහෙමයි කියලා එයා මේ කිසි දෙයක් මැද්දට පැන්නේ නෑ.
"ඉතින් ඒක තමයි තාත්තා මම කිව්වේ.. මං එයාව මීට් වෙලා බලන්නම් වෙන අය හොයන්න එපා.. දැන් රක්ෂිත ගැන බලන්නකෝ.. රක්ෂී ඔයා මොන කාලෙද marry කරන්න ඉන්නේ..?"
අතේ තිබ්බ ටැබ් එක පැත්තකින් තියන ගමන් නිර්මල මාතෘකාව වෙනස් කරා..
"ඒකට next year වෙනකල් කල් තියෙනවා ලොකු.. ඒත් ඒක නෙවෙයි මෙතන තියෙන ප්‍රශ්නෙ-"
"රක්ෂිත ඔයාලා කතා කරගෙන කියන්න මට emergency call එකක් එනවා.. "
රක්ෂිතගේ කතාවට නාථ මැද්දෙන් බාධා කරත් එයා ඒ මොහොතෙම එතනින් නැගිටලා ගියපු එකෙන් රක්ෂිත මේක එයාට හොඳ අවස්ථාවක් කර ගත්තා වගේ පෙනුනේ.
"මොකද්ද ලොකු නිකන් පොලෙන් බඩු තෝරනවා වගේ කසාද බඳින්න ගෑනු බලන්නේ? මීට වඩා හොඳ නෑද්ද නොබැඳි හිටියා?"
පලාතම සද්දයක් නෑ ටීවී එකේ ඇහෙන ගෝසාව ඇරෙන්න.. අයියගේ කතාවත් එක්ක මාණික්‍ය කෙලින් වෙලා ඉදගත්තා.. ඒත් නිර්මල කරේ හැමදාමත් වගේ සාවදානව අහන් ඉදලා රක්ෂිතට සෞම්‍ය හිනාවක් දුන්න එක.
"ඒක තමයි.."
"මොනාද ඒක තමයි කියන්නේ අයියා? හෙට ඔයාට වැඩද? "
රක්ෂිතගේ පසු නොබසින කතාව.
"මට වැඩ නැති දවසක් ඔයා දැකලා තියෙනවද රක්ෂි?"
"ඒකට කමක් නෑ හෙට හවසට මාත් එක්ක යමු ටෙනිස් ground එක පැත්තට"
ඒ කිව්වත් වගේ නිර්මල ආයෙම ටැබ් එක අතට ගත්තා.
"හෙට හවස බෑ මට පොඩි වැඩක් තියෙනවා.. "
"එහෙනම් හෙට උදේට! ඔයා උදේට මාත් එක්ක එනවා එච්චරයි! CEO ට නැති නිවාඩු කාටද? අනික මං මේ Sunday ආයෙම යනවා..ඒක නිසා please"
