Gölgene Bile Acıma

XXIX

Kapının koluna dokunduğu için elini yıkadıktan sonra ıslak ellerini kurularken hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Birinin ona burasının kadınlara ait bir yer olduğunu söylemesi gerekirdi. Burada benden başka kimse olmadığına göre bu görev bana düştü: "Burası kadınlar için Araf Bey! Erkekler tuvaletini arıyorsanız yan tarafta. Herhalde yanlış geldiniz."

"Yanlış falan gelmedim. Ben de her yerde seni arıyordum."

Şimdi hapı yuttum işte kesin şüphelendi. Yutkunup çekinerek cevap verdim: "Beni mi arıyordunuz, neden bir şey mi isteyeceksiniz?"

"Ben aslında buraya sana bir şey sormaya gelmiştim."

"O zaman buradan çıkalım çünkü burası kadınlar tuvaleti. Her ân biri gelebilir. "

"Olmaz önce soruma cevap ver öyle çıkarsın!"

"İnsanlar bizi yanlış anlayabilir lütfen ne söyleyecekseniz çıkınca söyleyin."

"İnsanların ne düşündüğü umrumda değil. İstediğini düşünsünler buna zaten kimse engel olamaz."

"Benim için insanların düşündüğü önemli, lütfen burada tartışmayalım."

O sırada kadının biri kapıyı açınca Araf'ı görmek tuhafına gitmişti. İkimize de kaşlarını çatarak burada ne arıyorsunuz der gibi baktıktan sonra tuvaletlerden birine girip telefonla konuşmaya başladı.

Araf sonun ikna olmuş ve kadınlar tuvaletinden çıkmayı başarmıştı. Oradan beraber çıktığımıza gözleriyle şahit olan Carly bir çığlık kopardı. Ne düşündüğünü ikimizde çok iyi biliyorduk.
"Siz ne yapıyorsunuz kadınlar tuvaletinde?" Sesi şüphe doluydu.

Araf, kadına doğru giderek açıklama yaptı: "Bizim aramızda zannettiğin gibi bir şey yok." Kadın ikna olmamıştı. Ağlamak üzere olan gözlerindeki yaş akmadan konuştu:
"O zaman senin kadınlar tuvaletinde Alisa'yla ne işin vardı Araf?"

"Bir şey söylemek için gelmiştim. Buraya girdiğini görünce ben de peşinden gittim."

"Sana inanmıyorum yalan söylüyorsun!" Diyerek bağırdı.

"Carly saçmalama lütfen önce beni bir dinle."

Kadın, Araf'ı dinlemeden çıkıp gitti. Adam'da peşinden ona yetişmeye çalıştı. Alisa bu işin hiç bu kadar kolay olacağını düşünmemişti. O da kalabalığa tekrar karışarak Gökay'ın olduğu masaya gitti. Yüzünde güller açan Gökay'ın neden mutlu olduğunu soracakken karşı tarafta Carly'nin sevgilisine arkasını döndüğünü ve ondan uzaklaşmaya çalıştığını görünce anlamıştım.

Elini omzuma koyarak "İşte bu iş bu kadar, aferim sana!" Dedi Gökay.

Sıkıntıyla "Bir daha barışmazlar öyle değil mi?" Diye sordum.

"Araf gerçeği o kadına anlatsa bile sizi öyle bir yerde gördü ki bunu kolay kolay hazmedemez. "

"Yani bu hikayede kötü biz mi olacağız?"

"Biz kötü değiliz."

"Bir ilişkinin bitmesine sebep olduk. Bunun neresi iyilik?"

"Şer gibi görünen şeyde hayır vardır. Biz iyi olmaya devam edeceğiz. Artık iyiler de en az kötüler kadar cesur olmak zorunda. Yaptığımızın doğru olup olmadığını düşünmeyi bırak amacımıza ulaştık ya sen ona bak!"

O sırada Carly çıkış kapısına doğru gitti. Araf'ta peşinden yürüdü. Onları görünce Gökay'a dönerek "Eve gidip biraz dinlenmek istiyorum. Saat geç oldu."

"Sizi eve bırakabilirim."

"Gerek yok bir zaten arabamızla geldik."

"Sen araba mı aldın?"