Dinghai Fusheng Records | Tom 3: Acala Blade [PL]

Rozdział 49.2

Lekka intelektualna rozmowa

Xie An wykonał gest, chcąc pozwolić Chen Xingowi przemówić. Jeśli Chen Xing chciał udowodnić swój punkt widzenia, musiał przedstawić silny argument, aby przekonać masy.

- Moim skromnym zdaniem. – Po tym, jak Chen Xing skończył pić ostatnią porcję herbaty, powiedział poważnie: - Ci, którzy posiadają serce, są ludźmi.

Wszyscy uczeni syczeli z pogardą, ale kiedy to robili, nagle znowu zamilkli. Nikt nie był w stanie go obalić.

Ponieważ słowo „Serce" było pojęciem dość skomplikowanym do wyjaśnienia. Mencjusz powiedział kiedyś:

- Ryby to coś czego pragnę. Niedźwiedzia łapa jest również czymś, czego pragnę – i przytoczył gotowość do „poświęcenia życia ponad zasady" jako przykład Serca. Jednakże, zgodnie z tym, co powiedział Chen Xing, było oczywiste, że zakres tego wyrażenia był szerszy niż to, co można znaleźć w konfucjanizmie.

- Jak wytłumaczyłbyś termin „Serce"? – Zapytał ktoś inny. – Czy zaczniemy teraz dyskutować? Koło zatoczyło koło, po prostu kręcimy się w kółko, jak...

- Nie – przerwał mu Chen Xing. – Serce, które odróżnia dobro od zła, postanowienie, które pozostaje niezachwiane w obliczu presji zewnętrznej, czyste sumienie nie ukryte za egoistycznymi pragnieniami, nieskrępowana wolność, niewinne usposobienie, które pozostaje niezachwiane, gdy idzie samotnie...

Po tym, jak do tego momentu Chen Xing przypadkowo spojrzał na Xiang Shu i zdał sobie sprawę, że ten od samego początku skupił na nim swoją uwagę. Kiedy ich spojrzenia spotkały się na krótką chwilę, obaj odwrócili wzrok w niezręczności. Chen Xing prawe zapomniał, co miał zamiar powiedzieć.

- ... En, więc to są takie rzeczy, których nie mogę teraz szczegółowo wymienić. Wszyscy czytali o tym w książkach, więc nie powiem więcej niż to, co jest konieczne. Bardzo trudno jest jasno nakreślić, co oznacza „Serce", ale wierzę, że każdy rozumie w swoich sercach, czy jest „Serce", to znaczy, co jest podyktowane przez czyjeś serce.

- I tak powstaje problem – zauważył Xie Xuan. – Więc ci, którzy stracili swoje Serce, nie mogą być uważani za ludzi?

- Oczywiście – uśmiechnął się Chen Xing. Kątem oka zdał sobie sprawę, że Xiang Shu wciąż na niego patrzy, więc mógł tylko udawać, że tego nie widzi. Kiedy karcimy innych za to, że „nie różnią się od zwierząt" lub „są nieludzcy", nie powinniśmy byli mówić tego w żartach, prawda?

Młody z rodziny Wang odezwał się:

- Więc dzieci, które jeszcze nie rozpoczęły nauki, nie mogą być uważani za ludzi? Jeśli tak jest, to się nie zgadzam.

- Kto powiedział, że dzieci nie mają serca? – Chen Xing odpowiedział pytaniem. – Jak wytłumaczyłbyś powiedzenie „prosty i naiwny"? Serce jest jak jasna lampa w sercu; to, co powinno istnieć, będzie istnieć.

- Kiedy świat pogrąży się w chaosie – wtrącił ktoś inny – często będą rodzice, którzy wymienią swoje dzieci na jedzenie i będą tacy, którzy uznają bandytów za swoich ojców[1], czy możesz powiedzieć, że nie są ludźmi? Z tego, co widzę, jest tylko tak, że są tacy, którzy są dobrzy z natury, podczas, gdy są inni, którzy są z natury źli.

[1] Sprzedać się wrogowi.

- Myślę, że nawet gdybym o tym nie wspomniał, nawet gdybym o tym nie wspomniał, wszyscy już uważaliby ich za ludzi, prawda? – Kontynuował Chen Xing.