Mürdegân: Yeni Bir Dünya (Ara Verildi)

Helecan X

Medya: Sehhar ve Leyla

#Leyla

Gözlerimi açtığımda perdeden sızan ışıkla karşılaştım. Fazla güneş almadığı için pek rahatsız etmiyordu. Yanımda Nemir'i göremeyince çoktan uyandığını farkettim. Karnımın ağrısıyla yüzümü buruşturup üstümü iyice örttüm. Kapı aniden aralanınca irkilip örtüyü başıma kadar çektim.
"Leyla, iyi misin?"

Örtüyü yavaşça başımdan çekip ağabeyime baktım.
"Sen miydin?.."

"Ne oldu, niye korktun öyle? Nemir'le mi tartıştınız?"

"Hayır..."
Kapıyı kapatıp yavaşça yanıma gelip oturdu.
"Karnım ağrıyor..."
Anladım, dercesine kaşlarını kaldırıp yanıma yaklaştı. Kolunu omzuma atıp alnımdan öperek:

"Ben hallederim... Nemir'den utanma ama olur mu? Anlayışla karşılar o... Küçük bir kız da değilsin artık. Hemen söylemene de gerek yok."
Göz kırpıp yanağımdan öperek:
"Ben sana kıyafet getireyim de üstünü giy. Nemir dışarı çıkmıştı, birazdan gelir."
Gülümseyerek başımla onayladım. Yanımdan kalkıp odadan çıkmasıyla Nemir içeri girdi. Kaşlarını çatarak beni süzüp ardından gülümsedi.

"Bu havada üşüyor musun ya?.."
Başımı sağa sola salladığımda yanıma geldi alnımdan öpüp sokulduğunda irkilip uzaklaşmaya çalıştım.
"Korkuyor musun?"
Başımı tekrar sağa sola salladım.
"Seni üzecek bir şey mi yaptım?"
Yine reddedip örtüye sıkıca sarıldım. O sırada kapı tıklatılıp aralandı. Nemir, ayağa kalkıp ağabeyimin elindekileri aldı. Kaşlarını çatarak elindeki siyah eşofman takımına baktı o sırada ağabeyim bana kapıda göz kırpıyordu. Kapının kapanmasıyla irkilip bana baktı.
"Siyahı bu kadar sevdiğini bilmiyordum. Yoksa bugünlük mü?"

"Önceden de giyiyordum hep unuttun mu?"

"Dikkat etmemişim demek ki..."

"Şey.. çıksan olur mu?.."

"Arkamı dönebilirim istersen, banyoda veya kabinin arkasında da giyebilirsin."
E

nsesini kaşıyıp kıyafetleri yanıma bırakarak özel odasına girdi. Sıkıntılı bir iç çekip yavaşça örtüyü kaldırdım. Kıpkırmızı kesildiğime yemin edebilirdim. Kalkıp battaniyeyi ve çarşafı toplayarak kolumun altına sıkıştırdım. Kıyafatleri de alıp banyoya girdim.

(...)

Üzerimdeki siyah ve bol eşofman takımıyla biraz da olsa rahatlamıştım. Bugün benim için zor bir gün olacaktı çünkü artık bekar değildim ve ağabeyimin dediği gibi çocukta değildim. Otuz dokuzuma yaklaşmama rağmen dışarıdan yirmi beşlik bir kız gibi duruyordum. Nemir benden bir yaş büyüktü ve ağabeyim ondan üç yaş büyüktü. Kırk üç yaşında olmasına rağmen yaşını pek belli etmiyordu, yüzündeki çizgiler ve saçındaki birkaç beyaz dışında.

Anem ben doğduktan sonra bebekken bir süt anne bakmış dört beş yaşlarıma gelince ise ağabeyim alakadar olmuş. Bir yandan okumaya çalışırken diğer yandan da beni büyütmeye çalışmış. Ağabeyim olmadığı zaman babamın iş yerinde oturuyor ya da çocuklarla oyun oynuyormuşum. Pek eğelenceli bir hayatım yoktu çünkü çoğu zaman bomba ve silah sesleriyle uyanıyorduk. Bazen de korkuyla uyuyamıyorduk. Bana zarar gelmemesi için çoğunlukla evin içinde yer altında bulunan küçük bir odaya kapatıyorlardı. Bazen geri dönüp onlar çıkarıyor bazen de gelen giden olmayınca kendim çıkmaya çalışıyordum.