Mürdegân: Yeni Bir Dünya (Ara Verildi)

Musa el-Sıddık (Gâib) XXVII

Bölüm Müziği: Sagopa Kajmer - Kendim İçin

#Müellif

Elini kaldırıp kadına sert bir tokat indirdi. Çocuk, dayanamayıp annesinin önüne geçti. Öfkeli gözleri adama bakarken çocuğa da bir tokat indirdi.
"Soyun!"
Çocuk, başıyla reddedip annesinin önünde durmaya devam etti. Silahını çıkarıp kadına doğrulttu. Annesinin korkulu gözlerine ve kanayan dudağına bakıp üzerindekileri çıkartmaya başladı. Sadece şortuyla kaldığında hşı la çocuğu karların üzerine attı.

Çocuk titrerken kadın eğilip sarıldı. Eliyle sertçe kadını çocuktan uzaklaştırdı ve kırbaçla çocuğa vurmaya başladı. Korktuğunu göstermemek için gözlerini yummuştu ve tepki vermeye çalışıyordu. Annesi durması için yalvarmasına rağmen daha da sert vuruyordu.
"Ne yaptım ben sana?" dedi sessizce titreyen sesiyle. Durup bir süre gözüne baktı ve vurmaya devam etti. Kadın koşarak yanına gitti ve kolundan tuttu. Kolunu kurtarıp itmesiyle karların üzerine savruldu. Başını taşa çarptığında yan tarafından kan geliyordu.

Çocuk, hışımla kalkmaya çalıştığında karnına inen acıyla geri düştü. Son kez ikisine de vurup içeri girdi. Kadın, zoraki kalkarak oğlunun yanına gitti ve karın üstünde titreyen bedenini alıp kucağıyla ısıtmaya çalıştı. Kanıyla kıpkırmızı olmuş karı alıp gözyaşıyla göğsüne bastırdı..
"Osman'ım neredesin Osman'ım!.."
Oğlunu kucaklayıp karın üstünde sırılsıklam olmuş giysilerini giydirerek zoraki ayağı kalkmaya çalıştı.

Sıkıca kavrayıp ormana doğru yürüdü.
"Dayan yavrum, dayan..."
Uzunca bir süre yürüdükten sonra yola çıktı, hava kararmıştı. Elini kaldırıp kamyonu durdurmaya çalıştı, az ötede duran kamyondan bir adam indi ve koşarak onların yanına geldi.

"Bacım, ne oldu?! İyi misiniz?"

"O.. oğlum, oğlum iyi değil..."
Elini kadının başına koyunca kanadığını farkeder. Çocuğu sırtlayıp kamyona bindirdikten sonra kadının kalkmasına yardım ederek koluna girdi.

"Gel bacım..."
Ağır adımlarla yürüyerek adamın yardımıyla kamyona bindi.

"Oğlum nerede?"

"Telaş etme bacım, arkada yatak var sıcak oraya yatırdım."
Sessizce yola koyuldular. Biraz tereddüt etse de yapabilecek başka bir şey yoktu. Gece gece hem hayvanlar olur hem de geri dönse yine aynı şeyi yapardı. Adam, kadının üşüdüğünü görünce arkadan bir battaniye verdi. Battaniyeyi üzerine örtüp sıkıca sarıldı. Hâlâ üşüdüğünü görünce klimayı açtı.
"Kim yaptı bunu size?"

Bir süre öylece suskun kalıp ısınmaya çalıştı. Isınsa da acısı hâlâ huzur vermiyordu ona.
"Üvey babası..."

"Gerçek babasına ne oldu?"

"Şehit..."

Öylece kalakalıp yoluna bakar. Yutkunup:
"Allah rahmet eylesin, başınız sağolsun."
Başını cama yaslayıp battaniyeye daha da sarıldı. Gözleri gidip gelirken uyumanın şu an doğru olmadığını biliyordu.
"Osman'ım... şuan yanımızda olsaydın keşke." diye bir iç geçirdi. Oğlu Musa kalmıştı tek varlığı olarak. Onun için yaşamaya çalışacaktı. Gözleri kayarken ona ihanet edip kendini yavaşça uykuya teslim etti.