Mürdegân: Yeni Bir Dünya
İki asırdır gizliliğini ve bağlılığını koruyan Teşkilat-ı Mürdegân, Payitaht-ı Kadim olan Dersaadet'te arza çıkıp büyük ve gelişmiş teknolojileriyle korumaya çalışırken aniden karşılarına çıkan bir grup insanüstü kahramanlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Sehhar
Sonunda evime dönebilmenin huzuruyla arka bahçede mütemadiyen birini arayan Semum'a baktım. Telefonumun çalmasıyla irkilip kılık değiştirdim. Telefonun sesini duymuş olacaktı ki bana doğru baktı. Korkuyla yutkunup koşarak arka kapıdan girdim ve merdivenden çıkarak tabana kuvvet odama girip kapıyı kilitledim.
"Sehhar aç kapıyı!" İnadına açmaya çalışırken kapıya yaslanarak destek verdim. Kapıya vurmaları kasilirken rahat bir nefes verip önüme döndüm.
"Hadi be..." Ağır adımlarla yaklaşırken kapıyı açıp tabana kuvvet merdivenden indim. Bu defa önümde Leyla vardı. Arka bahçeye ışınlanıp üstümü değiştirdikten sonra koşarak nikaha yetiştim. Soluklarımı toparlayıp Leonardo'nun şahidi olarak onun tarafına otururken karşımda Gaib vardı.
"Yüzüne ne oldu?" dedi Leonardo. Dövüş aklıma geldiğinde elimi başıma vurdum.
"Uzun hikaye..." diyerek kestirip attım. Şu zamanda burada konuşabilmemiz mümkün değildi. Başımı masaya koyup biraz daha kendime gelmemi bekledim. İki el arkamdan masaj yaptı, başımı kaldırıp arkamda duran Gaib'e baktıp. Bir elini tutup: "Şu an beni sadece sen anlayabilirsin."
Hafifçe eğilip kulağıma yanaştı. "Sadece biraz endişelendiler, sen sıkma canını." Boynuma sarılıp gözümün altındaki yaradan öptü. "Ben senin için kolay kolay endişelenmem çünkü kardeşimi tanıyorum. Ayrıca bilirsin gebe olduğu için bu kadar tepki verdi."
"Evet.. sanırım. İnan ne olduğunu, nasıl olduğunu ben de anlamıyorum." Hafifçe omzuma vurup yanımdan ayrılarak yerine oturdu. Leonardo'ya yaklaşıp: "Resmi işlemleri yapmış mıydınız?"
"Evet... Nemir'in dediği şekilde yaptık." Hocanın gelmesiyle ayağı kalkıp hocanın selamını aldık. Maria hariç hepimizle tokalaştıktan sonra Maria'yı başıyla selamlayıp sandalyesine oturdu. Önümüze konulan şerbetlerle kendiminkini alarak besmeleyle bir dikişte bitirdim. Hoca bana hayretle bakarken hayâ ederek başımı eğdim. Elimde olmasa da yaptığım terbiyesizlikti.
Bardağı garsona vermemle önüme başka bir bardak koyarak gülümsedi. "Teşekkür ederim." Gülümsemesinden Nâsır olduğunu anladım ki başka bir kılığa bürünmüştü. İçimden sakin olmamı söyleyip yine bir aksilik çıkmaması için dua ediyordum. Avuçlarım dahil her yanım ter içindeydi. Endişeme bir türlü hakim olamıyordum.
Bir nefes alıp verdikten sonra elimi dizime koyup içimden birkaç kere İnşirah okumaya başladım. Leonardo gerginliğimi fark etmiş olacaktı ki masanın altından elimi tuttu. Sanki o değil de ben evleniyordum.
Geçmiş Zaman...
Füsun'la evlenmenin şaşkınlığıyla nihayet eve dönmüştük. Hüsam, babamı eve sağ salim götüreceğine söz verip Musa ile beraber arabaya bindi. Babama yanımızda kalmasını söylememe rağmen o, Gazze'ye dönmekte inat etmişti. İçimde huzursuzluk vardı ve gözyaşı dökmemek için kendimi zor tutuyordum.
