Mürdegân: Yeni Bir Dünya (Ara Verildi)

Curh-u Hafî V

#Nemir

Sehhar'ın sorgulayan bakışları halâ üzerimdeyken kaçmak için yol arıyordum. İçimdeki yangın büyürken gerginliğimden ötürü olacaktı ki vücut ısımın arttığını ve avuçlarımın terlediğini hissediyordum. Biraz daha dursam yangınımı her yere savuracakmışım gibi hissediyordum.
"Ne oldu?"

"Ne yaptın ona?(!)"

"Ben hiçbir şey yapmadım..."

"Ağlıyordu(!).."

"Bunu şimdi mi düşünüyorsun?.."
Sinirli vaziyette bakıyordu. Aniden boğazıma yapışmasıyla çekmesi bir oldu.
"Benimle uğraşacağına ona biraz vakit ayırmayı dene."
Hışımla elini kaldırıp dişlerini sıkarak geri indirdi. Kendini zorla tutarcasına arkasına dönüp gitti.

Ağırdan merdivenden çıkıp odama doğru yürürdüm. Kapıyı açtığımda ışık açıktı.
"Nâsır?.."
İçeri girip kapıyı kapattım. Çalışma odamdan gelen sesle oraya yöneldim. Açık kapıdan bakıp:
"Nâsır, ışığı sen mi açtın?"

"Buradayım Efendim."
Aniden karşımda parlayan sarı gözlerle irkildim. Elimi uzattığımda o da bana uzattı.
"Yarım bıraktığınız işi bitirdim Efendim..."
Hayretle yutkunarak yanağına dokundum. İçi boş bir zırh canlı bir şekilde karşımda duruyordu.

"Bunu nasıl yaptın?"

"Bilmiyorum, siz çok inançlıydınız bunu yapacağınıza... Lâkin sonradan umudunuzu yitirince denemek istedim."

"Onu kontrol ettin?.. Nasıl? Anlamıyorum..."
İtmeye kalktığımda çok güçlüydü. Bir anda insana dönüştüğünde panikle geri çekildim.
"Hayır... Hayır, bu gerçek değil!"
Kendimi odadan atıp koşarak merdivenlerden indim.

"Efendim!.. Efendim durun!"
Aniden yüzükoyun düşmemle gözlerim karardı.

***
#Şahin

"Nemir?.. Nemir!.."
Gözlerini kısık vaziyette açtığında etrafına bakındı. Elini başına koyup gözlerini kapattı.
"Hayırdır, niye bayıldın bir anda? Kafan da şişmiş, iş kazası mı yine?"

"Benim gördüğümü görmedin mi gerçekten? Nerede o?"

"Kim nerede?.."
Sıkıntıyla oflayıp başını ellerinin arasına aldı. Kendi kendine sessizce bir şeyler söylendi. Sessizce çalışma odasına yönelip kapının kolunu indirdim. Yavaşça gıcırdayarak açıldığında ışığı açtım. Yarı insan yarı robot bir canlı belirdi. Üzüntülü bir hâli vardı, yavaşça eğilip yüzüne dokundum. Başını hafifçe kaldırıp bana baktı.
"Sen?.."

"Nâsır... O iyi mi?.. Ben.. ben sevineceğini düşünmüştüm."
Tamamen robot olup ayağa kalktı. Sanki hisleri varmış gibi mahçupça baktı. İnanmakla inanamamak arasında gidip geliyordum. Ben nasıl olduğunu düşünürken o baştan sona durumu anlatmaya başladı.
"O siyah taşı zırhın arkasındaki şarj yerinin altındaki oyuğa yerleştirdim ve bir anda..."

"Tamam, açıklama yapmana gerek yok."
Başını eğip tekrar sandalyeye oturdu. Kendini suçlu hissediyormuş gibiydi. Bakışlarımı uzun süre üzerinde tutunca bakışlarını devirdi. Yutkunup sessizce odadan çıkıp kapıyı kapattım. Yorulmuş olacaktı ki Nemir de uyuyakalmıştı. Usulca odadan çıkıp kapıyı kapattım. Sessiz adımlarla merdivenlere yönelip aşağı indim. Mutfağa geçip içecek bir şey alarak salondaki açık gri duvara monte edilmiş kahverengi ahşap kitaplığın karşısındaki siyah deri koltuğa oturup şerbeti içerken efkarlı edayla kitaplara baktım.