Mürdegân: Yeni Bir Dünya
İki asırdır gizliliğini ve bağlılığını koruyan Teşkilat-ı Mürdegân, Payitaht-ı Kadim olan Dersaadet'te arza çıkıp büyük ve gelişmiş teknolojileriyle korumaya çalışırken aniden karşılarına çıkan bir grup insanüstü kahramanlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Nemir, Sehhar, Nâsır, Şahin ve Gâib
Bölüm Müziği: Sagopa Kajmer _ Beslenme Çantam
#Şahin
Sehhar gelir gelmez Gaib ile beraber şifa odasına aldık. Ağrılara dayanamamış olacaktı ki baygındı. Yüzündeki maskeyi ve üzerindeki kıyafetleri çıkarıp ıslak bezle yaralarını temizledim. Uzun süre yüzünde olduğu için yüzünde aşınmalara sebep olmuştu. "Böyle olmaması gerekiyordu. Gaib, maskeyi Nemir'e götür bir baksın."
"Selamun aleyküm" Mürdecanlarım."
Başımı hafifçe kapıda dikilen beyzadeye çevirdim. "Aleyküm selam beyim." Usulca gelip Sehhar'a baktı, elini başına koyup bir süre durdu. Sonra yanağına inip orada durdu.
"Kaç çocuk var?"
"Üçü bebek, üçü dört yaşında, diğerleri ortaokul ve lise yaşında. Yani takriben on iki on dört falan var. Ha bir de iki anne bir de taşlı bir adam var. Altmışlı yaşlarında."
"Bunların katliamı ne zaman bitecek?" dedi, elini Sehhar'ın yanağından çekmeden. Usulca öpüp alnını alnına dayadı. Neredeyse aynı yaştalardı ve kardeşi gibi seviyordu onu. Bazen onu Mürdegân'a aldığı için pişman bile oluyordu. Sahir, Mürde olana kadar eğitiminde, dine bağlı bir gençti. Ankara'ya gittiğinde bağlandığı bir tarikat vardı, onların verdiği dersleri yapar ve fırsat buldukça sohbetlerine giderdi.
Hayatı bu şekilde ilerlerken gayet mutluydu. Üniversitede eğitim görevliliği için hazırlıklar yapıyordu. Gayet başarılıydı lâkin tezlerinden birisi beğenilmedi. En büyük emeği onu hüsrana uğrattı ve geri çekildi. Vakti geldiğinde aramıza katıldı, bütün bunlardan sonra görevine en geç başlayan Mürde idi. İçinde yaralı ve hayalkırıklığına uğramış bir delikanlı yatsa da bir kez bile suratını asmazdı. Sahte de olsa gülmeye çalışır, etrafındakileri de gülümsetirdi.
Beyzade bir vakit babasına nede adını Sahir koyduklarını sormuştu. Çok büyüleyici bir etkisi olduğunu söylemişti. İnsanı kendisine çeken bir büyüsü vardı. Bu aynı zamanda düşmanına da kolayca yaklaşabilmesini sağlıyordu. Bu yüzden de beyzade ona isminin bir benzeri olan Sehhar ismini vermişti. Bir büyücü olmasa da kendi zekasıyla fevkalade şeyler ortaya koyuyordu.
