YAZ ŞARKISI

27. Bölüm

Durunun ağzından

Tolga: Bende seni...

Tolganın söylediği şeyle sertçe yutkundum. Beni kıskanıyor muydu?

Tolga: Seni kıskanıyorum Duru. Her şeyden, herkesten kıskanıyorum. Senden uzak kalmak o kadar zor geliyorki. Birden bire hayatıma girdin. İyi ki de girdin. Sen varken her şey daha güzel oluyor benim için. Hava yağmurluysa bile seni gördüğüm zaman içimde güneş doğuyor resmen. Seni tanımaya başladığımdan beri sadece benim olmanı istedim...sadece benim olmanı...

Duru: Tolga...

Tolga: Bir şey deme. Biraz düşün sonra
cevap ver.

Biraz bekledikten sonra cesaret edip konuşmaya başladım. Bir kere bi yola girdim, çıkış yok...

Duru: Nedense seni ilk gördüğüm zaman bir daha karşıma çıkacağını asla tahmin etmemiştim...ama keder...kader bizi tekrar bir araya getirdi. Seni gördüğüm her an tuhaf şeyler hissetiyordum....tarifi zor şeyler...Anlayamıyordum. Bana ne olduğunu, neden seni görünce sebepsiz yere heyecanlandığımı, seni her kadınla gördüğümde neden garip bir şekilde kıskandığımı anlayamıyordum...sonra Nazlıya sordum. Neden böyle hissetiyorum dedim. Oda bana....

Tolga: Oda sana, ne?

Başımı yere eğdim.

Duru: Aşık olmuşsun dedi...Ama-

Tolga birden sözümü kesti.

Tolga: Ama sende bunun çok saçma olduğunu ve böyle bir şeyin olamayacığını söyledin. Dimi?

Tolga ben cevap vermeden arkasını döndü. Tam gidecekken birden elini tuttum. Bu hareketimle başını bana çevirdiğinde konuştum.

Tolga: ama sanırım haklıydı...Sana aşık olmasaydım emin ol senin için buraya kadar gelmezdim...

Tolga bana uzun uzun baktıktan sonra birden dudağıma yapıştı ve beni öpmeye başladı. Bi an şok olduktan sonra bende ona karşılık vermeye başladım. İnanamıyorum! Gerçekten öpüşüyoruz!

Yavaşça benden ayrıldığında başını anlıma yasladı ve fısıldayarak konuştu.

Tolga: Aşığım sana...

Çok tuhaf bir histi. Birinin birgün çıkıp bana böyle bi cümle kurucağı...Heleki o kişi Tolgayken....

Biraz öyle kaldıktan sonra Tolga başını kaldırıp imalı bir şekilde konuştu.

Tolga: Demek eğlenmeye değil, benim için geldin öylemi?

Kaşlarımı çatıp konuştum.

Duru: zorlama istersen!

Tolga: Tamam tamam. Bişey demedim. Hadi eve gidelim artık. Havada soğudu iyice. Üşümeni istemiyorum. Zaten çok açık giyinmişsin. Ne gerek vardı?

Duru: ortama ayak uydurmaya çalıştım. Kötümü olmuş?

Tolga: Hayır, tabiki. Sana her şey yakışıyor. Ben sadece üşütüceksin anlamında dedim.

Duru: Tabi tabi, Kesin.

Tolga ceketini çıkartıp yavaşça benim omuzlarıma koyduğunda o sıcaklık içimi ısıtmıştı. Üşüdüğümü şimdi anlıyordum.

Tolga: Hadi gidelim.

Tolga bana elini uzattığında şaşkınlıkla ona baktım.

Tolga: Niye öyle bakıyosun, Duru? Gelsene.

Gülerek Tolganın elini tuttuğumda yürümeye başladık. Artık her şey açıklığa kavuştuğu için o kadar rahatlamıştım ki, sanki üstümden büyük bir yük kalkmıştı. Tek sorun Nazlıya ne diyecektim? Umarım Erdemle arasını düzeltmiştir...Yoksa beni çiğ çiğ yer!