YAZ ŞARKISI

45. Bölüm

Durunun ağzından

Sabah olduğunda Tolgayla Erdem doktorla konuşmaya gittiler. Doktorda Nazlının öğleden sonra taburcu olabileceğini söylemiş. Hepimiz çok sevinmiştik. Biraz Nazlının yanında vakit geçirdik ve saatin gelmesini bekledik. Öğlen gibi Nazlıyı hazırlayıp çıkış işlemlerini hallettik ve hastaneden çıkıp arabaya bindik. 2 araba olduğu için ben Tolgayla, Nazlıda Erdemle gitmişti.

Sonunda eve geldiğimizde Erdem Nazlıyı yavaşça arabadan indirdi ve yürümesine yardım etti. İçeri girdiğimizde Hemen kendimizi koltuklara attık. Hepimiz o kadar yorulmuş ve perişandık ki adım atıcak halimiz yoktu. Erdem Nazlıyı koltuğa getirip ona bir yer yaptı ve onu yatırdı.

Erdem: Rahatsın dimi? Bişeye ihtiyacın var mı? Fazladan yastık getiriyim mi? Su filan ister misin? İstersen yatağına götüreyim? Üşüyosan klimayı açayım mı? Ya da açmayayım sonra terlersin, Hasta olursu-

Nazlı: Ayyy!!! Erdem!!!

Nazlı sinirle bağırınca Tolgayla onlara baktık.

Erdem: Noldu!! Ağrın mı var! Kanaman mı var! İlacını getireyim mi? Ben sana dedim yastık getireyim diye!

Nazlı: Erdem!! Biraz daha böyle davranmaya devam edersen kendimi şu camdan atıcam haberin olsun!!

Erdem: Niye ya? Noldu ki? Niye sinirlendin şimdi?

Nazlı: Erdemcim, biraz fazla abartmıyor musun sence? Biraz rahat ol ya! Ben iyiyim. Tamam mı? Sakin ol artık!

Erdem: Abarttım mı? Sen bıçaklandın farkındamısın? Sen ne kadar inat etsende iyileşene kadar böyle küçük hanım. Bundan sonra senden ben sorumluyum.

Nazlı sinirden eliyle başını ovaladığı sırada gülesim gelmişti. Bu halleri çok komik oluyodu.

------------------------------------

AKŞAM

Nazlı esnemeye başladığında Erdem konuştu.

Erdem: Gel Nazlı seni yatağına götüreyim bende yatıcam zaten. Size iyi geceler.

Duru: İyi geceler.

Tolga: İyi geceler.

Nazlı yavaşça koltuktan kalktığında Erdem onun kollarından tutarak yukarıya çıkmasına yardım etti. Saat o kadar geç değildi ama hepimiz çok yorgunduk. Tolganın ayağa kalkmasıyla ona baktım.

Duru: Sen nereye?

Tolga: Dışarıya çıkıcam.

Duru: Neden?

Tolga: Sahnem var. Dün gece gitmem gerekiyordu ama işler karışınca gidemedim benim yerime başkasını ayarladılar.

Bende ayağa kalktığımda mutsuzca konuştum.

Duru: Yine başkasını ayarlayamazlarlar mı?

Tolga gülümseyerek bana yaklaşıp dudağıma bir öpücük kondurdu.

Tolga: Maalesef, güzelim. Ayarlayamazlar. Hadi sen de yat artık. Yorgunsun zaten, dinlen biraz.

Tolga arkasını döndüğünde birden elini tuttum.

Duru: Geri geliceksin dimi? Öbür eve gitmiceksin?

Tolga bana dönüp cevap verdi.

Tolga: Gelicem, merak etme. Hadi sen yat. İyi geceler.

Tolga anlımdan öpüp arkasını döndü ve ayakkabılarını giyip evden çıktı. Bende yukarı çıkıp odama girdim. Girdiğimde Nazlının eskisi gibi yatağın sol tarafında mışıl mışıl uyuduğunu gördüm. Onu o kadar çok özlemiştimki, yanımda yattığını görmek beni duygulandırmıştı. Üstümü değiştirip pijamalarımı giydiğimde bende Nazlının yanına yattım ve uyumaya çalıştım.