42. Bölüm

16 2 0
                                    

Nazlının ağzından

Birkaç Saat Önce

Gözümü yavaşça açtığımda koltukta yattığımı anlamıştım. İyice kendime geldiğimde yanımda Erdeminde  olduğunu gördüm. Onun kollarının altındaydım ve bana  sıkıca sarılmış uyuyordu. Onu uyandırmadan nazikçe kollarını geriye çekip yavaş bir şekilde üstünden geçtim ve koltuktan  indim. Yukarıya çıkıp lavaboya girdim ve elimi yüzümü yıkadım. Islak ellerimi ve yüzümü havlu ile kuruladıktan sonra tuvaletten çıkmak için kapıyı açtım. Kapıyı açmamla kapıya yaslı olan Erdemi görmemem bir oldu. Ufak bir şokla geri çekildim.

Nazlı: Ay Erdem! Ödümü kopardın ya!

Erdem: Beni uyandırmadan kaçabileceğini mi düşündün?

Şaşkınca Erdeme bakıyordum.

Nazlı: Ne?

Erdem gülmeye başladığında  konuştu.

Erdem: Bir şey yok, şaka yapıyorum sadece. Hadi geç sen.

Erdemin yanından geçip tuvaletten çıktığımda Erdem içeri girdi ve kapıyı kapattı. Arkamı döndüğümde Durunun kaldığı odaya baktım. Her zaman ki gibi kapısı kapalıydı. Bir anlığına elim kapının koluna gitse de son anda vazgeçip Erdemin odasına gittim. Dolabı açtığımda çok az kıyafetimin olduğunu gördüm. O evden giderken yanıma sadece beni idare edebilecek eşyalarımı almıştım. Çoğu şeyimiz hala o evdeydi...

Üstümü değiştirip aşağı indim.

(Nazlının kıyafeti)

Mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladım. Elime 2 tane yumurta alıp sıcak tavanın içine kırdıktan sonra biraz tuz atıp karıştırmaya başladım. Ben yumurtayı karıştırırken birden boynumda bir öpücük hissettim.

Erdem: Günaydın prenses

Gülümseyerek cevap verdim.

Nazlı: Günaydınn

Erdem: Yardım lazım mı?

Nazlı: İstersen salatalıkları doğrayabilirsin.

Erdem: Tamamdır.

Erdemle kahvaltıyı hazırladığımızda masaya oturduk. Erdem çayından bir yudum aldığında konuştum.

Nazlı: Erdem?

Erdem: Söyle güzelim.

Nazlı: Benim eve gitmem gerekiyor.

Erdem: Hangi eve?

Nazlı: O eve işte...Duruyla kaldığımız...

Erdemin birden kaşları çattığında bana döndü.

Erdem: Nazlı, bak eğer o evde kalıcam filan dersen hayatta bırakmam seni! Sakın aklından geçirme bile!

Erdemin elini tuttuğumda konuştum.

YAZ ŞARKISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin