"Zayra! Kau buat apa tu? Daripada tadi monyok saja." Ujar Dalilah. Terus, duduk di atas katilku.
"Tengah dengar lagu sambil tengok pasu bunga ni." Kataku.
"Mentang-mentang tadi ujian kau dapat 100. Boleh pulak tidur kan? Jelesnya. Nanti kau ajar aku tau." Mintanya.
"Yelah yelah. Dah jangan kacau aku." Arahku. Dia hanya mencebik lalu meninggalkan aku di situ.
Aku memang gila bawak pokok bunga masuk asrama. Aku dah janji nak jaga pokok ni seperti pokok ni adalah hati Deniz.
Bunga dia semakin mekar. Cantik.
Sambil dengar lagu photograph melalui mp3, kepala terus teringatkan Deniz.Sudah dua minggu aku dekat sini, tapi sikitpun rindu aku tak hilang-hilang. Malahan bertambah.
Aku tak boleh sembarangan guna telefon. Jadi, agak susah untuk aku mesej Deniz.
Dan aku bersyukur, walaupun aku rindukan Deniz macam beruk gila, tapi sikitpun tahap pembelajaranku tak merosot.
"Weh, Zayra. Ada orang nak jumpa kau." Kata Dalilah.
Terus, bangun 90 darjah aku. Jangan cakap Deniz datang?
"Tapi, bukan cik abang Turki kau tu. Aku tak kenal pulak dia siapa. Kau turunlah." Ujarnya.
Terus, masam mukaku. Baru nak gembira.
Aku bangun dan capai tudung untuk turun ke bawah.
Setelah itu, aku berdiri di depan pintu asrama. Mencari sosok mana yang tunggu aku tu.
Tetiba, ada orang menyapaku. Aku terus tolehkan wajahku menghadapnya.
Eh? Ni anak mak Melah. Nama pun aku tak tahu.
"Tunggu aku ke?" Soalku. Dia senyum dan mengangguk.
Mangkuk ni nak buat apa tunggu aku?
"Ada apa?" Soalku.
"Erm.. kita duduk dulu dekat sana." Mintanya.
Aku hanya akur. Ada hal penting ke?
Setelah kami duduk, terus aku silangkan tangan ke dadaku. Pandang mukanya.
"Ada apa datang sini?" Soalku sekali lagi.
Dia tersengih seraya menggaru kepalanya yang tidak gatal.
Kemudian, dia menyuakan aku satu bekas makanan.
"Makanlah. Mak saya masakkan." Katanya.
Aku pandang pula bekas tu. Perlahan-lahan aku buka.
Nasi goreng kampung kegemaranku.
Pandang wajahnya balik. Mukaku penuh hairan.
"Kenapa tetiba je ni?" Soalku keliru.
"Saja nak jumpa dengan awak. Tak boleh ke?" Soalnya cuba mengusik.
"Tak boleh." Kataku selamba.
Dia terus tergelak. Apa dia ingat aku ni main-main ke? Dasar mangkuk.
Tapi, dah dia kata mak Melah kasi, takkan aku nak tolak? Bukan senang nak dapat percuma macam ni.
Sudahnya, aku capai sudu dan makan. Sedapnya!
Dia tersenyum melihat aku makan dengan berselera.
"Comel." Katanya perlahan tapi sempat telingaku tangkap.
"Kau ni dah kenapa? Nama kau apa pun aku tak tahu." Selorohku.
Dia ketawa perlahan.
"Nama saya Faris. Kita satu sekolah dulu masa sekolah rendah." Ujarnya.
![](https://img.wattpad.com/cover/354592686-288-k252907.jpg)
YOU ARE READING
When God's Will ✔️ (ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ)
RomanceSpin-off cerita Angel, His Special Protector ✔️ 'Setiap pertemuan pasti ada perpisahan. Dan jika Allah berkehendak, pasti ada jodoh kita.' Nur Zayra Zamrez. Seorang gadis yang mengalami trauma yang teruk selepas tragedi berdarah yang menimpanya. Keh...