ဖြတ်လျှောက်မင်းသားလေးက မုန့်ဖုတ်သမားလေးပဲ ဖြစ်ချင်ရုံပါ (Completed)

49- မွေးနေ့လက်ဆောင်အားဖောက်ခြင်း

ဖန်းချောင်က အိမ်ထဲသို့ ပြန်တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းမရှိတဲ့သိုးငယ်လေးလိုမျိုးလုယန့်ကျိုးဆီမှပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ် လုယန့်ကျိုးနေထိုင်ရာအိမ်သို့ရောက်ဖူးခြင်းပင်။ အခန်းမှာဘယ်လိုပုံပန်းသွင်ပြင်ရှိမှန်းတောင်မသိခင်မှာဘဲ သူကအိပ်ယာထက်သို့ပစ်တင်ခြင်းကိုခံလိုက်ရလေသည်။

လုယန့်ကျိုးမှာထိန်းထားရသည်ကအတော်ကြာနေပြီဖြစ်ကာ ဖန်းချောင်ကသူ့အိမ်ကိုသွားချင်ကြောင်းပြောလိုက်တာနဲ့ သူကချက်ချင်းဆာလောင်နေသောဝံပုလွေအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သိုးငယ်လေးက တုန်ရီစွာနဲ့လှဲလျောင်းနေပြီး လုယန့်ကျိုးကသူ့ခြေထောက်တွေကိုဆွဲခွာရင်း သူ(လုယန့်ကျိုး)၏အင်္ကျီကြယ်သီးတို့အားဖြည်းညင်းစွာဖြုတ်နေသည်။

လုယန့်ကျိုးလက်ချောင်းတွေက ရှည်သွယ်နေကာကြယ်သီးကိုဖြုတ်နေချိန်မှာ ဖော်ပြလို့မစွမ်းသာသော ဆွဲဆောင်မှုမျိုးက ရှင်းလင်းစွာပြသနေသည်။ လစ်ဟာထွက်ပေါ်လာသော လုယန့်ကျိုး၏ရင်အုပ်ကိုကြည့်ရင်း ဖန်းချောင်မတတ်နိုင်ပါဘဲ ရှက်ရွံမှု၊ စိတ်အားထက်သန်မှုများနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုသူသပ်လိုက်မိသည်။

ဖန်းချောင်ရဲ့မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ ကြည်ရှင်းနေသောမျက်လုံးများနဲ့အကြည့်ခံရတဲ့အခါ လုယန့်ကျိုးရဲ့အောက်ဘက်ရပ်ဝန်းဟာ မာကျောကြီးထွားလာလေသည်။ သူက အောက်ကိုငုံ့လိုက်ရင်း ဖန်းချောင်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်လိုက်ကာ သူ့လက်ချောင်းတွေကလည်း ဖန်းချောင်ရဲ့နူးညံ့တဲ့နေရာလေးဆီသို့လက်လှမ်းသွားလိုက်သည်။

ပူပြင်းရှည်ကြာတဲ့အနမ်းတွေက ဖန်းချောင်ရဲ့ လည်တိုင်မှသည် ရင်ဘတ်တွေအထိကျဆင်းလာပြီး ဖန်းချောင်ရဲ့ညီငယ်လေးကလည်း လုယန့်ကျိုးရဲ့ကျွမ်းကျင်တဲ့ ပြုစုမှုတွေကြားမှာ လုယန့်ကျိုးအရာနဲ့ ခေါင်းချင်းဆိုင်လို့ ခိုက်ခိုက်တုန်နေလေသည်။

ဖန်းချောင်က သူ့အရာဘေးမှကြီးမားလွန်းတဲ့အရာကိုကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကလည်းလိုချင်တပ်မက်မှုတွေနဲ့တွန့်လိမ်နေပြီး...