Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

*Επαγγελματική συμφωνία ή κάτι παραπάνω;...*

Παρασκευή, 14/01/2022
06:45 μ.μ.
Αθήνα

Διάσημοι και μη, επαγγελματίες ή όχι, όσοι ενδιαφέρονταν να αποκτήσουν μια λαμπρή καριέρα ήταν ευπρόσδεκτοι στη διεκδίκηση αυτής της σημαντικής θέσης – της θέσης του βοηθού της. Οι φωνές των υποψήφιων κατακτητών έξω από το γραφείο της ακούγονταν σαν βουητό στα αφτιά της. Τα δάχτυλά της έπαιζαν ρυθμικά με το στιλό και το πράσινο βλέμμα της είχε συγκεντρωθεί σε αυτό, με το μυαλό της να ταξιδεύει και να αναπολεί την προηγούμενη –καυτή και τρομερά απολαυστική– νύχτα. Μπροστά στα μάτια της ήρθε η μορφή του νεαρού που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ξενοδοχείου° γυμνός, ερεθισμένος και απόλυτα παραδομένος στον πόθο όπως και η ίδια. Είχε κουραστεί να περνά τα βράδια της με άγνωστους άνδρες. Είχε κουραστεί να ψάχνει επανειλημμένως για την επόμενη καυτή λεία της, αλλά δεν επιθυμούσε καθόλου τη δέσμευση. Οι ορμές της ήταν ανεξέλεγκτες και το προσωπικό της κρεβάτι άδειο – άσχημος και περιοριστικός συνδυασμός για μια γυναίκα που επιθυμεί την ικανοποίησή της σε όλους τους τομείς. Έτσι ήταν η Δανάη. Στα τριάντα δύο της χρόνια τα είχε καταφέρει να είναι δυνατή, ανεξάρτητη και ασταμάτητη. Ο έρωτας και οι συναισθηματισμοί δεν είχαν θέση στο φορτωμένο της πρόγραμμα. Η μόνη πολυτέλεια που χωρούσε μέσα του ήταν το σεξ της μιας βραδιάς – όποτε της το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις της.

«Κυρία Παπαϊωάννου, συμφωνείτε;» απόρησε ο συνεργάτης της, επαναφέροντάς τη στην πραγματικότητα.

«Συμφωνώ, κύριε Μπέση. Η P.D.M οφείλει να είναι παρούσα στο επιμορφωτικό συνέδριο διαφήμισης και μάρκετινγκ στη Νέα Υόρκη. Εγώ η ίδια θα την αντιπροσωπεύσω. Επίσης, συμφωνώ πως οι μακέτες για τη διαφήμιση της χαρτοβιομηχανίας θα έπρεπε να ήταν πολύ καλύτερες. Έχουμε τρεις εβδομάδες περιθώριο να παραδώσουμε την τελική μας πρόταση, γι' αυτό και θα αναλάβω προσωπικά τις τελευταίες λεπτομέρειες. Υπάρχει κάτι ακόμα;» τον ρώτησε καρφώνοντάς τον σταθερά στα μάτια. Επιπλέον, σκόπευε να προλάβει τον Καδρηνό, τον ανταγωνιστή της, προτού εκείνος κατέθετε την πρότασή του στη χαρτοβιομηχανία. Η εταιρεία που θα την εκπροσωπούσε στον κόσμο της διαφήμισης θα ήταν η δική της. 

«Όχι», ψέλλισε αναστατωμένος από αυτό το λάγνο και αυστηρό βλέμμα, αφήνοντας στο γραφείο της το ντοσιέ με τις προτάσεις διαφημίσεων των νέων προϊόντων. Έπειτα στάθηκε προσοχή όπως και οι άλλοι τρεις άνδρες δίπλα του, όλοι τους διευθυντικά στελέχη της εταιρείας, που η Δανάη τούς ευχαρίστησε έναν έναν προτού αποχωρήσουν.

«Νάντια, ξεκίνα να μου περνάς τους υποψήφιους και φέρε μου αμέσως έναν καφέ», ενημέρωσε τη γραμματέα της, πατώντας το κουμπί της ενδοεπικοινωνίας. Δύο μήνες είχε μείνει χωρίς βοηθό και όλο το βάρος είχε πέσει στις πλάτες της. Κανείς όμως από αυτούς που τόλμησαν να σταθούν δίπλα στη Δανάη Παπαϊωάννου δεν την άντεξε για πολύ. Βέβαια, ο νέος της βοηθός ήταν πολλά υποσχόμενος.

«Μάλιστα, κυρία!» της απάντησε και λίγο μετά μπήκε μέσα με τον καφέ στα χέρια. 

Ήταν μικροκαμωμένη με κοντά, μαύρα μαλλιά και ντυμένη θηλυκά αλλά σεμνά, με ένα στενό μπεζ φόρεμα που έφτανε ως τα γόνατά της. Με ντελικάτες κινήσεις, άφησε την κούπα στο γραφείο της και πήρε την παλιά. Ήταν μαζί της πέντε χρόνια τώρα –από τότε που έστησε την επιχείρησή της– και δεν την απογοήτευσε ποτέ. Κοφτερό μυαλό και όρεξη για δουλειά° αυτά ήταν τα κριτήρια της Δανάης στην επιλογή των υπαλλήλων της.

«Μήπως ήρθε το άτομο που περιμένω;» τη ρώτησε η Δανάη.

«Μάλιστα. Και ομολογώ πως έχετε δίκιο για τον συγκεκριμένο νεαρό. Είναι κόλαση!» την ενημέρωσε.

Η αλήθεια ήταν πως το παρατράβηξε, αλλά είχε κι αυτή τους σκοπούς της. Η διαδικασία που θα ακολουθούσε αυτήν τη φορά ήταν μεθοδική και καλά μελετημένη, για να γλυτώσει το κακό και να επιβληθεί σε όλους τους εχθρούς της. 

«Φέρε τον μέσα. Κοντεύει εφτά και δεν έχω βάλει μπουκιά στο στόμα μου», κοίταξε το χρυσό και εντυπωσιακό Rolex που φορούσε και η Νάντια ένευσε θετικά.

«Μάλιστα!» απάντησε και αποχώρησε.