Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥7

Τι είχε πάθει; Τι της είχε συμβεί; Γιατί του έδινε τόσες επιλογές; Γιατί κατέστρεφε έτσι στον εαυτό της. Τον έκανε μπάνιο, τον φίλησε! Είχε χρόνια να τα κάνει όλα αυτά και τα έκανε στο πρώτο κιόλας βράδυ που μοιράστηκε μαζί του. Τι της είχε συμβεί; Σάμπως ο φταίχτης ήταν ο χρόνος° μήπως μεγάλωνε και δεν άντεχε τη μοναξιά, όσο κι αν η λογική της την απωθούσε; Μήπως η μορφή του και η έντονη έλξη που αισθάνθηκε την έκαναν να χάσει τελείως το μυαλό της;
Σταμάτησε να σκέφτεται. Δεν είχε νόημα αυτό που έκανε, εξάλλου σεξ κάνανε και τίποτα παραπάνω.

Κατέβηκε στον κάτω όροφο, είδε το μαύρο κεφάλι του να αχνοφαίνεται από την πλάτη του καναπέ και τον βρήκε αραγμένο στη γούνινη, λευκή μοκέτα δίπλα στο λευκό, μαρμάρινο τζάκι. Το τραπέζι του καφέ στρωμένο με το φαγητό που έφεραν, ζεστό και αχνιστό. Της έκανε εντύπωση που δεν κάθισε στον αφράτο, τιρκουάζ καναπέ της, αλλά δεν έδωσε συνέχεια. Έπιασε ένα μεγάλο μαξιλάρι, το πέταξε απέναντί του και κάθισε πάνω του πλέκοντας τα πόδια της αναμεταξύ τους.

Το κορμί του έμοιαζε αγαλματένιο, σμιλεμένο με το πιο ακριβό μάρμαρο, από τα χέρια του καλύτερου καλλιτέχνη. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο αλλά, πριν λίγα λεπτά, το είδε να μορφάζει από όλες τις εναλλαγές της ηδονής και της απογοήτευσης. «Βολεύτηκες;» τον ρώτησε πιάνοντας ένα ποτήρι με κρασί και ένα ρολάκι με αλλαντικά, που έβαλε στο στόμα της.

«Και με το παραπάνω», αποκρίθηκε. «Πεινάω, αλλά περίμενα να φάμε μαζί. Πειράζει;»

«Εμένα καθόλου. Ξεκίνα να τρως», απάντησε μπουκωμένη και, για να κρύψει την ταραχή της, συνέχισε να μπουκώνεται όλο και πιο πολύ.

Τον έβλεπε να πιάνει το πιρούνι και το μαχαίρι και να κόβει με εξαίσιες κινήσεις το κρέας, να το βάζει στο στόμα του και να το μασάει αργά όσο εκείνη άδειαζε το ένα ποτήρι κρασί μετά το άλλο. Ήταν σε όλα τέλειος, προσεγμένος και αψεγάδιαστος και αυτό την εκνεύριζε αφάνταστα. Το αίμα στις φλέβες της έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα και έφτανε στο κεφάλι της σαν μια ντουζίνα πυροτεχνήματα. Το καλό σεξ° αυτό ήταν υπεύθυνο για όλα. Πήρε φωτιά και τώρα ποιος την έπιανε.

«Πρέπει να γίνω λιγάκι πιο ξεκάθαρη με τη συνεργασία μας» είπε και έλεγξε τις προτάσεις για το σποτ της χαρτοβιομηχανίας. Αν έκλεινε αυτή τη δουλειά, θα έκανε δώρο στον εαυτό της ένα ταξίδι, κάπου με χιόνια και ζεστό καφέ, ώστε να χαλαρώσει.

«Ισχύει αυτό», της χαμογέλασε. «Μου αρέσει η πειθαρχία, η τάξη και η ασφάλεια».

«Αυτό που θέλω να πω είναι», του ανταπέδωσε το χαμόγελο, «πως καλό θα ήταν να μην έρθεις σε επαφή με άλλη γυναίκα για όσο θα κρατήσει η συνεργασία μας και, αν γίνει, θέλω να το γνωρίζω και να μου υποσχεθείς πως θα πάρεις κάθε πιθανή προφύλαξη. Εμείς τα σκατώσαμε σήμερα, αλλά μου άρεσε και το προτιμώ ελεύθερο. Δεν ξέρω ποια είναι η δική σου άποψη», ενδιαφέρθηκε να μάθει. Μόλις γυρνούσε στο δωμάτιό της, θα έδινε ένα μεγάλο χαστούκι στον εαυτό της, για να συνέλθει.