Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥6

Το σπιτάκι, αν και στο κέντρο της πόλης, βρισκόταν σε ένα αρκετά απομακρυσμένο σημείο. Είχε έναν μεγάλο κήπο με πολύχρωμα λουλουδάκια, μια μπαμπού τραπεζαρία -κάτω από πελώριες τέντες- και μια κουνιστή πολυθρόνα στην άλλη πλευρά. Ο πόθος που αναρριχούταν στους τοίχους προσέθετε μερικές πινελιές πράσινου και οι παλιές μονοκατοικίες παραδίπλα και απέναντί της θύμιζαν ένα σκηνικό βγαλμένο από τη δεκαετία του '80.

Αφού πέρασαν στο καθιστικό, ο Γκάμπριελ της έκανε νόημα να βολευτεί και πήγε μέχρι το ψυγείο, ενώ η Δανάη έμεινε να χαζεύει τα παλιά φωτιστικά στο δάπεδο και στο ταβάνι, τους πράσινους τοίχους και τα vintage, σκαλιστά έπιπλα, με τα χρυσά ριχτάρια και τα χρωματιστά, πλεγμένα στο χέρι σεμεδάκια.

«Είναι λίγο παλιό αλλά ήσυχο και άνετο. Χουχουλιάρικο, θα έλεγα», της είπε δίνοντάς της ένα ποτήρι με μια μικρή ποσότητα ουίσκι. Πεινάς; Να φτιάξω κάτι στα γρήγορα ή προτιμάς να παραγγείλουμε;»

«Δε με νοιάζει, μου φτάνει που είμαι μαζί σου», του απάντησε και κάθισε στον καναπέ, φέρνοντας βόλτες το μπρονζέ υγρό στο ποτήρι της. «Είναι πολύ όμορφο το σπιτάκι σου», συνέχισε και ήπιε μια γουλιά. «Αν είχα κάνει και κάτι ακόμα, θα με συγχωρούσες;» ρώτησε δίχως να έχει τη διάθεση να του αποκαλύψει το παραμικρό, και αμέσως το μετάνιωσε.

«Πώς γίνεται να το ξέρω από τώρα αυτό;» γέλασε ο Γκάμπριελ. «Θα μου πεις γιατί και πώς έπεισες τον πατέρα μου να σου πουλήσει την εταιρεία; Είναι κι αυτό μια μικρή αρχή!»

Η Δανάη άναψε ένα τσιγάρο και έτριψε το πρόσωπό της με την ελεύθερη παλάμη της. Έπιασε το ποτήρι, το άδειασε μονορούφι και του το έτεινε.

«Χρειάζομαι ένα ακόμα... Ή, άσε καλύτερα, θα πάρω το μπουκάλι», μουρμούρησε και βάδισε μέχρι το ντουλάπι της κουζίνας, από όπου πήρε τη φιάλη του ουίσκι και ήπιε μια γερή γουλιά πριν συνεχίσει. «Η αρχική μας συμφωνία ήταν να σε φέρω κοντά του. Μπορεί να μην ξέρει πώς να δείξει την αγάπη του, αλλά σε αγαπάει πολύ κι ας είναι αγύριστο κεφάλι», του αποκάλυψε μια δόση της αλήθειας.

«Αυτό το καταλαβαίνω. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι ολοφάνερο πως μου κρύβει πολλά και πως μου ζητά πράγματα που δεν μπορώ να του τα δώσω». Σε αντίθεση με όλα τα σκηνικά κατά τα οποία την άφηνε να πίνει δίχως να επέμβει στην επιλογή της, αυτή τη φορά την πλησίασε και της πήρε το ποτό από το χέρι. «Δε χρειαζόμαστε το ουίσκι ανάμεσά μας, Δανάη. Δεν πρόκειται να σε αντιμετωπίσω σαν εγκληματία ό,τι κι αν μου πεις. Απλώς κλείσε τα μάτια και πες τα μου όλα».
Έκανε ό,τι της είπε και πήρε μια βαθιά εισπνοή.