Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥8

Το πρωί βρήκε τον Ορέστη να στέκεται στην είσοδο της μονοκατοικίας του Γκάμπριελ. Η Δανάη είχε φύγει άρον άρον, με αποτέλεσμα να αφήσει πίσω το κινητό της. Μην έχοντας κι αυτός άλλη επιλογή, πέρασε από το σπίτι του Καδρηνού, που του έδωσε ό,τι πληροφορία χρειαζόταν για να τους βρει. Από τη διεύθυνση του γιου του ως και τα ξενοδοχεία στα οποία σύχναζε κάθε που αποζητούσε ν' αποδράσει από τα συνηθισμένα ή να περάσει τον χρόνο του με τα αιθέρια θηλυκά που έπιανε στα δίχτυα της γοητείας του όποτε έβγαινε να διασκεδάσει. Δεν τον είχε για τέτοιο τύπο αρσενικού, όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που έπεσε έξω στις υποθέσεις του για τον βίο του Γκάμπριελ Καδρηνού, που θα μπορούσε να είχε τα πάντα στο πιάτο και δεν αποδεχόταν σχεδόν τίποτα από όσα του υποσχόταν ο πατέρας του. Πλούτη, καριέρα, ταξίδια, ένα καλό όνομα στην κλειστή κοινωνία της Ελλάδας, γνωριμίες και πολλά ακόμα. Ίσα ίσα που αντί αυτών κρυβόταν στη Σάντα Μόνικα και απέφευγε, όπως ο Διάβολος το λιβάνι, την αποκάλυψη της ταυτότητας και του προσώπου του σε φίλους, γνωστούς και συνεργάτες της k.c.c.

Δεν έπρεπε να χτυπήσει την πόρτα του. Αφού πέρασε από κάθε ξενοδοχείο που αναγραφόταν στη λίστα, διαισθάνθηκε πως εντέλει οι δυο τους δεν έγιναν μαλλιά κουβάρια με τον τρόπο που υπολόγιζε ότι θα γίνονταν. Αλλιώς, ποιος ο λόγος να καταλήξουν στο κρεβάτι του και ν' αποκοιμηθούν μαζί; Η καλύτερη δυνατή λύση, ώστε να εκτονώσουν απλώς το πάθος τους, θα ήταν να βγάλουν τα μάτια τους σε έναν ουδέτερο χώρο και όχι σε έναν τόσο προσωπικό. Αυτός ο Γκάμπριελ δε θα τον άφηνε ποτέ στην ησυχία του... είχε πάντοτε τον τρόπο, χωρίς να καταβάλλει την οποιαδήποτε προσπάθεια, να τον καπελώνει και να του παίρνει μέσα από τα χέρια όλα τα πιθανά αλλά και υπαρκτά αποκτήματά του.

Πήρε μια βαθιά εισπνοή και έπιασε το μπρούτζινο χεράκι που στόλιζε την πράσινη εξώπορτα, κοπανώντας το πάνω της. Ήταν αλήθεια° δεν είχε πια τη δύναμη να πολεμήσει τα ισχυρά συναισθήματα που έτρεφαν ο ένας για τον άλλον.

Ο Γκάμπριελ του άνοιξε και έμεινε να τον κοιτά, στηρίζοντας το ημίγυμνο κορμί του στην κάσα. Φορούσε μονάχα το φαρδύ, κάτω μέρος μιας μαύρης φόρμας, τα μαλλιά του ήταν πετούσαν δεξιά κι αριστερά και έμοιαζε να κρατά με το ζόρι ανοιχτά τα τιρκουάζ μάτια του.

«Είναι εδώ η γυναίκα μου;» Μπήκε μεμιάς στο ψητό.

«Δεν καταλαβαίνω για ποια μιλάς. Εδώ είναι μονάχα η δική μου η γυναίκα», Έλαβε ως απάντηση, κάτι που έκανε και τα δικά του μαλλιά να σηκωθούν στον αέρα.