Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥2

Προς μεγάλη της έκπληξη, και ενώ είχε περάσει αρκετή ώρα, η πόρτα της χτύπησε και ο πρώην βοηθός της μπήκε μέσα με το κεφάλι και πάλι κατεβασμένο από ντροπή. Φορούσε ένα εφαρμοστό τζιν παντελόνι, μπλε πουκάμισο και λευκά αθλητικά παπούτσια και βαστούσε ένα τζιν τζάκετ. Τα εβένινα μαλλιά του ήταν ανάκατα και η φράντζα του τραβηγμένη πίσω, ενώ τα γυαλάκια του έλειπαν από τα μάτια του. 

 «Μου επιτρέπεις να σου πω κάτι τελευταίο;» απόρησε ενώ φαινόταν έτοιμος να καταρρεύσει, εξαιτίας όσων προηγήθηκαν. Σκέφτηκε να το κρύψει, όμως δεν είχε κανέναν λόγο να κρύβεται πια... δυστυχώς, όλοι του οι φόβοι είχαν γίνει πραγματικότητα.

Η Δανάη σήκωσε τα κόκκινα μάτια της για ν' αντικρίσει τα δικά του. Είχε όλη αυτήν την ώρα και δούλευε, δούλευε δίχως να σηκώσει κεφάλι από τα έγραφα που ήταν αραδιασμένα μπροστά της, αλλά την καθήλωσε όπως και την πρώτη φορά που τον είδε έτσι θεόρατο και κολασμένα πλασμένο να στέκεται και να της λέει πως η Νάντια του είχε πει να περάσει. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε μέσα της η έλξη, μια ξεχασμένη αίσθηση που φούντωσε μεμιάς και της έκοψε την ανάσα, κάνοντάς τη να υγρανθεί από την παρουσία του.

«Σε ακούω, Γκάμπριελ».

Το Αργύρης ήταν σαφώς χίλιες φορές πιο όμορφο, ηδονικό και αισθησιακό, ενώ το Γκάμπριελ ήταν ξινό και έσταζε φαρμάκι.

«Ο πατέρας μου μού ζήτησε να μάθω πώς δουλεύεις, για να βρει τρόπο να κλέψει τους πελάτες του και έτσι να ανεβάσει την εταιρεία του. Δεν του έχω πει τίποτα και ούτε πρόκειται να πω. Έχει πολλά νεύρα μαζί μου αλλά, δε θα κάνω πίσω, παρότι αν του τα έλεγα πώς εργάζεσαι θα κέρδιζα λίγο από τον θαυμασμό του. Ομολογώ πως για πρώτη φορά στη ζωή μου υπέκυψα στις πιέσεις του να συμπεριφερθώ σαν τον γιο που θα ήθελε ήμουν, κάνοντας αυτό που μου ζήτησε. Και, ναι, καιγόμουν να το πετύχω. Όμως όταν είδα το διαφημιστικό σου για τα ζυμαρικά Μύλος κατάλαβα πως ο πατέρας μου δεν είχε ούτε και θα αποκτούσε ποτέ όσα σε διακατέχουν. Δεν έχει την ειλικρίνεια, τον σεβασμό, την υπομονή, την επικοινωνιακή ικανότητα, το ανοιχτό μυαλό και τη δημιουργικότητά σου. Στα εξήντα πέντε του δεν αλλάζει ο άνθρωπος και ο Καδρηνός, αγαπάει τη δουλειά του αλλά βάζει πάνω από όλα το χρήμα και τον εγωισμό του. Δεν έχω κανέναν λόγο να εκμεταλλευτώ προς όφελός μου όσα μου δίδαξες και μου εμπιστεύτηκες. Είχες δίκιο σε όλα για εμένα εκτός από ένα. Δε θα δουλέψω μαζί του, θα γυρίσω στην Καλιφόρνια. Οπότε, η p.d.m δεν κινδυνεύει από εμένα».