Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥6

Μετά από μισή ώρα η καγκελόπορτα της βίλας άνοιξε. Μια πανδαισία από πολύχρωμα φυτά και οπωροφόρα δέντρα στόλιζε τον δρόμο, που κατέληγε σε ένα σιντριβάνι με τη θεά Αφροδίτη, γυμνή, να βγάζει το νερό ανάμεσα από τα πόδια της σε εκστατική στάση. Εξωτερικά το οίκημα ήταν λευκό και μοντέρνο, με λεπτομέρειες σε ροζ-χρυσό και τζαμαρίες ντυμένες από βαριές, μαύρες κουρτίνες. Εσωτερικά ήταν λιτό, με κλασικά, χειροποίητα έπιπλα και κίωνες σε διάφορα σημεία και ειδικά στο καθιστικό.

Βγήκε από το τζιπ και πήρε την τσάντα της.

«Πάρε το πακέτο και ακολούθα με», τον διέταξε και η πόρτα άνοιξε αυτόματα από τη Λίζα, την οικιακή της βοηθό, που την καλωσόρισε θερμά.

Ο Αργύρης έκανε ό,τι του ζήτησε και έτρεξε πίσω της να την προλάβει. «Καλησπέρα», είπε στη νεαρή κοπέλα με τα καστανά μάτια και τα καρέ μαύρα μαλλιά, που είχε την καλοσύνη να τον περιμένει, και εκείνη του έκανε ένα νεύμα και έτρεξε στην κυρία της. Πήρε την τσάντα από τα χέρια της και το πακέτο από τα χέρια του νεαρού και εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή που Δανάη ανέβαινε τη γυάλινη σκάλα.

Ο πάνω όροφος ήταν γεμάτος δωμάτια. Ο διάδρομος ήταν βαμμένος μαύρος, πολύφωτα και απλίκες σε ροζ-χρυσό χρώμα του έδιναν φως και το λευκό μάρμαρο ήταν τόσο καλογυαλισμένο, που ο Αργύρης έβλεπε καθαρά το κόκκινο εσώρουχό της σε κάθε της βήμα, μέχρι που την είδε να ανοίγει την πόρτα του δωματίου της. Λευκοί τοίχοι, ένα τιρκουάζ τεράστιο κρεβάτι και έπιπλα κατάλευκα και καλογυαλισμένα.

Έβγαλε τις γόβες της, αναστενάζοντας από τον πόνο στα πέλματά της. Στάθηκε μπροστά στον μεγάλο, ολόσωμο και σκαλιστό καθρέφτη και κοίταξε το είδωλό της μες στο σακάκι του, αλλά και το δικό του που στεκόταν λίγα βήματα μακριά της. Έμοιαζε έξω από τα νερά του, λες και έκανε λάθος που του πρότεινε και δεύτερη εργασία. Στενή μέση, ανοιχτές πλάτες, μεγάλα προσόντα και γυμνασμένα πόδια. Όλα αυτά τα είδε πάνω από τα ρούχα του° είχε δουλέψει πολύ με την όραση και της υπόλοιπες αισθήσεις της που τη βοηθούσαν να βρίσκει τους καλύτερους εραστές και ο άνδρας από πίσω της ήταν σίγουρα ένας από αυτούς.

«Είστε όμορφη. Πολύ όμορφη», της είπε με μια απόλυτη σοβαρότητα που έκανε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να αγριέψουν καθώς οι ματιές τους ενώνονταν μέσα από τα είδωλά τους.

Η Δανάη έβγαλε το σακάκι του, το άφησε στην τιρκουάζ πολυθρόνα και τράβηξε την αλογοουρά της στη μία μεριά του λαιμού της, για να του δείξει το φερμουάρ του φορέματός της.
Δίχως να σπάσει την επαφή των ματιών τους, του είπε: «Μπορείς;»