Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

♥4

Το σπίτι του απείχε λίγα μόλις μέτρα από την παραλία, έτσι βάδισαν ως εκεί με αργά βήματα και με τα χέρια τους δεμένα. Ήταν μια πελώρια μονοκατοικία με τρία πατώματα και τριγωνική κεραμοσκεπή στο χρώμα της μέντας. Η γύρω περιοχή ήταν γεμάτη φοίνικες όπως και η παραλία. Ο εξωτερικός χώρος ήταν μεγάλος σε έκταση και στα περισσότερα σημεία το έδαφος ήταν επενδυμένο από γκαζόν. Οι αιώρες, οι κούνιες, οι τσουλήθρες και τα κουνιστά αλογάκια έκλεψαν αμέσως τη ματιά της μαζί με μερικά σημεία που οι τοίχοι ήταν ζωγραφισμένοι με κάθε λογής κινούμενα σχέδια. Από τον Mickey και τη Minnie mouse μέχρι και τις πριγκίπισσες και τους πρίγκιπες της Disney. Λες και ο ίδιος ο δημιουργός τούς άπλωσε το χέρι και τους μετέφερε εκεί.

«Όλα αυτά τα έφτιαξε η Τζούλια, η μητέρα μου, όταν ήμουν μικρός και από τότε τα συντηρούμε. Πολλά παιδιά έρχονται και παίζουν εδώ, αφού πρώτα με ενημερώσουν. Κάποια είναι της γειτονιάς και άλλα τα γνωρίζω από το γυμναστήριο», της είπε ενώ την κρατούσε από τη μέση οδηγώντας τη στο καθιστικό.

Η Δανάη πάγωσε βλέποντας τον εσωτερικό χώρο. Ήταν μια δαιδαλώδης έκρηξη από στιλ, μόδα και ευφάνταστη δημιουργικότητα. Φούξια καναπέδες και πολυθρόνες. Κομότες και μικροέπιπλα σε διάφορα χρώματα, όπως το κίτρινο και το πετρόλ. Όλα αρμονικά τοποθετημένα για να ξεκουράζουν το μάτι. Η εσωτερική σκάλα ήταν κατασκευασμένη από γυαλί, με χρυσά κάγκελα και παντού κρέμονταν πίνακες με ζώα σε διαφορετικές αστείες πόζες, αλλά και φωτιστικά σε γεωμετρικά σχήματα.

«Η μητέρα σου πρέπει να γίνει διακοσμήτρια. Έτσι θα βάλει κι ένα χεράκι στην εταιρεία, αν της το επιτρέψεις. Είναι εκπληκτική!» ψέλλισε η Δανάη.

«Είναι διακοσμήτρια», της είπε. «Να σου βάλω κάτι να πιεις; Μήπως πεινάς; Βολέψου... το σπίτι μου είναι δικό σου».

«Χαίρομαι, γιατί σύντομα θα τη χρειαστώ», είπε και κάθισε στον καναπέ βγάζοντας τις γόβες –που της ρήμαξαν τα πόδια–, και ξάπλωσε. «Δε θέλω τίποτα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι να είσαι κοντά μου».

Του άπλωσε το χέρι και αυτός γονάτισε μπροστά της και προσηλώθηκε στο γαλήνιο πρόσωπό της.

«Θα μείνεις εδώ;» τη ρώτησε και τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα καθώς έσφιγγε τα δόντια.

«Μου έκανες πρόταση γάμου. Δε θα βόλευε αν εγώ έμενα αλλού κι εσύ εδώ. Επίσης...» του είπε και πήρε το χέρι του, βάζοντας το πάνω στο στήθος της. «Τι πιάνεις;»

«Το βυζί σου; Ή μήπως τα 'χω χάσει εντελώς και πιάνω κάτι άλλο, χωρίς να το καταλαβαίνω;»

Η Δανάη γέλασε με την ψυχή της.

«Ναι, μωρό μου, αυτό πιάνεις. Αλλά δεν είναι το μόνο. Ψάξε μες στο σουτιέν μου και θα καταλάβεις», του είπε με τα γέλια της να δυναμώνουν και τα δάκρυά της να ξεπετάγονται ορμητικά από τα μάτια της.

Ο Γκάμπριελ πέρασε το χέρι του κάτω από το μπούστο και τον στηθόδεσμό της και έπιασε κάτι σκληρό, που μεμιάς το τράβηξε με απαλές κινήσεις και άρχισε να το περιεργάζεται. Ήταν ένα μαύρο καρτελάκι που έμοιαζε με υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς αδένα, όμως δεν ήταν. «Δε φανταζόμουν έτσι την πρώτη φορά που θα έπιανα το στήθος σου μετά από τόσο καιρό», της είπε κάνοντάς το κύκλους με τα δυο του χέρια, σε μια προσπάθεια να καταλάβει τι ήταν αυτό που έβλεπε.

«Όλα θα γίνουν. Από δω και πέρα θα το πιάνεις με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους». Το πήρε στα χέρια της και του το έδειξε, γυρνώντας το όρθιο. «Να κοίταξέ το τώρα. Καταλαβαίνεις τι είναι;» τον ρώτησε ρουφώντας τη μύτη της, αφού τα δάκρυά της έτρεχαν σαν καταρράκτες.

«Είναι όντως υπερηχογράφημα;» Η δεξιά του παλάμη κάλυψε το στόμα του μόλις συνειδητοποίησε ότι η αγαπημένη του κυοφορούσε το παιδί τους. «Μα... μα αυτό είναι θαύμα!» συνέχισε μεταφέροντας δειλά τα ακροδάχτυλά του πάνω στην κοιλιά της.

«Ναι, είναι ένα θαύμα που ακόμη δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Είσαι τεράστιος, νίκησες κάθε μου εμπόδιο και μου χάρισες αυτό που πραγματικά ποθούσα. Σ' αγαπώ πολύ, Γκάμπριελ».

Έπεσε στην αγκαλιά του και έκλαψε με όλο της το είναι. Η ευτυχία της ήταν τεράστια και τώρα πια είχε κάθε λόγο να αισθάνεται πλήρης. Είχε τον άντρα της δίπλα της και ένα μωρό στα σπλάχνα της. Το μωρό τους. Αυτό που δημιούργησε η αγάπη τους...

Τι να ζητούσε παραπάνω; Τα είχε όλα. Είχε εκείνον! Τον δικό της πρίγκιπα που θα γέμιζε το κρεβάτι της όπως κι εκείνη το δικό του για το υπόλοιπο της ζωής τους.