Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
Ağzımı öyle dolduruyordu ki, neredeyse boğulacak hale gelmiş olmama rağmen bütünüyle almayı becerememiştim.
Yine de umursamadım. Bana yukarıdan öyle bakmaya devam ettiği sürece, hiçbir şey önemli değildi. Saçlarıma parmaklarını öyle sıkı geçirmişti ki, istesem de yutkunacak vaktim olmasına izin vermiyordu.
Tükürüklerim çenemden yatak çarşafına doğru akıyordu. Normalde bunun beni rahatsız etmesi gerekirdi. Ancak şu an... Sadece daha da tahrik oluyordum.
Arada sırada öğürüyor olsam da, bunun tiksinmekle yakından uzaktan alakası yoktu. Barbaros'un da bundan şikayetçi olduğunu hiç sanmıyordum. Aksine, hoşuna gidiyor gibi gözüküyordu. Her zorlanışımda bakışları iyice kararıyor, ağzımın içine doğru kendini daha sert, daha derinlere itiyordu.
Bundan bu denli zevk alacağımı tahmin etmezdim. Öyle ki, Barbaros ağzımın içinden çıkıp hırıltılı nefeslerinin arasında gözlerini sıkıca kapamışken, tek derdim dilimi üzerinde gezdirebilmekti.
Elimi uzatıp, erkekliğinin kökünden sıkıca tuttum. Benim tükürüklerimle sırılsıklam olmuştu.
"Alya..." Dedi boğuk bir sesle. "Devam edersen boşalacağım."
Ucuna doğru elimi kaydırıp sıvazladım. Boğazından hırıltılı bir inleme döküldü ancak bana engel olmadı. Yani... Hemen engel olmadı. Avucumun içindeki hisse alışmak çok kolaydı. Bir demir kadar sert ancak kadifemsi...
"Gerçekten... Bekle..." Elimin bileğini tutup devam etmeme engel oldu. Kendini öyle zor tutuyordu ki, alıp verdiği derin nefeslerde çenesi kasılıyordu.
"Ellerini kullanma."
Ellerimi indirip, bir utanmaz gibi ona alttan dikkatle bakarken benden ne istediğini çözmeye çalışıyordum.
Dilimi yavaşça dışarı çıkarttım, derdim onu yalamaktı ancak bakışları öyle ani değişti ki, öylece kalakaldım.
Parmaklarını çenemin altına yerleştirdi. "Sakın..." Dedi baş parmağını dilimin üzerinde gezdirirken. "Sakın... Hareket etme."
Dediğini yaptım. Elini çenemden çektiğinde bile dilim dışarıda öylece kafamı dikip ona bakmaya devam ettim.
Erkekliğinin ucunu dilime koydu. Dediklerinin dışına çıkma gibi bir niyetim yoktu. Kendini sıvazlamaya başladığında gözlerimiz birbirine kenetlenmişti.
Neredeyse küstah bir arsızlığı vardı. Erkekliğini sıvazlamaya devam ederken bana tepeden bakan kısılmış gözleri neredeyse kapanmak üzereydi.
O hiç... Utanmıyordu. Her hareketinin benim üzerimde yarattığı etkinin gayet farkındaydı. Kendini sıvazlamaya devam ettikçe gerilen karnını ve derin bir şekilde inip kalkan göğsünü göz ucuyla görmek bile beni mahvediyordu. Ancak gözlerimi gözlerinden hiç ayıramadım.
