Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
"Barbaros, hayır!" Merdivenden çıkan adım seslerini duyunca kahkaha ile karışık bir çığlık atarak yatağın öbür ucuna doğru koştum.
"Gel buraya, kadın." Benim aksime o, yalnızca yürüyordu.
"Hayır." Yatağın üzerine çıkıp dizlerimin üzerinde emekleyerek karşı tarafa geçmeye yeltendim.
Ancak ayak bileklerimi sarmalayan iki el, yüz üstü yatağa düşmeme sebep oldu ve beni kendine doğru çekti.
Kahkahalarım o kadar şiddetlenmişti ki, sırt üstü dönüp Barbaros'un elindeki ayak bileklerimi kurtarmak için bir çocuk gibi çırpınmakla yetindim.
Yüzündeki içten tebessümü görmek, neşemi adeta ikiye katlamıştı. Beni zorlamadı, bileklerimi kolayca bıraktı. Ya da belki kasıklarına yanlışlıkla tekme yemekten ürkmüştü... Emin değildim. Bir çırpıda tekrar yatağın diğer tarafına geçmek için emekledim.
Kaşları zevkle havalandı. "Hiç sanmıyorum." Dedi ve yatağın çevresini yavaş adımlarla dolaşarak bana doğru yaklaşmaya başladı.
En yakınımdaki kapıya ulaşabilirdim ancak oranın kilitli olduğunu biliyordum. Muhtemelen depo olarak kullanıyordu. Yani o kapıya yönelmem sadece yakalanmama sebep olurdu.
O yüzden bana ulaşmadan evvel kaçmak için banyoyu hedefledim. Yanından kaçıp gitmeye yeltendiğim an kolunu belime atıp beni sanki hiç ağırlığım yokmuş gibi havaya kaldırdı.
Yatağın üzerine beni nazik olmaktan biraz uzak bir şekilde bıraktığında döşeğin üzerinde birkaç kez havalandıktan sonra dizlerimin üzerinde başlığa doğru kaçtım. Barbaros'un dizini döşeğe koyduğunu gördüğüm an tekrar minik bir çığlık attım.
"Hah, sikeyim, hayır."
Dudaklarımdan çıkan kelime, kulaklarıma vardığında kıpkırmızı kesildim. İki elimle ağzımı kapatıp, kocaman açtığım gözlerimle Barbaros'a bakakaldım.
Ben çok küfür eden biri değildim, ancak daha da fenası... Barbaros'un bundan nefret ettiğini biliyordum. Bir anda utançla sarmalanmıştım.
Yüzündeki tebessüm yavaşça silindi. "Alya. Ağzından tek bir küfür daha duymak istemiyorum." Dedi uyarıcı bir tonda.
Kıkırdadım. Pekala... Nefret ettiğini biliyordum ancak birden yüzünün aldığı o ciddi ifadeyi görmek komiğime gitmişti.
Karşısında yatağın başlığına sırtımı yaslamış ve bacaklarımı kendime çekmiş halde duruyordum. Üstelik iç çamaşırım alt kattaydı. Yani... Zaten daha absürt bir pozisyonda olamazdık.
