Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
Nefesim kesildi.
Bir anda buraya gelirken kendi kendime yaptığım bütün telkinler zihnimden uçuşup gitti.
Büyük, demir sürgü kapıyı açan takım elbiseli adamı gereğinden fazla inceledim. Gördüğüm bütün ceketlerin altında bir silah görme arayışımın garip bir huya dönmüş olması bile dehşet vericiydi.
"Geri dönebiliriz."
Bakışlarımı, kaşlarının altından beni izleyen Barbaros'a çevirdiğimde gergin olan tek kişinin ben olmadığımı anlamam yalnızca iki saniye sürmüştü.
"Hayır." Dedim gereğinden fazla hızlı bir şekilde. "Rıfat'la tanışacağım. Bunu defalarca konuştuk."
Başını yavaşça sallarken gözlerini kapıyı açan adama çevirdi. Açılan kapının ardında gördüklerime tepki vermemek için yanağımın içini ısırdım. Ancak dayanamadım.
"Filmlerdeki gibi." Diye fısıldadım arabayla bahçeye doğru girerken.
"Tabii." Dedi keyifsiz bir sesle. "Gösterişli ve epey yanıltıcı çete filmlerinden hoşlanıyorsan."
Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Pekala, stresli Barbaros oldukça huysuzdu. Bu bilgiyi zihnimin bir köşesine not aldım.
Ancak abartmıyordum. Bahçesi en az bir site kadar büyüktü ve her yanı iki metrelik duvarlarla çevriliydi. Araba yolunu ilerleyip, büyük villanın önünde durduğumuzda tuttuğumu bile fark etmediğim nefesimi verdim.
Villanın merdivenlerinde bekleyen bir başka adam, araba durur durmaz gözlerini önünde tutarak hızlı adımlarla bize doğru yürümeye başladı.
Barbaros kapısını açıp indiğinde, hala olduğum yerde donakalmış halde bekliyordum. Adam benim kapıma doğru yönelince Barbaros her ne dediyse, durdu. Barbaros'un arabanın önünden dolaşıp adama anahtarı verişini izlerken ürperdim.
Daha önce yüzünü sert gördüğümü zannediyorsam, yanılıyordum. Bu Barbaros bambaşka biriydi ve bunu görmek için sadece bir saniye yeterli olmuştu.
Kapımı açtığında, elini uzatıp tutmam için bekledi. Bakışları... Sertti. Sert ve korkunç. Bana yönelik değildi, bunun farkındaydım. Yine de elini tutup arabadan inerken, karşımdaki adamın bir yabancı olduğunu hissetmeden edemedim.
Belime attığı eliyle beni eve doğru ilerlettiğinde, yanından geçerken adama doğru kısa bir bakış attım. Adamın beden dili... Bir eliyle ceketini tutuyorken gözlerini yere kilitlemişti. Yalnızca Barbaros'a kısa bir baş selamı verdi ve biz geçip gidene dek elindeki araba anahtarıyla bekledi.
Adam Barbaros'tan ürküyordu. Hatta belki, korkuyordu.
Evin kapısına geldiğimizde başımı kaldırıp Barbaros'a baktım. Sanki geldiğimizi hissetmiş gibi kapıyı açan orta yaşlı kadın bütün dikkatimi çekince hemen gözlerimi çevirdim.
