Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
"Bu biraz ani olmadı mı?"
"Bu bir sorun mu?" Dolabın içerisinden aldığı bir elbiseyi bana doğru uzattı. "Kesinlikle bunu götürüyoruz."
Uzattığı elbiseyi alıp valizin içine yerleştirirken hala bu acele tatil kararını sorguluyordum. Resmen... Yarım saat içerisinde valiz hazırlamaya koyulmuştuk.
"Sorun değil elbette. Yalnızca... Garip geldi."
"Tatile giden iki sevgili... Sahiden garip." Eline aldığı başka bir elbiseyi daha bana uzattı. Gözlerimi devirmemek için kendimle savaş vermek zorunda kalmıştım.
"Başka bir evin olduğunu bile bilmiyordum." Dedim sesimdeki öfkeyi duymasını umarak. Ancak Barbaros'un aklı tamamen başka bir yerde gibi gözüküyordu. "En azından nereye gittiğimizi söylesen?"
"Sürpriz, Alya." Daha başka bir şeyler almak için dolabın içine ciddiyetle göz atıyordu. "Herkesten uzak, sessiz ve güvenli bir yer. Ormanın tam göbeğinde ve... Kesinlikle seveceksin."
Katladığım elbiseyi valizin içine bırakıp, oturduğum yerden Barbaros'a doğru döndüm. Normal davranmıyordu.
"Dün olanlardan ötürü mü kaçıyoruz?" Dedim Akın'a yaptıklarını dile getirmemek adına. "Çok mu... Bela aldık?"
Dolabın içinden ellerini çekip, pes etmiş gibi başını hafifçe geriye doğru atıp öylece, cevap vermeyeceğini düşünmeme sebep olacak kadar uzun süre durdu.
"Seni riske atamam." Dedi sonunda ve başını omzunun üzerinden çevirip bana baktı. "Tek olsaydım, yapacağım son hamle kaçmak olurdu. Yani... Kaçmıyoruz. Yalnızca seni kaçırıyorum."
Kalbim korku ve panikle birlikte öyle hızlı atmaya başlamıştı ki, elimi içgüdüsel bir hareketle göğsümün üzerine koyup başımı kaldırdım.
"O kadar mı tehlikeli?" Aklıma gelen sayısız felaket senaryolarının arasında boğuluyordum. "Tehlikede miyiz?"
Barbaros dolabın önünden çekilip, yanıma dek yürüdü. Ardından dizlerini kırıp eğilerek bana doğru yüzünü yaklaştırdı.
"Aklı olan kimse bana rahatça yaklaşamaz, Alya." Sesi sanki bir çocuğu kandırmaya çalışıyormuş gibi yumuşaktı. "Ancak Akın, öfkeli ve akılsız bir oğlan çocuğu."
Hayır, tehlikede değiliz, demesini ummuştum. Ancak bunu reddetmemesi işlerin beklediğimden çok daha korkunç olduğunu anlatıyordu.
"Ne yapacağız?" Diye sordum panikle. "Sonsuza dek kaçacak mıyız? Barbaros, bu böyle-"
"Alya..." Dirseklerini dizlerine dayayıp iki avucuyla yüzümü tuttu. "Kaçmıyoruz. Yalnızca tatile gidiyoruz. İçimin rahatlamasını sağlayacak olan bir tatil."
