Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
"Bak, bu şarkı gerçekten... Mmh!"
Başımı hevesle arabanın koltuğuna yaslayıp bütün dikkatimi Barbaros'a verdim. Şarkıyı sevip sevmediğini anlayabilmek için karanlık yolun izin verdiği kadarıyla yüz hatlarını seçebilmeye çalışıyordum.
Eğer gözlerim beni yanıltmıyorsa dudaklarına hafif bir tebessüm yerleşmeye başlamıştı.
"Sevdin." Dedim hevesle. "Daha en iyi kısmı gelmedi bile."
"Sevdim." Başını beni onaylarcasına sallayıp çenesiyle kucağımı işaret etti. "Suyunu alabilir miyim?"
"Demek ki şarkı zevklerime güvenmeliymişsin." Bacaklarımın arasına sıkıştırdığım şişeyi alıp kapağını açtıktan sonra Barbaros'a doğru uzattım.
"Güvenmediğimi nereden çıkardın? Sanatçı olan sensin, elbette zevkine güveneceğim." Şişeyi dudaklarına götürüp yalnızca bir yudum aldı ve tekrar bana uzattı.
"Ben resim çiziyorum, müzikle hiçbir alakam-" Şarkının en sevdiğim kısmı gelince heyecanla susup şişenin kapağını kapatırken yerimden adeta sıçradım. "Bak! Dinle. Sözleriyle dinle ama, tamam mı?"
Başını hafifçe geriye doğru atıp dişlerini göstererek, omuzlarının sallanmasına sebep olan sessiz, kısa ve zevk dolu bir kahkaha attı.
"Peki sevgilim."
Başımı arkaya yaslayıp gözlerimi kapatarak sadece şarkıya odaklandım. Dudaklarımda, yanaklarımı acıtacak kadar büyük bir gülümsemeyle şarkının içimde yarattığı o kıpır kıpır heyecana tutundum. Bilirsiniz, hayatta olduğunuzu hissettiren şarkılardan biriydi.
"Alya..." Sesindeki muzip tını bile keyfimi şu an asla bölemezdi. "Şarkının bu kısmının Rusça olduğunun farkındasın, değil mi?"
Gözlerimi açmadan havada salladığım elimle onu geçiştirdim. "Sözlerini hisset o zaman."
Sadece bu şarkıya eşlik edebilmek için bambaşka bir dil öğrenebilirdim. Ya da belki oturup bu kısmı söyleyebilmek için zihnimde asla bir anlamı olmayan o sözleri tek tek ezberleyebilirdim.
Ki esasında hiçbir önemi yoktu. Ne dediğini anlamasam bile hissedebiliyordum. Tam midemden boğazıma dek kelebekler uçuşuyor, içim bütünüyle huzurla doluyordu. Ve böyle hissettirebilen bir şeyin ne olduğunu anlamak gerekli değildi. Bu, çok daha öte bir şeydi.
Rüzgarı hissetme arzuma karşı koyamayıp, şarkının o muhteşem kısmı devam ederken parmağım camı açan tuşa doğru gitti.
"Camı kapatmaya kalkarsan çığlık atarım."
Birden arabanın içine dolan o yaz gecesinin havası yüzüme vurunca nefesim kesildi. Rüzgar yüzünden şarkının sesi iyice arka planda kalmış olsa da, zihnimin içinde öyle gürültülü bir şekilde çalmaya devam ediyordu ki bundan rahatsız olmadım.
