Alya Arıkan, renklere aşık ancak hayata karşı bütün beklentisini kaybetmiş bir kadındır. Giydiği çiçekli elbiselere ve sürekli yüzünde taşıdığı sahte gülümsemelere rağmen, içinde her an her şeyden vazgeçmek üzere olan bir ruhu vardır.
Barbaros Dora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪︎▪︎▪︎
Birisi kapıyı kırmak istercesine şiddetle çalıyordu. Aceleyle ayaklarımı yataktan aşağı indirip ayaklandım. Başıma o kadar ani bir ağrı girdi ki, yatağa tekrar oturmak zorunda kaldım.
"Ayla! Açsana kızım kapıyı." Diye kapının ardından bağıran ses, elbette Göksel'e aitti.
Başımdaki ağrıyı engelleyecekmiş gibi parmaklarımı alnıma yaslayıp kapıya doğru yürüdüm. Üzerimde hala dün geceden kalan elbisem vardı; eve girdikten sonra kendimi yatağa atmış, tekrar kalkacak güç bulamamıştım.
"Sabah sabah bu ne enerji, Göksel?" Diye söylenerek kapıyı açtım.
"Dakikalardır kapıda bekliyorum. Sabah uyandığımda bana attığın 'bu gece bir çılgınlık yapacağım' mesajını görünce aklıma türlü türlü senaryolar geldi. Başını belaya soktun sandım." Bir yandan üzerindeki kabandan kurtulmaya çalışıyor, diğer yandan ayağına terlik geçirmeye uğraşırken bana söyleniyordu.
Sonunda kafasını kaldırıp önce üzerimdeki kıyafetleri, ardından yüzümü inceledi. "Bu hâl ne böyle?"
"Garip bir geceydi, Göksel. Lütfen sessiz konuş, sen konuştukça başıma yeni ağrılar giriyor." Diye söylenerek oturma odasına doğru adımladım.
"Alya, evde bir başkası yok, değil mi?" Sanki evde biri varsa sesini duymasını istemiyormuş gibi fısıldıyordu. Yine de o fısıltısına rağmen terliklerini yere sürterek koşar adım peşimden gelmeyi ihmal etmemişti.
Bir an olduğum yerde kalıp dün geceyi hatırlamaya çalıştım. Eve biriyle geldiğimi hatırlıyordum ancak devamı yoktu. Kendimi yatağa atıp uyumuştum, planladığım çılgınlık boşa çıkmıştı. Adam beni reddetmişti.
Gecenin detayları yarım yarım zihnime doluşmaya başladı. İsmini hatırlıyordum, Barbaros Dora. Gizem kokan adam.
"Yok. Sevişmeye çalıştığım gizemli adam beni evimin önüne kadar getirip ardından terk etti."
"Gizemli adam mı? Lütfen o adamdan bahsetmediğini söyle..."
Gözlerim koltuğun üzerine attığım kabana ve atkıya gitti. Yumuşak, ince atkıyı ellerime alıp ne yaptığımı sorgulamadan örgüyü burnuma götürdüm. Hatırladığım gibi kokuyordu. Onun gibi. Yani adam gerçekten vardı... Hayal falan etmemiştim.
"Atkısını bende unutmuş."
"Bırak atkıyı şimdi, dün gece ne olduğunu anlat."
"Hiçbir şey, Göksel." Dedim ve elimdeki atkıyı katlamaya başladım. "Bak, o adamı gördüğümden beri hiçbir şey yolunda gitmiyor." Gerçi, daha önce de gidiyor değildi ya... "Kendimce bu inancımı kırmam gerekiyordu. Benimle sevişmek isteyip istemediğini sordum, ardından beraber eve geldik ve beni kapıda terk etti." Diyip kollarımı iki yanıma doğru açtım.
