38

11 0 0
                                    

Paulit-ulit ko pinapanood ang video ni Misha habang nakayakap sa unicorn na si Paul. Hindi ko mapigilan ang umiyak. Hindi dahil sa lungkot o sa galit ko para sa sarili ko, kundi dahil sa pangungulila ko sa kapatid ko.

"I hope the world will stop blaming you and give you problems! I am always praying that the world will give you a rest."

Currently, all I want is her hugs and kisses. I've been longing for my sister. I want her to be beside me again. I want to hear her laughs. I want to see her smile. I miss her... very much.

Kinuha ko ang cellphone ko sa tabi ko habang nakahiga at nakayakap pa rin kay Paul. Nakapatong sa hita ko ang laptop at pinause ko muna bago ko sinagot ang tawag.

"Hey, love..."

I tried to stop my sobs. Ayokong mag-alala sa'kin si Kien.

"Kien, hey."

Tumahimik si Kien sa ilang segundo bago muling nagsalita. "Are you okay? Why you crying?"

Kinagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang paghikbi. "Okay. I'm on my way. Wait for me."

"K-Kien..."

"Shhh... I'm coming."

"B-Buy me..."

"What? What do you want? Tell me. Anything, love."

"Cupcakes... A lot of cupcakes..."

"Okay. Wait for me. Don't... Don't cry so much without me... Rest. I love you." He ended the call. Itinabi ko muna ang laptop bago humiga at mahigpit na niyakap ang aking unicorn. This Paul always gave me comfort. I tried to throw him away, even Zyriel tried, but I cannot let it go.

Binuksan ko ang pinto nang marinig ko ang katok ni Kien. Bago pa man ako makapagsalita, inilapag ni Kien sa sahig ang plastic na bitbit niya bago ako niyakap na nagpaiyak muli sa'kin. He caressed the back of my hair and kisses my forehead.

"I'm missing my sister so much, Kien... I miss her so much..."

"Are you still blaming yourself, Keni?"

Umiling ako habang nakikinig kami pareho sa video ni Misha. Pinanood niya ito kasama ako kahit ilang ulit na namin 'to pinanood. Nanatili lang siya niyayapos ako habang nakahiga ako sa braso niya at pinapanood ang video ni Misha. He keeps on kissing my forehead and let me cry on him.

"No..." I answered. "She doesn't want me to blame myself... Misha do not want to see me like this forever, am I... r-right?"

Naramdaman ko ang pagtango niya bilang tugon sa'kin. Gamit ang isa niyang kamay, hinaplos niya ang aking pisngi. "Yes, love. She is going to be so proud and happy to see you smile again. Let yourself go... It's time to let yourself go."

Pumikit ako para ramdamin ang kamay niya sa'king pisngi.

"I heard Kade listening to someone who said... There are things that should be kept and not. It is time for you to choose what is yours to keep and what is to let go, love... You cannot carry all of it. You cannot let yourself suffer. I know it's hard to accept, but I will help you feel happy again." Hinalikan muli ni Kien ang noo ko na parang ito ang pinaka paborito niyang gawin. "It's going to be all right. You are going to be fine."

Sinubuan ako ni Kien ng cupcakes na dala niya. Marami siyang binili at nasa ref lang ang iba. I told him that I also love eating cupcakes. Mas pinipili ko nga lang ibigay kay Misha o Ate. Kapag din kasi bibili si Mama noon nung 'di pa naman malaki si Misha, si Ate lang ang binibilhan niya. Nagagalit kasi si Mama sa'kin kaya hindi ko na sinasabi na paborito ko rin ang cupcakes.

The Rain in Summer (Summer Series #1)Where stories live. Discover now