Sassy Maid | Hyunlix +18

27. Dokunulmaz

-Hyunjin'in ağzından-

Felix var gücüyle babamı omuzlarından ite ite dışarı yolladı ve durmadan sövdü. O bile ikisinin bu tavırlarıyla deli olmuştu.

Bavullarını da dışarıya attıktan sonra "Asıl ezik sizsiniz, önce anne baba olmayı öğrenin." dedi. Kapıyı sertçe yüzlerine çarptığında nefes nefese kalmıştı, sinirden ağlıyordu.

İkisi zili hiç çalmadı, bir süre sessizce kapıda bekledikten sonra arabaya binip uzaklaştılar.

Bir şey de diyemezlerdi çünkü sevgilim haklıydı. İçinde tutmayıp söylediği her şey için rahatlamıştı.

Zaten benim kişisel hizmetçim olduğundan dolayı onu kovamazlardı, dokunulmazdı.

Camdan onların gittiğini kontrol ettikten sonra arkasını döndü. Ben aynı yerdeydim, hiç kıpırdamamıştım. Yüzümde yorgun ama huzurlu bir gülümseme vardı.

"İyi misin?"

"Çok iyiyim Felix...
İlk defa zaferi hissediyorum."

Bunu duyunca hemen yanıma geldi. "Hm?"

Yanaklarını tutup yüzünü yukarı kaldırdım ve gözlerimizi buluşturdum. "Yıllardır konuşamadığım şeyleri sen pat pat söyledin onlara. Mükemmelsin."

Heyecanla gülümseyerek "Sahi mi? Bunları ilk defa mı duydular?" dedi.

Başımı sallayıp alnını uzunca öptüm. "Seninle gurur duyuyorum. Sevgilim benim... Hepimizden daha cesur ve dürüstsün."

Elini yanağıma götürüp morluğun çevresine dokundu. "Uff... Acımıyor mu?"

"Şu an o kadar mutluyum ki hiçbir şey hissetmiyorum." deyince gülüp bana sarıldı. "Gel de hemşire sana pansuman yapsın."

Elimden tutup beni yukarı çıkardı. Bu sırada ara ara yaralarıma dokunup kanayıp kanamadığını kontrol ediyordum. "Çok fazla elleme Hyunjin, mikrop kapabilir."

"Özür dilerim efendim~" dememle güldü. Odasına girince beni yatağa oturttu. Yanıma gelip ilk yardım çantasını açtı ve yaralarımı temizledi. Ben ise canım acıdıkça yüzümü buruşturuyordum.

-Anlamıyorum... Başta elini hiç kaldırmadın, çok iyidin. Neden sonra kavgaya giriştin ki? Yere düşerken canım o kadar da acımamıştı.

-Yalan söyleme, kıvrandığını gördüm. Pansuman bittiği gibi üstünü soyup bütün vücudunu kontrol edeceğim.

-Bu bana bahane gibi geldi biraz...

💎💎💎

Sonraki bir hafta boyunca anne babamdan hiç ses almadık. Normalde sürekli beni rahatsız ederlerdi oysaki.

"Ağır mı konuştum Hyunjin?
Onlardan özür dilesem mi?"

"Saçmalama Yongbok, harikaydın. İlk defa beni rahatsız etmiyorlar." derken kravatımı yapmaya çalışıyordum. Karşıma geçip geri çözdü ve düzgünce bağladı, bu sırada ben de aşık aşık onu izliyordum.

-Yongjae sabahın köründe arayıp "Hyung beni ne zaman alacak?" dedi. Ben de bugün işin olduğunu söyledim.

-Akşam çıkışta alabilirim aslında. Yorulsam da sorun değil, önümüz hafta sonu zaten.

-Öyle yapalım o zaman... Ben de geleyim.

İşte olduğum sırada Felix de etrafı bir güzel toplamıştı. Kardeşi ilk defa bu eve geleceği için çok heyecanlıydı, tek bir kusur bile olmasını istemiyordu.