Sassy Maid | Hyunlix +18

40. Kurallar

Salonda otururken Yongjae ona gelen mesajla heyecanlanıp başını telefondan kaldırdı, merdivenlere koştu. "Hyung! Anton'un abisi 1 hafta evde yokmuş. Onun yanına gidebilir miyim? Annemlerden Seul için bir süre daha izin aldım."

"Dur bi' Yongjae!" diye seslenen kişi sonunda odasından çıktı, aşağı kata indi. "Bugün son. Akşam seni otobüse bindireceğim."

-Ya!

-Ne?

-Abisi 1 hafta yokmuş ve annemlerden izin aldım diyorum. Bu fırsat hayatta bir daha ne zaman gelir?!

-Burası benim evim değil, iş yerim. Artık yatıya kalamazsın. Eve dönmen gerek.

Bunu duyunca hemen doğrulup diyaloglarını böldüm: "Benim için sorun yok. Yongjae istediği kadar kalabilir."

Minik koşarak üstüme atladı.
"Bir tanesin sen!"

Yukarıdan çantasını aldı, yaklaşık 3 dakika içinde hazırlandı. Yongbok ise peşinde koşturuyordu.

-Cüzdanını aldın mı?

-Evet~

-Telefonunu?

-Evet~

-Bir şey olursa beni ara!

-Tamam~

-Kendine dikkat et!

-Sen de~

Yongjae son hızda evi terk ederken Yongbok endişeyle kapıdan onu izledi. "Ne olacak bu çocuğun hali..."

Ben de arkasına yaklaşıp onunla birlikte bahçeyi izledim. Kardeşi koşar adımlarla uzaklaşıyordu, çantası sırtında sağa sola sallanıyordu. "Bırak da hayatın tadını çıkarsın."

Felix nefesimi hissettiği gibi yerinden sıçradı. Hemen kapıyı kapatıp arkasına yaslandı. Aramızdaki mesafe açılınca bir adım daha yaklaştım. "Haksız mıyım?"

-Lütfen bir daha özel hayatımla ilgili kararlara müdahele etmeyin Bay Hwang.

-Benimle böyle konuşma, garip geliyor.

-İş kurallarına uyum sağlamaya çalışıyorum. Siz de buna alışmalısınız.

Elimi kapıya yaslayıp onu sıkıştırdım.
"Felix beni deli ediyorsun..."

Donuk bir ses tonuyla "Felix diye biri yok. Adım Yongbok. Lee Yongbok." dedi.

Yüzünde yine o robot gibi ifade vardı. Kalbimi her seferinde daha çok acıtıyordu. Başını eğip yavaşça aradan geçti. Ben de iç çekip elimi kapıdan çektim.

💎💎💎

"Saçmalama Yongjae!
Hemen dönüyorsun!"

Birkaç saat sonra bağırış sesi duyunca yukarı çıktım. Yongbok telefonla konuşurken gergin bir şekilde odada dönüp duruyordu.

"Abisinden bana ne? Hastanede olsa bile o evde uyumanı istemiyorum! Böyle anlaşmamıştık."

Yongbok beni görünce sesini kıstı ve telefona bir şeyler söyleyip kapattı. "Çok özür dilerim efendim. Kardeşim rahat durmuyor da, yarım saatliğine izin isteyebilir miyim?"

"Tabii." dediğim gibi masasından cüzdanını almaya gitti. Geri dönerken bileğini tuttum.

-Dur.