KIRIK PARÇALAR |DÜZENLEMEDE|

Sınırlar

İyi okumalar kiraz çiçeklerim🌸🌸

Yıldızımız parlatmayı unutmayın🌟

----------------------------------------------------------

Bana sırtını çevirsen dahi senin sınırlarını yıkıp ortadan sırları kaldıracağım sevgilim.

Gözlerimi yavaşça araladım siyah saçları önümdeydi üstünde ıslak gömleği vardı cılız bir sesle "Üşüteceksin Kuznetsov." demiştim kafasını boynumda çekti "Sessiz konuş savcı evinde çalışan kişiye yakalanırsak olmaz." kafamı kapıya çevirdim "Sen nasıl geldin o zaman?" iyice yaklaştı "Benim için zor olmadı." yine mi kaçmıştı? Gözlerimi açtım "Yine mi kaçtın Kuznetsov." güldü o kadar içten gülmüştü ki gözleri kısılmıştı kafasını salladı "Hayır Ay Işığım bu sefer savcı Erik beni çıkardı." demişti.

Gözlerimi açtım tam konuşacakken öksürdüm hemen bana baktı aşağıya baktığımda tamamen su olmuştum ve o yanlış şekilde bakıyordu bir sorun daha vardı ben düşmanım ile aynı yataktaydım ayrıca az önce ona "Gitme." demiştim gözlerimi kapattım cılız sesle "Gözlerini kapat Kuznetsov." gülme sesleri geliyordu dudağımı ısırmaya başladım "Peki peki kapatacağım." demişti gülmesini tutmaya çalışırken.

Tam yataktan kalkıyordum ki bedenim yorgun düştüğü için dengemi kaybettim ve istemediğim bir şey yaşanmıştı ben Emir Kuznetsov'un üstüne düşmüştüm. Burnumu çektim dudaklarını birbirine bastırdı dalga geçer bir sesle "Bu kadar hızlı davranacağını bilseydim savcım hazırlıklı gelirdim." ardından göz kırptı piç herif.

Yüzümü buruşturdum hızla ondan uzaklaştım öfkeyle "Gözünü açarsan seni mahvederim Kuznetsov!" hızla arkasını döndü "Artık bakam demi savcım." ona baktığımda o da benden farksız değildi ama ona kıyafet getirmem için başka odaya girmem gerekiyordu. Derin nefes aldım gardolabı açtım iç çamaşır ve siyah bir pijama aldım bu da üstümdeki gibi bol bir takımdı hızla banyoya yürüdüm hemen kapıyı kilitledim hızla üstümde ki kıyafetlerden kurtuldum o an elim göğsümde ki dövmeye gitti onu görmemiştir demi? Çünkü pijamanın tonu açık griydi sadece görmemesi için dua ettim.

Banyodan çıktım yatakta aynı şekilde duruyordu kısık sesle "Kuznetsov." dedim hızla bana döndü "Efendim?" diye sordu dudaklarımı ısırdım ne yapıyordum ben? Bana yardım ediyordu çünkü bana aşıktı ama o benim düşmanımdı derin nefes verdim. Bir süre nefret göstermek yok Vera sakin ol hala bana bakıyordu "Bonyoya geç ben sana kıyafet getireceğim." gözlerini kıstı "Ayrıca ses yapma Maja duyarsa ve odaya gelirse dilinden düşemem." o an ayak sesleri duyuluyordu Emir'e baktım kolundan tutarak banyoya yöneldim.

Hızla ışığı açtım ve banyoya girdik tam o sırada Maja geldi "Vera?" diye sordu o telaşla Emir'in ağzını elimle kapattım Maja tekrar soru sordu "Banyoda mısın canım?" hemen cevap verdim " Evet, üstümü değiştiriyorum." Maja banyoya yürüyordu Emir'i duvara yapıştırdım kapının önünde durmuştu "Şimdi nasıl hissediyorsun kendini?" telaşla "İyiyim ben Maja sen git uyumaya devam et." dedim Emir'e baktığımda bana bakıyordu.

Gözlerimi ondan çektim Maja'ya sordum "Benim dosyalarım Erik'in kıyafetleri olan odada demi Maja?" Maja şaşırmış olmalıydı "E-evet neden sordun bu saatte?" hemen cevap verdim "Erik sabah mesaj atmış ama ben şimdi gördüm hazır sen uyanmışken sorayım dedim." Maja bir şey demedi bende banyodan çıktım "Bak iyiyim sadece boğazım ağrıyor birde burnum akıyor onlarda geçer kısa sürede."bana baktı elleri saçlarıma gitti ve gülümsedi "O zaman ben odama geri dönüyorum sen dosyanı bul ve geri uyu tamam mı." kafamı onaylar şekilde salladım Maja çıkmıştı bende ondan kısa süre sonra odadan çıkmıştım.

Odaya girdiğimde rastgele bir dosya elime aldım ve birkaç tanede kıyafet, kıyafetlere baktığımda bunların Kuznetsov için kısa kalacağını anlamıştım Erik uzundu ama Emir Kuznetsov ondan daha uzundu bu da onda kısa duracağına benziyordu.

Odama geri döndüğümde Kuznetsov'un banyodan çıkmadığını anlamıştım kapıyı tıklattım sessiz bir şekilde "Kuznetsov" dedim kapı açıldı bana bakıyordu kıyafetleri ona uzattım ama içinden dosyamı aldım verirken "Biraz kısa olabilir." dedim güldü "Sorun değil." demişti kapıyı kapattı.

O banyodan çıkana kadar nevresimleri değiştirdim çünkü hep ıslaktı tam o esnada Kuznetsov banyodan çıktı ona döndüğümde düşündüğümün aksine kısa olmamıştı ama iyide olmamıştı hızla arkamı döndüm son olarak yastık kılıfınıda taktım adım sesleri geliyordu hemen yatağın diğer tarafına geçtim Emir'e baktığımda beni izliyordu "Ne bakıyorsun yüzüme Kuznetsov?" elimdeki yastığı koltuğa koydum dolaba ilerledim bir tane pike verdim elimle göstererek "Burada uyursun sen." dedim

Bana doğru yürüdü tam karşımda durarak "O koltuğa sığabileceği mi zannetmiyorum savcım." gözüyle koltuğu işaret ederek haklıydı "O zaman ben uyurum Kuznetsov."dedim sabır nefesi verdi "Koltuktan düşersin savcı." ne diyordu bu manyak birde seninle mi uyuyacaktım? Mağaraya düşsem bile seninle uyumam ben "Yok düşmem ben Kuznetsov." burun kemerini sıktı "Hastasın Vera." ne yani koltukta uyuyunca tekrar hastalamayacaktım "Kuznetsov sabrımı sınama." bana doğru eğildi "Ama sen beni sınıyorsun Ay Işığım."demişti

Elimle alını geri ittirdim "Sınırı aşma Kuznetsov." güldü gecemavisi gözlerine ay ışığı vuruyordu uzun kirpikleri ise gözlerine gölge düşürüyordu gece kadar siyah saçları ıslaktı ve alınına düşüyordu elimi tuttu yüzüne koydu "Benim sana ihtiyacım var güzelim..." devam etti "Sınırlar umrumda bile değil seni bana sınırlar getirmişken." avcumu öptü ben ne olduğunu anlamadan kucağına aldı gözlerimi açtım "Ne yapıyorsun sen Kuznetsov?" yatağa yatırdı ve aniden sarıldı donup kalmıştım "Uyuyalım savcı, birlikte uyuyalım merak etme sabah sen uyanmadan gideceğim." yarı uykulu sesle söylemişti.

Acaba şu anda öldürsem ne olur ki ona döndüm yüzüne bakıyordum kafasını omzuma koydu "Şu nefret bakışlarının ilk önce anlamını bulacağım sonra o bakışların sadece beni görmesini sağlayacağım kanım ve lanetim." onların anlamını bulduğunda ben ölmüş olacağım Yeraltı Kralı...