Vera, adaletin soğuk yüzünü temsil eden bir savcıydı; ancak geceleri, şehrin karanlık sokaklarında, suikastçı olarak başka bir kimliğe bürünürdü. Emir ise, mafyanın acımasız dünyasında kendi krallığını kurmuş bir adamdı. İkisi de, birbirlerinin varl...
Bu bölümün sonunda Vera hiç beklemediğiniz bir şey yapıyor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kendi gözyaşlarımda boğuluyorum sen onları silmeye çalışıyorsun.
İkimizinde üstüne ışık düşüyordu ancak bir insan ışığa bu kadar hükmedebilirdi sanki ışık sadece onun yüzüne düşmek için can atıyordu sessizce ayağa kalktı gözlerimle onu takip ettim karşımda durdu gülerek kollarımı açtım "Emir...beni taşı, kafam dönüyor." dedim.
Hızla kucağına aldı gözlerimin önünde yılan dövmesi vardı elimi yılan dövmesine götürerek dokundum "Senden başka kimde var bu dövmeden?" sakin sesle "Bende, annemde ve babamda." neden Freja'da yoktu sitemle sordum "Neden Freja'da yok!" dedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Galiba yüksek bağırmıştım geri çekildi "Çünkü Freja, Kandemir ailesinin gelecek lideri o yüzden." kafamı omzuna koydum odama gelmiştik yatağımın üzerine bıraktı beni karşıma oturdu, elimi omzuna vurdum "Geniş omuzların var Kuznetsov." kolunu sıktım "Bunları yapmak kaç yılını aldı?" yüzüme bakıyordu "Senin hiç bu kadar konuşkan olduğunu bilmezdim savcım." demişti güldüm iki elimi yüzümün arasına aldım "Nedennnn, Emir?" yüzüme yaklaştı.
Nefesi yüzüme sakince çarptı dudaklarıma baktı tekrar güldüm "Çünkü fazlasıyla güzelsin, bu da seni sürekli seni izlememe sebep oluyor." dedi kafamı yana yatırdım "Bu yüzden geçmişte bir sürü çıkma teklifi aldım." dedim. Kaşlarını çatmıştı devam ettim "Ama...ben hiçbirini kabul etmedim." dedim kafamı göğsüne koydum kalp atışlarını duyabiliyordum kollarımı boynuna doladım.
Derin nefes aldım cılız sesle "Çünkü 6 yıl boyunca sevdiğim bir adam vardı..." tişörtünü sıktım acımı hissedebilsin diye ancak bıraktım canını yakmamak için "Sonra o benim canımı çok yaktı o kadar yaktı ki canımı ölmek istedim ama ben kendime söz verdim bu sefer onun canını yakacaktım...ancak öğrendim ki o adam beni zaten seviyormuş." dedim hiçbir şey söylemiyordu kafamı kaldırıp ona baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hüzünle güldüm gözümden bir damla yaş düştü gözlerine bakarak "Yenilerde anladım tekrar onu sevdiğimi...bu da benim çaresizliğim." gözümden düşen gözyaşını sildi eli yüzüme değince yüzümü sıcak avucuna bıraktım sonra alnını alnıma yasladı sıcak nefesi yüzüme vurdu "Bende senin kadar çaresizim ay ışığım o kadar çaresizim ki...ruhum zincirlenmiş durumda." demişti.
Kollarımı boynuna doladım kafamı boynuna gömdüm sessizce ağladım "Ben onu çok sevdim...o güldüğünde kaybolan gözleri...nefesimi kesiyor...sadece beni gören gözleri hoşuma gidiyor ancak canımda yakıyor." dedim elleri saçlarıma gitti okşuyordu "Bana kimsenin dokunmasını istemezken sadece o dokunduğu zaman rahatsız hissetmiyorum ama sırf canımı yakmak için can yakacak kadar sıcak suyun altında dakikalarca duruyorum..." dedim o an elleri donmuştu.
Daha fazla yaklaştım ona sessizce "Burda kal Emir..." dedim, kafamı boynundan çekerek ona baktım yüzüm hep gözyaşlarım ile ıslanmıştı onu izliyordum güldüm o kadar geniş güldüm ki gamzemin çıktığından emindim yüzümün her bir santimini inceliyordu ellerimle yüzünü avuçlarımın arasına aldım bana doğru eğildi "Veram..." dedi kafamı yana yatırdım.
Gülümseyerek "Efendim..." dedim içini çekti "Senin sevdiğin adamın yerinde olmak isterdim ancak senin canını yakmaksız." demişti dudağımı büzdüm "Öyle söyleme." dedim. Yüzüne yaklaştım o kadar yaklaşmıştım ki konuşsam dudağım dudağına değecekti derin nefes aldım "Onun kim olduğunu biliyor musun?" dedim gece kadar siyah olan gözlerimin içine bakıyordu "Biliyorsam ne olur?" diye sordu "Ben ona, onu sevdiğimi söyleyemem çünkü..." onun duyamayacağı şekilde "onu öldürmek zorunda kalırım..." bu yüzden kendi canıma kıyacaktım.
Sadece ona bu kadar içten gülüyordum uzun zaman sonra ilk kez bu kadar çok gülümsemiştim ve bu benim aşık olduğum adamın önündeydi. Devam ettim "Biliyorsan sorun olmaz." dedim o kadar yakındık ki ilk kez bu yakınlıktan çekinmedim aksine mutluluk duydum yutkunduğunu gördüm gözlerinde çaresizlik vardı bu hoşuma gitmemişti "Kaderimi buldum." dedi. Sakince devam etti "Kaderim senin ellerinde savcım..." demişti.
Geri çekildim yorganın altına girdim kollarımı açtım "Birlikte uyuyalım Emir...buna ihtiyacım var belkide kaderime..." bana yaklaştığında kollarımı boynuna dolayıp sarıldım açık kalan boynuna öpücük kondurdum ise kollarını belime sarmış ve saçlarımı öpmüştü gözlerimi kapattım sabah ne olacağını hatırlamaksızın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
